Για να μπορέσουν τα δημόσια Πανεπιστήμια και οι Ανώτατες Τεχνικές Σχολές να λειτουργήσουν ισότιμα σε κατάσταση ανταγωνισμού είναι βασικό, πριν γίνει οποιαδήποτε κίνηση υπέρ της λειτουργίας των ιδιωτικών να εφαρμοστεί πενταετές πρόγραμμα επανιδρύσεις της δημόσιας παιδείας.
Μέσα σε αυτά τα πέντε χρόνια, μέσω αυστηρότερων προτύπων λειτουργίας θα πρέπει να υπάρξει εξυγίανση των ιδιωτικών σχολών και εργαστηρίων. Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητη η αναθεώρηση του άρθρου 16, καθώς οι εν λόγω, σχολές ανήκουν στο Υπουργείο Ανάπτυξης και αρκούν, μόνο νομοθετικές διατάξεις, για να μπει μια τάξη στο χάος που επικρατεί. Ειδική μέριμνα μέσα σε αυτό το μεταβατικό χρονικό πλαίσιο για όποιους εκπαιδευτικούς του Ιδιωτικού τομέα το θελήσουν και έχουν τα προσόντα, να διευκολυνθούν να περάσουν στον δημόσιο.
Με αυτόν τον τρόπο, όταν θα έρθει η ώρα της εισαγωγής, στην χώρα, των Ιδιωτικών Πανεπιστημίων (μέσω της αναθεώρησης του άρθρου 16) το τοπίο θα είναι υγειές και τα δημόσια δεν θα υποβαθμιστούν. Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα πρέπει να ορίζονται από το Σύνταγμα, ως μη κερδοσκοπικά και το πλαίσιο λειτουργίας τους, όσον αφορά τις ακαδημαϊκές ελευθερίες να ακολουθεί αυτό των Δημοσίων.
Επειδή μεταβατικά, όμως, πρέπει να ανοιχτεί η παιδεία, πριν οι ντόπιοι και ξένοι πάτρωνες, της ανάπτυξης της πατρίδας μας, νικηθούν και μπορέσουν να γίνουν επαρκείς δημόσιες επενδύσεις, έχουμε να προτείνουμε ένα άλλο σχέδιο.
Εντατική ανάπτυξη του μοντέλου του "Ανοιχτού Πανεπιστημίου" και συνεργασία αυτών των ιδρυμάτων με δομές της αυτοδιοίκησης (ή άλλων δημοκρατικών και μη κερδοσκοπικών δομών που θα το επιδιώξουν) για να τα εξυπηρετούν στο γραμματειακό, διαχειριστικό κομμάτι και όχι στο επιστημονικό- διδακτικό έργο, που θα είναι ευθύνη του συνεργαζόμενου ΑΕΙ.
Πιστοποίηση αυτής της συνεργασίας από ανεξάρτητη αρχή της Πολιτείας. Έτσι ο καθένας που θα θέλει να σπουδάσει θα μπορεί να εξυπηρετηθεί. Τέλος όσοι εργάζονται μπορούν να πληρώνουν κάποια δίδακτρα για να υποβοηθιέται το σύστημα.
Οι άνεργοι και οι αμειβόμενοι κάτω από το όριο φτώχειας, όχι μόνο θα φοιτούν δωρεάν, αλλά και θα δικαιούνται και άτοκου φοιτητικού δανείου για το πρώτο πτυχίο και το πρώτο μεταπτυχιακό.
9 σχόλια:
Εδω εδράζονται οι μείζονες διαφωνίες μου. Είμαι υπέρ της άμεσης αναθεώρησης του Άρθρου 16 με παράλληλη θεσμοθέτηση αυστηρών πλαισίων για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια
θεωρώ χρήσιμο να μην αναλωνόμαστε σε αυτό το διάλογο στο πόσοι και ποιοι είμαστε υπέρ η κατά της άμεσης ή κατοπινής αναθεώρησης του άρθρου 16, γιατί ειλικρινά έχω βαρεθεί αυτού του είδους την κουβέντα.
Θα ήταν καλύτερο αφού μάθουμε όλοι γιατί το σημερινό άρθρο 16 αναφέρει αυτά που αναφέρει μετά την τελευταία του αναθεώρηση,να πούμε πολύ συγκεκριμένα ποιά πιστεύουμε - αν το πιστεύουμε - ότι πρέπει να είναι η αναθεωρημένη διατύπωση του, όχι μόνο στο θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων, αλλά συνολικότερα.
θα επανέλθω , αφού πρωτα ακούσω απόψεις.
Συμφονώ με τον stefan το θέμα είναι αδιέξοδο και δε προσφέρει παρα μόνο στείρες κόντρες χωρίς ουσία.
ξεφτίλες γλυψηματίες
το κίνημα της νεολαίας
και το Συνέδριο της Ν.ΠΑΣΟΚ έχει απαντήσει
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 16
ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ !
Στο ιστολογιο του Μιμη Ανδρουλακη διατυπωθηκε ενα πολυ ενδιαφερον σχολιο (απο τον Ηλια Καλιντερη) που ελεγε το εξης, μεταξυ των αλλων:
"Προέκταση των παραπάνω είναι και η άποψη μου για τη δημιουργία Κεντρικών Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων. Δηλάδή ένα Πανεπιστήμιο Οικονομικών, ένα Πανεπιστήμιο Ιατρικής, ένα Πανεπιστήμιο Μηχανικών κλπ. Στα πανεπιστήμια αυτά θα γίνεται κεντρικός σχεδιασμός, προγράμματος σπουδών, συγγραμμάτων, οικονομικής διαχείρισης κ.λ.π. Στη συνέχεια σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, που θα επιλεχθούν με πληθυσμιακά κριτήρια και κριτήρια ζήτησης θα ιδρυθούν υποκαταστήματα του κάθε πανεπιστημίου. Έτσι σε όλη τη χώρα, οι φοιτητές του ίδιου κλάδου θα διδάσκονται τα ίδια μαθήματα, ενώ από τη στιγμή που το επίπεδο σπουδών θα είναι το ίδιο παντού και η εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο ελεύθερη, οι μαθητές δε θα χρειάζεται να μεταστανεύουν σε άλλη πόλη, εξοικονομώντας και κοινωνικούς πόρους".
Μια προταση που αξιζει συζητησης και περαιτερω διερευνησης.
Η πιο καθαρή τοποθέτηση του ΓΑΠ για το θέμα του άρθρου 16 και της ανάγκης ή μη αναθεώρησης του έγινε σε ομιλία του στις 26 Νοεμβρίου 2006 στην Ελληνική Βουλή.
"Γνωρίζω τις θέσεις των κομμάτων, του Συνασπισμού και του Κομμουνιστικού Κόμματος. Που διαφωνώ; Διαφωνώ με την άποψη ότι, το άρθρο 16 θεσπίστηκε για να προστατέψει το δημόσιο Πανεπιστήμιο. Μας το κληροδότησε η Δεξιά με στόχο -και υπάρχουν ιστορικά κείμενα- να ελέγξει το δημόσιο Πανεπιστήμιο.
Διαφωνώ με την αντίληψή σας για το ελληνικό κράτος. Κατά περίεργο τρόπο ο δογματισμός που ακόμη υπάρχει, μυθοποιεί ένα κράτος που δεν αναπτύχθηκε σε κράτος πρόνοιας στην ιστορική του διαδρομή, αλλά λειτούργησε πολλαπλά ως εργαλείο εξαγοράς συνειδήσεων, ή καταστολής και χειραγώγησης των πολιτών από τη συντηρητική παράταξη.
Γι' αυτό και το ΠΑΣΟΚ, από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου, απέναντι σε ένα αυταρχικό ελληνικό κράτος - όχι απέναντι σε ένα σοσιαλδημοκρατικό κράτος πρόνοιας που δεν υπήρχε - μίλησε για αποκέντρωση, για αυτοδιαχείριση, για συμμετοχική δημοκρατία και ζήτησε την θέσπιση δικαιώματος των μαζικών φορέων, όπως της ΓΣΕΕ, της ΠΑΣΕΓΕΣ και της Αυτοδιοίκησης να μπορούν να ιδρύουν τριτοβάθμια Ιδρύματα. Με αντίθετη τότε, την Νέα Δημοκρατία.
Διαφωνώ με την ψευδαίσθησή σας, ότι με τη διατήρηση του άρθρου 16 θα προστατέψετε το δημόσιο ελληνικό πανεπιστήμιο. Χωρίς την ρύθμιση των ιδιωτικών Ιδρυμάτων θα συνεχιστεί η πλήρης ασυδοσία στον τομέα αυτό, που όμως, θα επιβάλλει τελικά τους δικούς της κανόνες στο τέλος, όπως το έχουμε δει με τα αυθαίρετα κτίσματα, ή και με την πορεία των τηλεοράσεων, των Μέσων Ενημέρωσης.
Διαφωνώ ότι βοηθιέται το δημόσιο Πανεπιστήμιο με το άρθρο 16. Φυλακίζεται σε ένα νομικό καθεστώς δυσκίνητο, σύμφωνα με αυτό το άρθρο, που το εμποδίζει να προσελκύσει φοιτητές από το εξωτερικό, να συνδέεται με την περιφερειακή ανάπτυξη, να συνεργάζεται με άλλα Ιδρύματα εντός ή εκτός Ελλάδας.
Το άρθρο 16 βάζει το ελληνικό δημόσιο Πανεπιστήμιο σε μειονεκτική θέση απέναντι στα ιδιωτικά ή ξένα Ιδρύματα. Ακόμη μειονεκτικότερη, όταν πια, έχουμε εξ αποστάσεως εκπαίδευση και πτυχία που μπορεί κανείς να πάρει ακόμη και μέσω του διαδικτύου.
Διαφωνώ τελικά με την αντίληψη που βλέπει καχύποπτα την ελληνική κοινωνία και την ίδια την πανεπιστημιακή κοινότητα. Αποκέντρωση, αυτονομία, αυτοδιαχείριση, αυτοτέλεια, αποτελούν απειλές μόνο για κατεστημένα που εξαρτώνται από κρατικές και πελατειακές σχέσεις, όχι για τον Έλληνα πολίτη, όχι για την υγιή και σκεπτόμενη εκπαιδευτική κοινότητα.
Και διαφωνώ ότι δεν κατανοεί κανείς, ότι το άρθρο 16 είναι κατάλοιπο της εμφυλιοπολεμικής Ελλάδας, μιας Ελλάδας που ποτέ δεν πίστεψε στον εαυτό της. Αυτά να τα δείτε ιστορικά, να τα διαβάσετε, είναι και απ' τον κ. Αλιβιζάτο και απ' τον υπουργό Δικαιοσύνης της χούντας, ο οποίος δεν ήθελε «τους Παπανούτσους», όταν μίλαγε για το άρθρο 16. Δεν είναι καρπός προοδευτικής διεκδίκησης."
Αν έχει κάποιος το χρόνο, ας ανατρέξει σε ιστορικά κείμενα του παρελθόντος, να δούμε γιατί το 16 είναι κατάλοιπο του Εμφυλίου και της Χούντας, τι συνέβη ακριβώς με το πρώτο μη κρατικό πανεπιστήμιο στην Ελλάδα - το Πάντειο - τι συνέβη αργότερα με το ΕΜΠ και γιατί σε τελική ανάλυση είναι αντιδραστική και άκρως συντηρητική η αναφορά στο Ελληνικό σύνταγμα περί απαγόρευσης ίδρυσης πανεπιστημίων απο ιδιώτες.
Ας διαβάσουμε βέβαια και την υπόλοιπη ομιλία του ΓΑΠ για την πλήρη εικόνα των θέσεων του.
Αυτό για τον φίλο ανώνυμο, που μας περιέλουσε με τα καλά του λόγια.
Μια μικρή παρατήρηση γενικά με το θέμα των διδάκτρων και την λογική ότι άνεργοι και οι αμειβόμενοι κάτω από το όριο φτώχειας, όχι μόνο θα φοιτούν δωρεάν, αλλά και θα δικαιούνται και άτοκου φοιτητικού δανείου:
Τα δίδακτρα ας είναι ίδια για όλους
Οι δε ενισχύσεις πάντα κλιμακωτές. Αλλιώς χαντακώνεις πάντα αυτούς που είναι λίγο πάνω απο το όριο.
Ας πούμε δηλαδή ότι ο Α έχει εισόδημα 900 Ευρώ/μήνα και ο Β 1.100.
Το όριο φτώχειας είναι 1.000 Ευρώ/μήνα (λέμε τώρα)
Τα δίδακτρα, λέσχη, έξοδα δανείου κτλ. είναι 300 ευρώ το μήνα,
ήτοι το προ ενισχύσεων προς διάθεση υπόλοιπο εισοδήματος είναι
600 για τον Α και 800 για τον Β.
μετά ενισχύσεων είναι
900 για τον Α και 800 για τον Β. οπότε βοηθάμε τον ένα και δυσκολεύουμε χωρίς λόγο τον άλλον.
Γνώμη μου επί της αρχής:
1. Δίδακτρα για όλους και παντού (ας διαβάσουμε και λίγο Μαρξ επί αυτού)
2. Κλιμακωτές ενισχύσεις με βάση το εισόδημα για όλες τις κατηγορίες δαπανών (ήτοι δίδακτρα, ναύλα, διαβίωση) χωρίς δικαιολογητικά κτλ. Γενικά η ενίσχυση να εξαρτάται από την φορολογική σου δήλωση, την φοιτητική σου ιδιότητα, την έδρα του ιδρύματος και τον τόπο μόνιμης κατοικίας.
Οπότε καταλήγουμε στην ταμπακιέρα: κατα πόσο η φορολογική μας δήλωση είναι ειλικρινής;;; εδώ το θέμα πάει μακριά, πολύ μακριά.
οπότε ας βροντοφωνάξω και εγώ "ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΩΡΕΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ!!!!"
Ιδιωτικό πανεπιστήμιο, σα να λέμε ιδιωτική τηλεόραση.
Και γενικώς το idiot είναι λέξη ελληνική, που κάποτε, σήμαινε το αντίθετο του πολίτη, δηλαδή τον βλάκα.
Η λέξη έχασε το τότε νόημα, από τότε που οι «Έλληνες» έχασαν την ελληνική ταυτότητα τους.
Το πραγματικό περιεχόμενο του "ιδιωτικού", διατηρήθηκε στην αγγλική, την γλώσσα, που δανείστηκε τη λέξη από εμάς.
Είναι καιρός να επιδιορθώσουμε τις λέξεις και το περιεχόμενο τους.
Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι το «ιδιωτικό» θα είναι καλύτερο από το δημόσιο. Η σημερινή πρόσχαρη επιθυμία για "idiot-ικά" πανεπιστήμια, μου θυμίζει την ανάλογη προσμονή της "idiot-ικής" τηλεόρασης, σαν το μέσο προς την ελευθερία του λόγου και ένα ακόμα βήμα προς την δημοκρατία. 'Ετσι δεν έλεγαν τότε οι ένθερμοι υποστηρικτές της ιδιωτικής και άρα πλουραλιστικής τηλεόρασης;
Μήπως, κάτι ανάλογο στον χώρο της Παιδείας δεν λένε οι υποστηρικτές της "idiot-ικής" ανώτατης παιδείας σήμερα;
Λύνεται η "ελληνική" τραγωδία στην εκπαίδευση, έτσι;
Θα πάρουμε καλύτερο βαθμό, στις εκθέσεις του ΟΟΣΑ;
Αν θέλουμε να πλησιάσουμε την αλήθεια, ας διορθώσουμε τις λέξεις. Αντί για δημόσιο ή ιδιωτικό, ας μιλήσουμε για "πολιτικό" πανεπιστήμιο και εν τέλει για "πολιτική" παιδεία, όπως ο Αριστοτέλης μιλούσε για "πολιτική κοινωνία", δηλαδή όπως λέμε σήμερα "κοινωνία των πολιτών". Κατ' επέκταση θα είμαστε πιο κοντά σε μια εθνική και ελληνική αλήθεια, όταν θα αρχίσουμε να μιλάμε για ένα "πανεπιστήμιο των πολιτών", για μια "παιδεία των πολιτών". Των ελλήνων πολιτών και όχι των διαφόρων ομάδων, που επεμβαίνουν στην εκπαίδευση, σκοτώνοντας την παιδεία.
"Πολιτικό Πανεπιστήμιο" και "Πολιτικό Σχολείο" είναι αυτό, το οποίο,( εκεί που κρίνεται σκόπιμο, σαν προϊόν διαβούλευσης και επίμονου διαλόγου), παρεμβαίνουν στην διοίκηση οι πολίτες.
Π.χ. σ' ένα περιφερειακό ΤΕΙ, που εγκαταλείπεται και απαξιώνεται από την Κυβέρνηση, για χίλιους λόγους, η τοπική κοινωνία, που επηρεάζεται άμεσα, από την παρουσία αυτού του ΤΕΙ, δικαιούται να έχει λόγο στα πεπραγμένα.
Πανεπιστήμια, που έχουν σχέση με την οικονομία και την παραγωγή, πρέπει να λαμβάνουν υπ' όψη το λόγο, την επιθυμία και τις ανάγκες της εθνικής παραγωγής και οικονομίας, όπως την εκφράζουν οι εκπρόσωποι, τα επιμελητήρια και οι ομοσπονδίες των παραγωγικών δυνάμεων. Και όταν μιλώ για ελληνική παραγωγή και οικονομία είμαι με το μέρος των πολλών, των 700.000 μικρών επιχειρήσεων και των δεκάδων χιλιάδων αγροτών. Μιλάμε για μια σχέση διαλεκτική, μια σύνδεση σε μια αέναη διαδικασία παιδαγωγική και αμφίδρομη, όπως, θεωρητικά και πρακτικά, την έχει προσδιορίσει ο Π.Φρέιρε στην «αγωγή» του.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικές οι σχέσεις αυτές, όταν μιλάμε για την Παιδεία.
Μια απόπειρα απελευθερωτικής και δημιουργικής σύνδεσης του Πανεπιστήμιου με τους πολλούς της κοινωνίας, χάθηκε στη γένεση της, κάποτε, γιατί το καθεστωτικό και "σοσιαλιστικό" συνάμα ΠΑΣΟΚ, που κυβερνούσε δεν κατάλαβε τίποτα.
Ευχαριστώ, που ανεχτήκατε έναν ημιμαθή πολίτη.
http://www-ithacanet-gr.pblogs.gr/
@ Οδυσσεα
Εξ ορισμου δεν μπορουμε να πουμε πως οτι ειναι ιδιωτικο πρεπει να αποφευγεται και οτι δημοσιο να προστατευεται.
Αν ηταν τα πραγματα τοσο απλα σιγουρα δεν θα ειχαμε τοσα προβληματα.
Οι μικρομεσαιες επιχειρησεις ας πουμε που αναφερεις, ειναι, κατα την αποψη μου, πολυ πιο υγιεις απο οποιαδηποτε δημοσια επιχειρηση και υπηρεσια και ολες τους ειναι ιδιωτικες.
Ενα κραμα πιθανον ιδιωτικων και δημοσιων επιχειρησεων, αλλα με σοβαρους και συνεχως ελεγχομενους κανονες, δινει παντα χρησιμες και αποδοτικες λυσεις.
Δεν φταιει το ιδιωτικο, ο μη ελεγχος και η εξ αυτου ασυδοσια που επικρατει, ευθυνεται για ολα οσα ορθως αναφερεις.
Δημοσίευση σχολίου