Δώδεκα χρόνια τώρα αναπτύσσεται και στην Ελλάδα το πρόγραμμα “Οικολογικά Σχολεία”. Ο σκοπός του προγράμματος είναι να αναπτυχθούν δράσεις και παρεμβάσεις στο σχολικό χώρο, κυρίως προς στις κατευθύνσεις της εξοικονόμησης ενέργειας και νερού και της ορθολογικής διαχείρισης απορριμμάτων, με γενικότερο στόχο την αειφορία, μέσα από την ενασχόληση όλης της σχολικής κοινότητας και της τοπικής κοινωνίας.
Ποιο είναι όμως το νέο, το καινοτόμο, που έφεραν - αν έφεραν - τα «Οικολογικά Σχολεία» στην Περιβαλλοντική Εκπαίδευση και γενικότερα στο ελληνικό σχολείο;
Αντιγράφω από τις απόψεις μιας εκπαιδευτικού για το πρόγραμμα :
Πρώτα από όλα, τοποθετείται ο μαθητής/τρια μέσα στον χώρο μελέτης. Τα παιδιά δεν χρειάζεται να πάνε κάπου «αλλού» και να εξετάσουν ένα «άλλο» περιβαλλοντικό πρόβλημα, που πιθανά να μην γνωρίζουν και να μην τους αγγίζει. Έρχονται να ρίξουν την ματιά τους στο χώρο που ζουν ένα σημαντικό μέρος της ζωής, αλλά και της κοινωνικοποίησής τους. Έναν χώρο που, τις περισσότερες φορές, δεν αισθάνονται δικό τους και δεν τον φροντίζουν. Η μελέτη των θεμάτων του προγράμματος θα τους βοηθήσει να ασχοληθούν, να γνωρίσουν, να εργαστούν, να νοιαστούν και τελικά να αγαπήσουν τον χώρο του σχολείου.
Ο μαθητής/τρια θεωρείται απαραίτητος συνεργάτης και συμμέτοχος στην αντιμετώπιση των προβλημάτων. Η λύση των προβλημάτων δεν εναπόκειται σε κάποιους άλλους, αλλά είναι ευθύνη και έννοια των ίδιων των μαθητών. Και, το κυριότερο, απαιτείται η αλλαγή της στάσης και της συμπεριφοράς τους απέναντι σε αυτά, άρα απαιτείται και προσπάθεια για αναπροσαρμογή και επανατοποθέτηση των προσωπικών τους αξιών.
Συνεργάζεται όλη η σχολική, αλλά και η τοπική κοινότητα στη λύση του προβλήματος μέσω της «Περιβαλλοντικής Επιτροπής» που συγκροτείται. (μαθητές, εκπαιδευτικοί, γονείς, βοηθητικό προσωπικό), ενώ ο Δήμος είναι από την αρχή του προγράμματος θεσμοθετημένος και σταθερός συνεργάτης που έχει υπογράψει πρωτόκολλο συνεργασίας.
Ένα πολύ καλό παράδειγμα οικοανάπτυξης και συμμετοχικής δημοκρατίας για τις τοπικές κοινωνίες. Η απορία μου είναι , γιατί τέτοιες πρωτοβουλίες δεν γίνονται ευρύτερα γνωστές , γιατί δεν προωθούνται από το σύνολο των δήμων της χώρας - 150 δήμοι είναι πολύ μικρό νούμερο για ένα τέτοιο θέμα - και τέλος κατά πόσο επηρεάζουν τις αποφάσεις των τοπικών εξουσιών και κοινωνιών.
Σήμερα στο πρόγραμμα συμμετέχουν 280 περίπου σχολεία σε όλη τη χώρα. Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στην Ιστοσελίδα της Ελληνικής Εταιρείας Προστασίας της Φύσης , καθώς και σε αυτήν του διεθνούς δικτύου eco-schools.
2 σχόλια:
Χωρις να παραγνωριζω την μεγαλη σημασια μιας τετοιας προσπαθειας, το στοιχειο οτι 'προερχεται απο τα πανω' - δεν θα πω επιβαλεται - εχει συμβαλει στην επιδερμικη αντιμετωπιση της. Δεν ξερω τους λογους, αλλα δεν εχει αγγιξει την συνειδηση ατομων και κοινωνιας.
@s54elas
συμφωνώ. δεν είναι αλλωστε τυχαιο ότι το πρόγραμμα αυτό περπάτησε όπου βρήκε προθυμία υλοποιησης απο τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς, τους μαθητές.
υπήρξαν δε και περιπτώσεις που κάποιοι τα "τσεπωσαν" χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα.
Είναι η δομή του κράτους μας αυτή.
Με αφορμή αυτή την παρατήρηση , ίσως ο επόμενος φάκελος μας να ήταν σκόπιμο να είναι η πραγματική αποκέντρωση του κράτους.
Δημοσίευση σχολίου