Επιθυμούμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα με λειτουργούς που θα έχουν κίνητρα ηθικά και υλικά, ώστε να δίνουν το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς τους στην δουλειά τους.
Που θα επιλέγουν αυτήν την δουλειά γιατί τους αρέσει και όχι γιατί θα λύσουν το εργασιακό τους πρόβλημα.
Που θα στηρίζονται στην ψυχοφθόρα εργασία τους και θα έχουν συνεχή επαγγελματική εκπαίδευση με βάση τις ανάγκες που οι ίδιοι θα εκφράζουν.
Που θα συμμετέχουν περιφερειακά στο σχεδιασμό των αναλυτικών προγραμμάτων διδασκαλίας για κάθε τάξη.
Που δεν θα χρειάζονται εγχειρίδια, θα δημιουργούν με την βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας τα δικά τους , λαμβάνοντας υπόψη το ιδιαίτερο πολιτισμικό, γνωστικό και κοινωνικό δυναμικό των μαθητών τους. Θα υποστηρίζονται βεβαίως σε από εξειδικευμένους συναδέλφους τους!
Που η δουλειά τους θα έχει νόημα και ενδιαφέρον, παρά τις αναμενόμενες και πολύ φυσιολογικές ματαιώσεις.
Προτείνουμε :
Την, όσο το δυνατόν μεγαλύτερη σύγκλιση, του μισθού των εκπαιδευτικών με αυτή των καθηγητών Πανεπιστημίου και των δασκάλων με αυτή των λεκτόρων.
Την αύξηση των ετών φοίτησης. Οι δάσκαλοι να υποχρεούνται σε επιπρόσθετη μονοετή φοίτηση με αποκλειστικό αντικείμενο την παιδοψυχολογία και τις μαθησιακές δυσκολίες. Οι καθηγητές σε επιπρόσθετη μονοετή φοίτηση σε ειδικό τμήμα των παιδαγωγικών σχολών. Επιπρόσθετα την καθιέρωση του, μονοετούς, θεσμού του «δόκιμου εκπαιδευτικού - Δασκάλου». Θα λειτουργούν σαν βοηθοί έμπειρων συναδέλφων τους και στο τέλος θα κρίνονται από το συμβούλιο των καθηγητών ή των δασκάλων, αντίστοιχα, του σχολείου που θα υπηρετούν . Ο βαθμός της κρίσης θα συνυπολογίζεται στις εξετάσεις για την πρόσληψη τους.
Την δια βίου μετεκπαίδευση τους κατά την περίοδο των δυο πρώτων καλοκαιρινών μηνών, καθώς και σε τμήμα των διακοπών των Χριστουγέννων και του Πάσχα.
40 σχόλια:
εδώ θα είχα μια ερμηνευτικού χαρακτήρα παρατήρηση: σήμερα οι δάσκαλοι έχουν τα ίδια επιστημονικά εφόδια με τους καθηγητές Μ.Ε. Συνεπώς μισθολογικά είναι καλό να βρίσκονται στην ίδια κατάσταση.
Στην κατηγορία δάσκαλος που αμοίβεται με λιγότερα χρήματα θα έβαζα λοιπό προσωπικό, όπως διδάσκοντες που δεν είναι απόφοιτοι ΑΕΙ, όπως συμβαίνει στην Τεχνική Εκπαίδευση.
Επίσης ως αστερίσκο θα συμπλήρωνα βλέποντάς το σήμερα. Θα παίρνει τα ίδια χρήματα με καθηγητή Πανεπιστημίου, εφόσον έχει διδακτορικό και ερευνητική δραστηριότητα ή κάποιες ώρες συνεχιζόμενης επαγγελματικής κατάρτισης..
Φιλε ΚΚ
Η αμοιβη ο μισθος των εκπαιδευτικων, πρεπει να δινει οικονομικα κινητρα (bonus) στους αξιους, συμφωνα με ενα αξιοπιστο συστημα αξιολογησης διδασκοντων, σχολειων, πανεπιστημιων.
Η εξομοιωση μισθων διαφορετικης αξιας και προσφορας διδασκοντων δεν λεγεται ισοτης αλλά ισοπεδωση.
Δρα δε εναντιον καθε φιλοτιμης προσπαθειας των άξιων και προθυμων για προσφορα καθηγητων. Επιβραβευει με τον ιδιο ακριβως τροπο και τον ευσυνειδητο και τον ασυνειδητο εκπαιδευτικο. Αν αυτο δεν ειναι αδικια πιο ειναι;
Ενας βασικος μισθος ιδιος για ολους που θα προσαυξανεται ομως με μετρησιμα στοιχεια, αναλογα με την προσφορα του καθενος.
Για παραδειγμα η γενικη βαθμολογια των μαθητων της ταξης του σχολειου στο συγκεκριμενο μαθημα θα αξιολογει και τον καθηγητη. Η πρωτοτυπες εργασιες και μεθοδοι διδασκαλιας ενα αλλο κριτηριο.
Η γνωμη των μαθητων ενα τριτο, η γνωμη των συναδελφων καθηγητων ενα τεταρτο.
Αυτο φυσικα προϋποθετει και μια αντικειμενικη βαθμολογια των μαθητων, που μπορει να επιτευχθει (οπως εχει ηδη προταθει απο τους "φακελους") με διαδικασια Πανελλαδικων. Τα γραπτα των μαθητων δεν θα βαθμολογουνται απο τους ιδιους καθηγητες αλλα απο καθηγητες της ιδιας ειδικοτητας αλλά απο διαφορετικο σχολειο.
Οι αμοιβες πρεπει να συνδιαστουν με την αποδοτικοτητα των διδασκοντων. Πιστευω πως αυτο πιο ευκολα θα το δεχθουν οι καθηγητες που πιστευουν στις δυναμεις τους.
Παρολο που θα υπαρχουν αντιρρησεις στην προταση αυτη, για την αξιοπιστια κλπ κλπ θελω να επισημανω πως σημερα για μας για ολους τους πολιτες η συμπεριφορα μερικων διδασκοντων δεν ειναι καθολου μα καθολου αξιοπιστη και τιμητικη, για το πολυτιμοτερο αγαθο που ειναι η παιδεια.
Αυτο πρεπει να αλλαξει, αν οχι απο τις δικες μας εδω προτασεις, αλλά απο τις δικες σας που θα μας βοηθησουν να λυθουν τα συγκεκριμενα προβληματα.
Οι εκαπιδευτικοί είναι μόνοι τους σε έναν πολύ δύσκολο καθημερινό αγώνα. Αγώνα και προς τα έξω και προς τα μέσα τους.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο κάθε προσωπική υστέρηση, που είναι υπαρκτή και αναμενόμενη για κάθε επάγγλεμα δεκαπλασιάζεται και κάθε "ταλέντο" που είναι και αυτό υπαρκτό και αναμενόμενο καίγεται νωρίς.
Να πως με τα απλα και λιγα λογια του prolipsi1 διατυπωνονται μεγαλες αληθειες.
Γι' αυτο επιμενω στην καθιερωση ηθικων και οικονομικων κινητρων για τους αξιους καθηγητες που ειναι η πλειοψηφια των εκπαιδευτικων μας.
Εμεις ειμαστε μαζι σ' αυτον τον αγωνα, τι μπορει να φταιει, μπορεις να μας περιγραψεις φιλε prolipsi1
Πολύ καλή ιδέα και προσπάθεια. Συγχαρητήρια.
Θέλω να διατυπώσω σαν (πάρα)εκπαιδευτικός μερικές διαφωνίες για χάρη του διαλόγου.
Η έκφραση "η δουλειά του εκπαιδευτικού είναι ψυχοφθόρα" δεν είναι επιτυχής, υποθέτω όμως πως θέλατε να δώσετε έμφαση στον κόπο του εκπαιδευτικού.
Σχετικά με τα συγράμματα-βιβλία. Δεν νομίζω πως πρέπει ο δάσκαλος να επιφορτιστεί τις "σκοτούρες" ενός συγγραφέα. Σπάνια γίνεται να είσαι καλός και στα δύο. Χρειάζονται καλά βιβλία, που να συμπυκνώνουν την πείρα της διαδασκαλίας μέσα στη τάξη, να δοκιμαστούν για ένα μεγάλο διάστημα και στην συνέχεια να καθιερωθούν.
Αν και φροντιστής θεωρώ τον θεσμό του φροντιστήριου μάστιγα αλλά σε πάρα πολλές περιπτώσεις αναγκαίο κακό. (Αυτό το καιρό μαθαίνω σε μαθητές των τάξεων του λυκείου, προπαίδεια, πολλαπλασιασμό, διαίρεση, κλάσματα).
Η μεγάλη πληγή είναι η δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Άλλωστε εκεί παρατηρείται η ανάγκη έξωσχολικής βοήθειας και αρχίζει η μαζική εμπορευματοποίηση των εκπαιδευτικών προβλημάτων.
Προτείνω λοιπόν:
1) Καθιέρωση μελέτης μέσα στο ίδιο το σχολείο από εκπαιδευμένο προσωπικό. Λειτουργία του σχολείου και τις απογευματινές ώρες με δραστηριότητες όπως τέχνες, αθλητισμός, επιστήμες. Το σχολείο να γίνει το "κέντρο" της γειτονιάς.
2) Η τελευταία τάξη του λυκείου να είναι προαιρετική για όσους επιθυμούν να συνεχίσουν τις σπουδές στην επόμενη βαθμίδα εκπαίδευσης. Να λειτουργεί δηλαδή σαν κρατικό φροντιστήριο που θα προετοιμάζει όσους το επιθυμούν για τις πανελλαδικές εξετάσεις. Να διδάσκονται εντατικά μόνο τα υπό εξέταση μαθήματα. Αν το κράτος επιθυμεί να καταργηθούν τα φροντιστήρια πρέπει να τα συναγωνιστεί, ΄χοι όμως σε όλη την διαρκεια της εκπαίδευσης, κάτι που θα προκαλούσε στρεβλώσεις, αλλά μόνο στο στάδιο της ετήσιας προπαρασκευής για τις πανελλαδικές εξετάσεις.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία.
Ποιος θεωρείται ευσυνείδητος καθηγητής και ποιός όχι? Απο αυτόν τον διαχωρισμό απορρέουν διαφορετικά δικαιώματα? Η παιδεία ως δημόσιο αγαθό οφείλει να παρέχεται ισότιμα σε όλους ή να δημιουργεί δασκάλους και μαθητές 2 ταχυτήτων? Πιο νεοφιλελεύθερες προτάσεις δεν έχω ξανακούσει.
Φιλε VKP
θα ηθελα να διαβασεις πιο προσεκτικα την συγκεκριμενη προταση μου, γιατι οι απαντησεις στον προβληματισμο σου, βρισκονται εκει μεσα.
Θεωρω ασυνειδητο καθηγητη αυτον που το Δημ. σχολειο το εχει σαν γραφειο για ευρεση απογευματινων πελατων για ιδιαίτερα μαθηματα. Θεωρω ασυνειδητο αυτον που δεν ενδιαφερεται για την μορφωση των παιδιων αλλά για τη δικη του βολεψη. Μηπως οντως δεν υπαρχουν και τετοιοι καθηγητες;
Τα δικαιωματα και ο βασικος μισθος φυσικα ειναι ιδια για ολους, δεν φαινεται απο καπου το αντιθετο, τα bonus προτεινω να ειναι διαφορετικα και αναλογα με την αξια του καθενος, που θα προκυπτει απο ενα συστημα αντικειμενικης αξιολογησης.
Η παιδεια για να παρεχεται ως δημοσιο αγαθο ισότιμα στους μαθητες θα πρεπει οι διδασκοντες (κυριως) να επιτελουν ολοι στο ακεραιο το καθηκον τους. Με το σημερινο συστημα αυτο δεν γινεται, αρα η ζητουμενη ισοτιμια σημερα δεν παρεχεται.
Μαθητες δυο ταχυτητων υπαρχουν σημερα, αυτοι που παρακολουθουν φροντιστηρια απο τη μια, και οι άλοι που δεν παρακολουθουν ειτε γιατι δεν θελουν ειτε γιατι δεν μπορουν.
Οι προτασεις μας εδω φιλοδοξουν να βρουν λυσεις για τα υπαρκτα αδιεξοδα της παιδειας μας.
Δεν διεκδικουμε το αλαθητο, απεναντιας σας προτεινουμε στις οποιες αντιρρησεις εχετε και στις όποιες διαπιστωσεις κανετε, να μας δινετε και τις δικες σας λυσεις στα προβληματα, ετσι ωστε απο αυτον τον προβληματισμο να προκυπτει η καλυτερη δυνατη προταση και λυση.
Η διατηρηση του σημερινου καθεστωτος παντως απο οποιους και αν προβαλλεται σαν λυση, ειναι ακρως συντηρητικη αν οχι σκοπιμα παραπλανητικη.
Σημερα οι εκπαιδευτικοί απεργούν.
Μνήμες απο τα περσινά ξανάρχονται.
Ζητούν αυξήσεις στις δαπάνες για την Παιδεία, και αυξήσεις μισθών, ζητούν καλύτερη εκπαίδευση χωρις προχειρότητες και με σεβασμό στον μαθητή.
Δεν ξερω αν και τι ακριβώς θα πετύχουν με απεργίες, αφου πολυς κόσμος δυστυχώς τους θεωρεί -οχι εγω- καλοβολεμένους εργαζόμενους.
Δεν ειναι ετσι.
Ο εκπαιδευτικός εργάζεται με ανθρώπους, παιδιά και παλεύει με συνήθως κακές υποδομές να τα βγάλει περα.
Η εκπαίδευση δεν γίνεται να αφεθεί πάνω στο φιλότιο του εκπαιδευτικού.
Πρέπει το κράτος να τους στηρίξει άμεσα αλλα και έμμεσα μεσα στο πλαίσιο της όλης αναβάθμισης της Παιδείας.
Για να μην φαίνεται οτι αερολογούμε, προτείνω :
- αμεση στελέχωση όλων των ολοήμερων και αύξηση δραστηριοτήτων με ευελιξία.
- επιτάχυνση των διαδικασιών για λειτουργικά θεματα των σχολείων.
- ουσιαστική μετεκπαίδευση του δάσκαλου και οχι τυπικά σεμινάρια απο συμβούλους αμφιλεγόμενης συχνά αξίας.
- κατάργηση του διαχωρισμού δάσκαλου-καθηγητή.
Επειδη εκπαιδευτικός δεν ειμαι, δεν θα γράψω άλλα φοβούμενος λάθη, θελω όμως να πω οτι μου άρεσε πολύ η σκέψη που διατύπωσε ο padrazo πιο πάνω για μετατροπή της Γ' Λυκείου σε προαιρετική και εν είδει "Φροντιστηρίου"
Αρκετά με την παραπαιδεία.
ο προβληματισμός μου έχει έντονα πολιτικό χαρακτήρα. Περιεκτικά έχει να κάνει με το πως αντιμετωπίζουμε περιπτωσιολογικά καταστάσεις που υπάγονται σε γενικότερες οικονομικές συνθήκες. Με λίγα λόγια ανησυχώ ιδιαίτερα όταν βλέπω οτι τα μέτρα εξορθολογισμού που προτείνονται ανά περιπτώσεις (κριτήρια αξιολόγησης, κίνητρα αποδοτικότητας κλπ) δεν έρχονται σε πολιτική αντίθεση μα απορρέουν διαλεκτικά απο την τάση για νεοφιλελεύθερη μεταρρύθμιση. Εξηγούμαι:
Το κύριο αίτημα που είναι η αύξηση του ποσοστού του ΑΕΠ για την παιδεία δεν ικανοποιείται. Κάτι μου λέέι οτι αν έπεφταν χρήματα στην παιδεία θα μας απασχολούσαν λιγότερο η διαφθορά, οι συντεχνίες, οι αδιάφοροι μαθητές και καθηγητές. Όχι οτι τότε δε θα υπήρχαν μα όλοι θα έπερναν και συνολικά η παιδεία και η οικονομία θα προβαλλόταν θετικά, άσχετα με τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής όπως την κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος. Σήμερα όμως βλέπουμε το εξής οξύμωρον: προτείνεται η μείωση της δημόσιας χρηματοδότησης ως λύση για την κατασπατάληση του χρήματος, όταν οι μεταρρυθμιστικές προτάσεις θα έπρεπε να συνοδευτούν απο γενναία αύξηση του ποσοστού για την παιδεία. Γι' αυτό πιστεύω οτι εφόσον δεν γίνει αυτό, οποιεσδήποτε προσπάθειες εξορθολογισμού θα επιδεινώσουν την μή δίκαιη κατανομή του αγαθού εκπαίδευση. Και κάτι άλλο ακόμα, οτι αυτό δε μπορεί να γίνει αφού είναι η άλλη πλευρά του νομίσματος της πολιτικής του "εξορθολογισμού".
VKP
εγώ όλες τις προτάσεις που κατατέθηκαν, θεωρώ ότι μπορεί να συζητηθούν μόνο με γεναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης και με τίποτα μείωση.
Θεωρώ δεδομένο στην Ελλάδα σήμερα όχι μόνο το 15% του προϋοπολογισμού να πηγαίνει στην παιδεία, αλλά το 20%.
Από κει και πέρα για να υπάρχει καλή διαχείρηση και να αποδώσουν γρήγορα οι επενδύσεις του ελληνικού λαού χρειάζονται θεμικές και διαχειριστικές αλλαγές.
Χωρίς όμως την γεναία χρηματοδόστηση καλύτερα να μη μιλάμε!
Είναι προϋπόθεση για όλα αυτά και αυτονόητη.
Από κει και πέρα να μην ενισχυθεί χρηματικά και ηθικά ο δάσκαλος που κάνει προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, αγωγής υγείας υγείας, θεατρικές ομάδες, φιλαρμονικές κτλ σε ώρες εκτός προγράμματος.
να μην πάει μπροστά στην επετγηρίδα εξέλιξης από τον ιδιαιτερατζή;
Γιατί για να τα κάνει αυτά δεν είναι ιδιαιτερατζής.
Να μη βαφτίζουμε ότι δεν μας αρέσει νεοφιλελευθερισμό, όπως ο παππάς που βάφτισε το κρέας σαρακοστιανό!
O apo pano eimai ego, alla den pire to nickname o blogger!
Δυστυχώς, αυτή τη στιγμή ακόμα κι αν δίνονταν το 10% του ΑΕΠ για την παιδεία, πάλι τα παιδιά μας θα έμεναν αναλφάβητα. Είναι όλοι οι παράγοντες που πρέπει να βελτιωθούν ριζικά και όχι μόνο η υποχρηματοδότηση. Περιεχόμενο, μέθοδοι, εκπαιδευτικοί, βιβλία, εξεταστικό, συνολικό όραμα.Το πιο σημαντικό όμως είμαστε εμείς οι εκπαιδευτικοί.Πχ δώστε σε έναν ακατάλληλο εκπαιδευτικό το καλύτερο κτίριο, εξελιγμένα συστήματα, πόρους, μισθό, βιβλία, μαθητές επαρκείς και είναι ικανός να σας τα αχρηστεύσει όλα αυτά και να εξακολουθήσει να μη μαθαίνει τίποτε σε κανέναν.Δώστε σε έναν καλό δάσκαλο μια κιμωλία, έναν πίνακα κι ένα βιβλίο και θα κάνει δουλειά, αλλά ακόμα και αυτά να του πάρετε, πάλι καλύτερη δουλειά θα κάνει από τον προηγούμενο.
Ας πούμε επιτέλους ότι η δημόσια εκπαίδευση είναι προνομιούχος χώρος εργασίας. Έχει κανείς από σας 16 ώρες δουλειάς την εβδομάδα από τα 20 χρόνια υπηρεσίας; Έχει κανείς από σας 3 μήνες διακοπές; Σκεφθείτε, ένας εκπαιδευτικός είτε δουλεύει 5 ώρες κάθε μέρα στο σπίτι του, για να προετοιμαστεί σωστά και να διορθώσει τα γραπτά των μαθητών του είτε δεν κάνει απολύτως τίποτε, δεν ελέγχεται από κανέναν και παίρνει τα ίδια χρήματα. Με τόσο ελεύθερο χρόνο γιατί να μην κάνει κανένα ιδιαίτερο να μην πλήττει;
Βγάζω τα άπλυτα του σπιτιού μου στη φόρα, φίλοι, γιατί πια δεν γουστάρω να αναπνέω τη βρώμα. Ναι, αυτή η δουλειά για όποιους δεν την πονάνε και δεν ματώνουν κάθε μέρα είναι αραλίκι μεγάλο.Δεν σας κάνει εντύπωση που δεν υπάρχει ειδικότητα που να μην επιδιώκει να διοριστεί στην εκπαίδευση; Απόφοιτοι καλών πολυτεχνικών σχολών, τεχνικοί των ΤΕΙ περιζήτητοι στην αγορά εργασίας, αισθητικοί, κομμώτριες, νομικοί, οικονομολόγοι... Ξέρω ανθρώπους που άφησαν καλοπληρωμένες δουλειές στον ιδιωτικό τομέα, ακόμα και άλλους που μετατάχτηκαν από άλλους πιο καλοπληρωμένους κλάδους του δημοσίου, όχι από αγάπη για το δασκαλίκι και...την ψυχοφθόρα του προσφορά, δυστυχώς, αλλά κυρίως για όλα τα παραπάνω. Αν λοιπόν δεν μπορέσουμε να επιλέξουμε αυτούς που κάνουν για την εκπαίδευση και να διώξουμε αυτούς που δεν κάνουν, άδικα αναλωνόμαστε σε ωραίες προτάσεις. Και δεν εννοώ να δούμε ποιος είναι για 10 για 8, για 5. Δεν έχει νόημα τόσο αυτό, όσο το να δούμε με στοιχειώδεις διαδικασίες ποιος δεν μπορεί να διδάξει, ποιος είναι εντελώς ακατάλληλος γνωστικά, ψυχολογικά, ηθικά. Χωρίς αυτό το στοιχειώδες όσα και λεφτά να ρίξουμε σ' αυτό το βαρέλι δίχως πάτο, χαμένα θα πηγαίνουν, που είπε και κάποιος γνώριμος και μη εξαιρετέος.
Γυριστρούλα,
εκπαιδευτικός με την στενή έννοια δεν είμαι.
Έχω λειτουργήσει περιστασιακά ως εκπαιδευτικός. Σε πληροφορώ ότι 16 ώρες -ουσιαστικής όμως- δουλειάς παιδαγωγού ισοδυναμούν με 56 εργάτη (το έχω κάνει και αυτό στα νειάτα μου). Να μη τα ισοπεδώνουμε όλα. Πολλοί εκπαιδευτικοί σήμερα έχουν "καεί" πριν την ώρα τους. Αυτό είναι άλλο και άλλο η ισοπέδωση.
Δεν είναι τα κτήρια, είναι η γενικότερη φροντίδα που ξεκινά από την στήριξη του δασκάλου. Και αυτό κοστίζει..
Και να σου πω, προσωπικά δεν είμαι σίγουρος ότι θέλουν το παιδί του εργάτη να μάθει, παρά μόνο άν καταφέρει να γίνει μαστιγωτής των άλλων!
Άντε να μη με πιάσει το Γκεβαρικό μου!
Φιλη gyristroula ευγε, συγχαρητηρια.
Ειμαι απολυτως συμφωνος με αυτα που λες με τοση παρρησια.
Σε ενα τρυπιο συστημα οσο ποσοστο του ΑΕΠ να ριξεις τοσο περισσοτερο θα παει χαμενο.
Ειμαι απολυτα αντιθετος με το συλλογισμο σου φιλε καπιτ. κουμουνι οτι 16 ωρες ισοδυναμουν με 56 άλλων, λες και ολοι άλλοι βγαζουν το μεροκαματο τους αβιαστα και ξεκουραστα.
Αν κατι πρεπει να προτεινουμε για το νεο εκπαιδευτικο συστημα, ειναι πρωτα και κυρια η καθιερωση μιας αντικειμενικης αξιολογησης των εκπαιδευτικων. Χωρις αυτο σαν αρχη, τιποτα δεν προκειται να διορθωθει, οσο και καλες να ειναι οι προτασεις για ολα τα υπολοιπα.
Την αξιολογηση δεν φοβουνται οι αξιοι και οι ικανοι και ευσυνειδητοι εκπαιδευτικοι, αλλά ολοι οι αλλοι που επωφελουνται ποικιλοτροπως απο την παρουσια τους στα σχολεια της χωρας μας.
Δεν πρεπει άλλο να ανεχομαστε καθηγητες που η μονη τους φροντιδα ειναι η εξασφαλιση πελατων για τα ιδιαιτερα, που η μοναδικη τους επιδιωξη ειναι να μη διδασκουν τιποτε στα πρωινα μαθηματα, ωστε να ειναι απαραιτητα τα απογευματινα ιδιαιτερα τους στα παιδια μας.
Οι 16 ωρες εκπαιδευτικης εργασιας ειναι απαραιτητο να συνοδευονται απο άλλες 16 ωρες τουλαχιστον, προετιμασιας και αυτο το κανουν μονον οι αξιοι ευσυνειδητοι και ικανοι καθηγητες. Αυτούς τους καθηγητες πρεπει να επιβραβευσουμε με bonus, αυτους τους καθηγητες πρεπει να εχουμε για προτυπο και ειναι παρα πολλοι, ειναι οι περισσοτεροι.
Ακριβως στην αναγκη για αξιοποιηση αυτων των καθηγητων, ερχεται η προταση μου για τροπο καταργησης των φροντιστηριων, ωστε ολο το ενδιαφερον των παιδιων να στραφει στην Δημοσια παιδεια και στους αξιους διδασκαλους της.
Με λιγα λογια:
1)Αντικειμενικη αξιολογηση καθηγητων.
2)Οικονομικα και ηθικα κινητρα για τους αξιους.
3)Καταργηση πανελλαδικων για να παψει η ανηθικη εκμεταλευση των γονιων απο αυτους που τους βολευει το παρον συστημα.
4)Καθιερωση συνεχων τεστ επαγγελματικου προσανατολισμου των μαθητων, σε συνδυασμο με μια ισχυρη και αναβαπτισμενη τεχνικη επαγγελματικη και καλλιτεχνικη εκπαιδευση διεξοδο για μια κοινωνια με λιγοτερους ανεργους και περισσοτερη αξιοκρατια.
5) Τοτε η καθιερωση του απαραιτητου 5% απο το ΑΕΠ θα εχει βασιμες πιθανοτητες να μη παει χαμενο.
Ποιός σας είπε ότι οι περισσότεροι καθηγητές δεν προετοιμάζονται 16 ώρες στο σπίτι τους.
Έλεος, όχι όλα τα κακά της εκπαίδευσης στους καθηγητές!
Είναι ένα άθλιο πρόσχημα.
Επίσης δεν είναι όλοι οι καθηγητές φυσικομαθηματικοί ή φιλόλογοι για να είναι φροντιστές!
Οι περισσότεροι δεν έχουν κάνει ούτε 1 ώρα ιδιαίτερα..
Καθηγητής Τεχνικών
ανωνυμε αυτο που ειπαμε και το αντιγραφω απο το σχολιο μου δεν σε καλυπτει;
[Οι 16 ωρες εκπαιδευτικης εργασιας ειναι απαραιτητο να συνοδευονται απο άλλες 16 ωρες τουλαχιστον, προετιμασιας και αυτο το κανουν μονον οι αξιοι ευσυνειδητοι και ικανοι καθηγητες. Αυτούς τους καθηγητες πρεπει να επιβραβευσουμε με bonus, αυτους τους καθηγητες πρεπει να εχουμε για προτυπο και ειναι παρα πολλοι, ειναι οι περισσοτεροι.]
Δεν λεω κατι διαφορετικο και γω για την πλειοψηφια των καθηγητων και δεν νομιζω ο χαρακτηρισμος αθλιο στεκει και μάλιστα απο εναν καθηγητη οπως λες οτι εισαι...
ΟΚ, ΘΕΛΕΤΕ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΝΑ ΜΗ ΛΕΝΕ ΑΛΗΘΕΙΕΣ....
ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΑ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΜΕ ΤΟ "ΑΘΛΙΟ ΠΡΟΣΧΗΜΑ"..
ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΕΙ ΑΥΤΟ, ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΛΙ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ, ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΛΙ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ, ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ.
ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ "ΚΑΚΟΙ" ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΕΝΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΦΗΝΕΙ ΧΩΡΟ ..
ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ "ΜΑΣΤΙΓΩΝΟΝΤΑΣ" ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ.
Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΟΤΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ , ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΑΝ ΡΙΖΩΣΕΙ ΘΑ ΜΑΣ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΕ ΤΥΦΩΝΑ ΚΑΤΡΙΝΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΛΛΑΝΤΑ!
ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ
Λοιπόν...
Το πρόβλημα με την επικοινωνία και τη συνεννόηση είναι πάντα θέμα ορισμών.
Αλλιώς που τοποθετεί κανείς την αρχή.
Αν την τοποθετήσει στους "κακούς" εκπαιδευτικούς ή στο "σύστημα" που γεννά και ορισμένους "κακούς" και "καίει" νωρίς τους "καλούς".
Μετά είναι η αξιολόγηση.
Αν το πρόβλημα είναι τα πρόσωπα είναι εύκολο, καρότο και μαστίγιο, σκόύπα και φαράσι, ένας γρήγορος και ντυμένος με αντικειμενικότητα τρόπος για να ξεχωρίσεις τα "ζιζάνια"...
Αν το πρόβλημα είναι βαθειές κοινωνικές δυσλειτουργίες που έχουν δημιουργήσει χρόνιες αντιστάσεις και στα πρόσωπα, τότε πρέπει να λειτουργήσεις "θεραπευτικά" και έτσι να χρησιμοποιηθεί και το εργαλείο της αξιολόγσησης, ως οδηγός για βελτίωση...
Το μεγαλύτερο πρόβλημα, μαζί με τον κορπορατισμό ("φροντίζω για τον στενό μου χώρο και η κοινωνία να καεί.."), είναι το περίπου "ανάποδο" για την υγεία φταίνε η γιατροί, για την παιδεία οι δάσκαλοι, για την ενημέρωση οι δημοσιογράφοι και τελικά δεν αλλάζει τίποτα!
Κατα την αποψη μου μεγαλη ευθυνη εχουν τα προσωπα οι απλοι πολιτες που εμπλεκονται σε ενα προβλημα.
Στο ιδιο συστημα ζουν και εργαζονται ολοι, για πιο λογο καποιοι κανουν τη δουλεια τους οπως αρμοζει και καποιοι οχι;
Αν υποθεσουμε οτι η πολιτεια δεν θελει κατι να αλλαξει γιατι βολευονται καποια συμφεροντα με την παρουσα κατασταση, οι εμπλεκομενοι δεν ειναι αυτοι που πρεπει να αναλαβουν μια δυναμικη προσπαθεια ανασυγκροτησης και ανυψωσης του χωρου που εργαζονται;
Αν δεν το κανουν αυτοι τοτε ποιοι πρεπει να το κανουν;
Με αυτο το πνευμα η ευθυνη, κατα την αποψη μου, ειναι μεγαλυτερη των εκπαιδευτικων και των μαθητων και των γονιων κατα δευτερο λογο, που με τους συνδικαλιστικους αγωνες τους δεν καταφερνουν να ανατρεψουν μια τελματωδη κατασταση στο σπουδαιοτερο αγαθο που λεγεται παιδεια.
Χρειαζονται αγωνες αλλά κυριως χρειαζονται προτασεις υλοποιησιμες και εφικτες, οχι αρνηση σε ολα, οχι ευχολόγια και ιδανικες απιαστες καταστασεις που ζητουν πολλα κομματα της (αριστερης) αντιπολιτευσης, γνωριζοντας εκ των προτερων οτι αυτα ειναι ανεφαρμοστα και τις ριχνουν στο τραπεζι για να γινονται αρεστοί.
Αυτο τον αγωνα προσπαθουμε να κανουμε με τουτες τις προτασεις που βγαινουν απο εδω μεσα και με τη συμβολη ολων των συμμετεχοντων.
Τι σχέση έχει η αριστερή αντιπολίτευση φίλε βαγγνες;
Εδώ είναι το όριο;
Η παραδέχεται κανείς ότι έχουμε ένα σχολείο τουλάχιστον αποστεωμένο που "καίει" νωρίς τους λειτουργούς του (εντάξει υπάρχουν και κάποιοι ήρωες, πάντα υπήρχαν ήρωες) και επιβραβεύει όσους ακολουθούν την δύναμη της αδράνειας, ή το θέμα το τοποθετεί στους κακούς λειτουργούς.
Λες και οι άνθρωποι που δεν προσβάλονται από το νοσηρό περιβάλλον υπάρχουν, αλλά και να υπάρχουν εγώ δεν τους εμπιστεύομαι για δασκάλους.
Ξεκινώντας από ανθρωπιστικές προϋποθέσεις απεχθάνομαι μετά βδελυγμίας τους κομάντο δασκάλους..
Αν λειτουργήσει ένα υποστηρικτικό σύστημα με διαρκή επιμόρφωση, επαγγελματική συμβουλευτική κτλ, κίνητρα για έρευνα και επιστημονική ανέλιξη, αν τα σχολεία υποχρεώνονται να λογοδοτούν δημοκρατικά στην περιβάλλουσα κοινότητα, η ποσοτική αξιολόγηση θα ειναι μόνο για τα πράγματα που μπορούν να μετρηθούν ποσοτικά π.χ. εγκαταστάσεις...
Κάποτε ο Σουφλιάς εφάρμοσε τα ΠΕΚ, κέντρα επιμόρφωσης καθηγητών. Για τους προς διορισμό, αλλά και για τους εν ενεργεία. Μέσα από τη διαδικασία επιμόρφωσης υπήρχε και κάποια αξιολόγηση, για να πιστοποιηθούν τα αποτελέσματα της επιμόρφωσης και να υπάρχουν κίνητρα να μην πηγαίνουν κάποιοι μόνο να παίρνουν τις βεβαιώσεις και μετά κατευθείαν για καφέ. Ε, το τι πόλεμος έγινε από τις συνδικαλιστικές παρατάξεις και από τους επιμορφούμενους, για να καταργηθεί η αξιολογική διαδικασία, δε λέγεται. Το αποτέλεσμα ήταν να καταργηθεί, και λίγο αργότερα και τα ΠΕΚ. Έχουμε από τότε να δούμε οποιαδήποτε σοβαρή και συστηματική επιμόρφωση. Μας τραβάνε σε κάτι μονοήμερα σεμινάρια της πλάκας, μόνο για να λένε ότι μας επιμόρφωσαν, πχ στα νέα βιβλία ή στη μεταρρύθμιση Αρσένη παλιότερα.
Το αυτονόητο παγκοσμίως ότι για να διαθέσεις χρήματα να επιμορφώσεις, οφείλεις να δεις και τι πέτυχες μ' αυτά τα χρήματα, οφείλεις ως κοινωνία να μετρήσεις τα αποτελέσματα των επενδύσεών σου, οφείλεις ως κράτος να δώσεις λογαριασμό αν έπιασαν τόπο τα λεφτά των φορολογουμένων, για μας εδώ είναι κάθε άλλο παρά αυτονόητο.
Μόνο η πιστοποίηση στις νέες τεχνολογίες έγινε σωστά κι αυτό γιατί ήταν σε καθαρά εθελοντική βάση, αν μας τη ζητούσαν υποχρεωτικά, θα την είχαμε καταργήσει κι αυτή, είμαι σίγουρη. Επιμορφωθήκαμε, δώσαμε εξετάσεις μέσω υπολογιστών και τουλάχιστον τώρα ξέρουν ποιοι έμαθαν, τι έμαθαν κλπ. Είναι τόσο υποτιμητικό να γίνεται κάτι τέτοιο; Πώς αποκτάς οποιαδήποτε πιστοποίηση σε οποιοδήποτε αντικείμενο επιμόρφωσης παγκοσμίως, αν όχι με αξιολόγηση;
Όταν αποδεχτούμε οτι για τα χάλια της παιδείας φταίνε και οι καθηγητές, τότε θα έχουμε κάνει μια καλή αρχή. Κανείς δεν είπε οτι είστε αποκλειστικοί υπεύθηνοι, φίλε ανώνυμε εκπαιδευτικέ. Φέρετε, όμως, ένα σημαντικό κομμάτι ευθύνης.
Δεν νομίζω οτι είναι υπερβολικό, το γεγονός οτι πρέπει να αξιολογήστε και να επιμορφώνεστε.
Δεν νομίζεις;
Να ποια ειναι η σιωπηρη πλειοψηφια των καθηγητων.
Οι καθηγητες με τις αποψεις, τις κρισεις και τις λυσεις που δεν φοβουνται να πουν τα πραγματα με το ονομα τους.
Ειπε: "Πώς αποκτάς οποιαδήποτε πιστοποίηση σε οποιοδήποτε αντικείμενο επιμόρφωσης παγκοσμίως, αν όχι με αξιολόγηση;"
Ειπε: "...Ε, το τι πόλεμος έγινε από τις συνδικαλιστικές παρατάξεις και από τους επιμορφούμενους, για να καταργηθεί η αξιολογική διαδικασία, δε λέγεται."
Χρειαζεται να πω κατι περισσοτερο εγω;
Χρειαζονται κι' άλλα επιχειρηματα υπερ της αξιολογησης;
Ποιοι ειναι λοιπον οι ελαχιστοι που αντιδρουν και προσπαθουν να επιβαλλουν την αποψη τους σε ολους μας;
Σε τι ακριβως ωφελει την παιδεια η μη αξιολογηση των εκπαιδευτικων; που με επιμονή υποστηριζεται απο ωρισμενους που κατεχουν ακομη και συνδικαλιστικες θεσεις;
Ποιοι αρνουνται (και φοβουνται) την αξιολογηση αλλά αποδεχονται με τη σιωπη τους την παρουσα κατασταση;
Ο λαος μας λεει:
Καθαρος ουρανος αστραπες δεν φοβαται.
Τα ΠΕΚ, δυστυχώς ήταν μια βαρετή και προσχηματική μετεκπαίδευση.
Δεν μιλώ για τέτοιου τύπου επιμόρφωση.
Αξιολόγηση να γίνει εκεί, όχι για να ελεχθεί ο εκαπιδευτικός, αλλά για να διαπιστωθεί η επάρκεια του πλαισίου.
Δεν είμαι αντίθετος στην αξιολόγηση.
Είμαι αντίθετος στην ταύτιση της με μέθοδο ελέγχου του εκπαιδευτικού.
Στους καιρούς που περνάμε και έρχονται πρέπει να διαφυλάξουμε ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί έτσι.
Κατά τα άλλα, ας χρησιμοποιηθεί για να βελτιωθεί το πλαίσιο και να δούμε που πάσχουν και οι εκαπιδευτικοί,"θεραπευτικά" όμως, όχι ελεγκτικά.
Δεν είμαι εκπαιδευτικός, έχω επιμορφώσει εκαντοντάδες εκπαιδευτικούς και όλοι είχαν παράπονα για τα ΠΕΚ, όταν παιδαγωγικά θέματα με τον τρόπο που παρουσιάζονταν τους έκαναν να νυστάζουν. Αντίθετα μέσα από μεθόδους ενεργητικής - βιωματικής μάθησης οι άνθρωποι δεν θέλανε να φύγουν!
Αξιολόγηση στην επιμόρφωση Ενηλίκων και δη εκπαιδευτικών:
Με εργασίες, εφαρμογές, υλοποίηση σχετικών δράσεων.
Όταν η επιμόρφωση είναι μέσα σε ένα γενικότερο πλαίσιο βελτίωσης της παιδαγωγικής πράξης, αυτό θα είναι εφικτό. Όποιος θέλει θα δουλέψει για να εφαρμόσει αυτά στα οποία επιμορφώθηκε και θα του προσμετρηθεί η επιμόρφωση. Ο άλλος, ο τεμπέλης, θα χάσει την ώρα του.
Είδατε τι ωραία γίνεται η αξιολόγηση, απλά θετικά και αντικειμενικά και χωρίς κανέναν δεβέναγα, παρά μόνο την αντικειμενική απόδειξη της εργασίας;
Έχουμε σχολειοποιήσει το Πανεπιστήμιο, δεν θα κάνουμε και το ίδιο στην μεταπτυχιακή επιμόρφωση!
Έχω λίγο στεναχωρηθεί με την εξέλιξη αυτής της κουβέντας. Όταν ξεκίνησε πίστευα ότι η παιδεία είναι ένα θέμα που θα μπορούσαν να συνεννοηθούν όλοι.
Σήμερα έχω μεγάλες αμφιβολίες.
Πιστεύω ότι έχει γίνει φανερό ότι δεν είμαι υπέρ του καθεστωτικού συνδικαλισμού.
Ότι είμαι υπέρ της αξιολόγησης για την βελτίωση.
Ότι είμαι υπέρ των δασκάλων που δουλεύουν.
Όμως είμαι κάθετα αντίθετος στην εισαγωγή μεθόδων μέτρησης της αποτελεσματικότητας, μεθόδων καθοδήγησης του προσωπικού σαν κι αυτές που ισχύουν στον κόσμο των σημερινών πολυεθνικών επιχειρήσεων.
Αν συμβεί αυτό θα χάσει εντελώς τον στόχο του.
Για μένα το σχολείο πρώτα από όλα έχει ένα ανθρωπιστικό στόχο: Να βγάλει πολίτες αυτοδύναμους, ενεργητικούς, συμμετοχικούς, διεκδικητές δικαιωμάτων αλλά και υποχρεώσεων προς το κοινωνικό σύνολο και τον συνάθρωπο. Το επαγγελματικό πρέπει να είναι ενταγμένο μέσα σε αυτό το πλάισιο, αλλιώς κάνεις ρομποτάκια του καταναλωτισμού!
Υ.Γ. Αντικειμενική αξιολόγηση της παιδαγωγικής πράξης δεν υπάρχει.
Αυτός ο δάσκαλος που εμπνέει εμένα (γιατί στην παραγματικότητα ο καθένας μαθαίνει μόνος του και κανείς δεν μπορεί να βάλει τη γνώση στο κεφάλι του άλλου) δεν εμπενέει εσένα.
Γιαυτό είναι αναγκαίο στο σχολείο να υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί δάσκαλοι μεταξύ τους.
Αυτό που μπορεί να μετρηθεί σχετικά είναι η εργατικότητα (να μετρηθεί αυτό συμφωνώ) και η τάση για βελτίωση (σεμινάρια, προγράμματα κλπ).
Στις μέρες μας στην ουσία περνάμε την κρίση της υποχρεωτικής μαζικής εκπαίδευσης.
Μη ξεχνάτε ότι μέχρι τις αρχές του αιώνα μας ο καθένας διάλεγε τον δάσκαλο που ήθελε..
Η δημόσια υποχρεωτική εκπαίδευση έδωσε πολλά, αλλά έφτασε σε ένα όριο που χρειάζεται γενναία αναθεώρηση με γενναία χρηματοδότηση για αυτόν τον σκοπό.
Δυστυχώς αυτή η ανάγκη διαπιστώθηκε καθαρά όταν η κυρίαρχη πολιτικο-οικονομική τάση ζητά περιορισμό του κοινωνικού κράτους!
Επιμορφωση, η παροχη προσθετων γνωσεων επαγγελματικης και επιστημονικης καταρτισης.
Αξιολογω σημαινει κατατασσω καποιους συμφωνα με την αξια του καθενος.
Για να καταταξω καποιους συμφωνα με την αξια τους, πρεπει να διαπιστωσω με καποιον τροπο πως παρεχουν το εργο τους και τι αποτελεσματα αυτο (το εργο) εχει.
Στη συγκεκριμενη περιπτωση, για τους εκπαιδευτικους, αυτοι που μπορουν να διαπιστωσουν τα πιο πανω ειναι: 1) οι μαθητες, 2)οι συναδελφοι καθηγητες, 3)οι συμβουλοι αξιολογησης.
Με διάφορα ερωτηματολογια και με ανωνυμια, για να υπαρχει αντικειμενικοτητα και ελευθερια εκφρασης της καθε αποψης, γινεται η συγκεντρωση και η αξιολογηση του εργου του καθε εκπαιδευτικου.
Τα επιμορφωτικα σεμιναρια θα ερθουν εκ των υστερων για να βοηθησουν τα αδυνατα σημεια των εκπαιδευτικων και του εκπαιδευτικου συστηματος γενικοτερα.
Κανενας δεν χανει τη δουλεια του, σε κανεναν δεν επιβαλλονται κυρωσεις, κανενας δεν ελεγχεται με την αυστηρη εννοια του ορου. Ανταμειβονται ηθικα και οικονομικα ομως, οσοι παρουσιαζουν αισθητες βελτιωσεις της αποδοσης και της προσφορας τους στο κοινωνικο συνολο.
Η αξιολογηση μπορει αξιοπιστα να υποδειξει ποιοι ειναι αυτοι που εκαναν τη μεγαλυτερη προοδο. Τα υπερ και τα κατα του καθε σχολειου θα καταγραφονται καθε χρονο και θα αποτελουν το μετρο συγκρισης, για την αποδοση των συνεχων προσπαθειων βελτιωσης.
Αυτη η διαδικασια δεν ειναι δυνατον να αδικησει καννεναν.
Η παρακολουθηση επιμορφωτικων σεμιναριων, πρεπει απαραιτητα να στηριζεται στις αποδειγμενες ελλειψεις που προκυπτουν απο την πιο πανω διαδικασια αξιολογησης και πρεπει να ειναι υποχρεωτικη και οχι προαιρετικη, απο τους εκπαιδευτικους, οπως σημερα συμβαινει.
Η υπαρξη των σοβαρων προβληματων στη παιδεια, που ολοι συμφωνουμε πως υπαρχουν, δεν λυθηκαν (απεναντιας θα ελεγα) με τα αποσπασματικα και χωρις εντοπισμο των πραγματικων εκπαιδευτικων ελλειψεων, σεμιναρια που άλλοι παρακολουθουσαν και άλλοι, δικαιως ισως, τα απαξιωναν.
Με άλλα λογια η αξιολογηση προηγειται και εντοπιζει τα προβληματα, η επιμορφωση και η στοχευμενη χρηματοδοτηση επιλυει τα προβληματα που εχουν εντοπιστει.
Πολλες φορες άλλα προβληματα πρεπει να επιλυθουν στην επαρχια πχ άλλα στην Αθηνα και στις μεγαλες πολεις.
Η διαγνωση της ασθενειας προηγειται, μετα ερχεται η συνταγη και το καταλληλο φαρμακο καθε φορα τη γιατρευει. Δεν νοειται να κααναλωνουμε φαρμακα (επιμορφωση) χωρις να ξερουμε απο τι πασχουμε (αξιολογηση).
με τα τελευταία που έγραψες βάγκνες, δεν θα διαφωνήσω ριζικά.
Με 1-2 υποσημειώσεις:
Α. Να μην ξεχνάμε ότι η παιδεία είναι και μια πράξη ελευθερίας.
Δηλαδή πρέπει να υπάρχει σίγουρα ένα κομμάτι βασικό, όπου ο δάσκαλος (εκεί που και μόνος του βλέπει ελλείψεις) θα επιμορφωθεί υποχρεωτικά, υπάρχει και ένα κομμάτι που πρέπει να ανήκει στην πρωτοβουλία του και στην αλληλεπίδρασή του με τους μαθητές.
Αν χαθεί αυτό, δεν θα μιλάμε για ανοιχτό σχολείο...
Β. Η αξιολόγηση δεν σημαίνει μόνο κατατάσω κάποιους σύμφωνα με την αξία.
Ας μην μπούμε στην ουσιαστική συζήτηση , τι είναι αξία για το σημερινό σχολείο, γιατί σύμφωνα με αυτή την αξία θα γίνει η κατάταξη και η συζήτηση πάει μακρειά καθώς δεν συμγωνούμε όλοι στις αξίες και είναι φυσικό, γιαυτό μιλάμε και για ανοιχτό σχολείο.
Εντάξει με την μίνιμουμ συμφωνία της ανοιχτής κοινωνίας, εφόσον υποθέσουμε ότι υπάρχει αυτή, υπάρχουν κοινά αποδεκτές αξίες:
1. Δημοκρατία
2. Εργασία
3. Ανακάλυψη- γνωριμία με τον εξωτερικό και εσωτερικό κόσμο του υποκειμένου ως προϋπόθεση της ελευθερίας του.
4. Προσωπικές και κοινωνικές δεξιότητες.
Άρα για μένα αξιολόγηση είναι ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ, κατά πόσο το σχολικό πλαίσιο πρώτα και κύρια και ο κάθε λειτουργός μέσα στο πλαίσιο οδηγεί προς αυτές τις αξίες.
Άρα πριν πάει κανείς για αξιολόγηση πρέπει να ορίσει τις αξίες..
(Σε ζάλισα, το έκανα επίτηδες για να δείξω ότι δεν είναι εύκολο πράγμα η αξιολόγηση, αν δεν λυθεί το υπαρκτικό πρόβλημα της δημόσιας παιδείας. Ειρήσθω εν παρόδο, θα είναι ότι χειρότερο για μένα όλη αυτή η δημοκρατική κατάκτηση να ταυτιστεί με την επαγγελματική εκπαίδευση και την πρόσκτηση εργασιακών προσόντων..)
Γ. Η επιμόρφωση δεν είναι φάρμακα, αλλά μια συνεχής αναγκαιότητα για τον παιδαγωγό σε ένα κόσμο που αλλάζει.
Είναι ένα πλαίσιο που τον κρατά ζεστό.
Και μόνο η λέξη "κατανάλωση" δείχνει ότι υπάρχει μια ουσιατική αντίθεση: αναγκαιότητα υποστηρικτικού πλαισίου και αναγκαιότητα συμμόρφωσης σε μια λογική περιστολής κοινωνικών δαπανών. Η αντίθεση αυτή αν δεν ξεπεραστεί δημιουργικά θα οδηγήσει στην εξέγερση, όχι μόνο στην παιδεία, αλλά και σε κάθε δημόσιο χώρο).
Τώρα για το πρακτικό μέρος ποτέ δεν διαφώνησα για την χρήση ανώνυμων ερωτηματολογίων και από τους 3 που ανέφερες.
Ούτε για την αναγκαιότητα συμβούλου, μόνο που εγώ βάζω το πολύ άπιαστο -το γνωρίζω- να είναι και αυτός επιλέξιμος.
Η διαφωνία μου είναι στον στόχο.
Αν όλοι γνωρίζουν ότι η διαδικασία πστην οποία συμμετέχουν δεν αποσκοπεί στη βελτίωση πλαισίου και προσώπων μέσα στο πλάισιο, αλλά στο έλεγχο και στην κατάταξη, τότε θα είναι από πριν ναρκοθετημένη.
Εδώ είμαστε... είμαι 100% σίγουρος ότι δεν θα πετύχει.
Πέρα από τα άλλα, θέματα αξιών και υπαρκτικών προταγμάτων, υπάρχει και ένα πολιτισμικό ζήτημα.
Στην Ελλάδα υπάρχει σε αυτό το θέμα μια πολύ διαφορετική κουλτούρα από τις αγγλοσαξωνικές χώρες από όπου ξεκίνησαν όλα αυτά.
Δεν μπρούν να αντιγραφούν όλα..
Τουτος ο διαλογος στη συνεννοηση μας αποβλεπει και μεσα απ' αυτη στην προσπαθεια υποβολης προτασεων για την αποτελματωση της καταστασης που επικρατει στην παιδεια.
Οι λυσεις που προτεινονται πρεπει να γινουν αποδεκτές απ' ολους με τις λιγοτερες αντιδρασεις για να εχουν ελπιδα να υλοποιηθουν.
Για την κατασταση που σημερα επικρατει υπευθυνοι, άλλος λιγοτερο άλλος περισσοτερο, ειναι ολοι.
Η αξιολογηση μπορει να αποδειξει τι φταιει και ως πιο βαθμο εχει ο καθενας τις ευθυνες του.
Οι μαθητες οι καθηγητες και η κυβερνηση πρεπει να αποδειξουν οτι ειναι διατεθειμενοι να δεχθουν τα αποτελεσματα της συνεχους αξιολογησης και να συνδραμουν ο καθενας απο τη θεση του για διορθωση των εσφαλμενων.
Οι καλοπροαιρετες κριτικες για τα προβληματα που μπορει να αντιμετωπισει μια υγιης αξιολογηση, αποτελει τις περισσοτερες φορες το προσχημα και το επιχειρημα αυτων που αρνουνται την αξιολογηση για ίδιο και μόνον συμφερον.
Αυτοι που, κατα την αποψη μου, προσπαθουν να καταστησουν την οποια προσπαθεια αξιολογησης αναξιοπιστη, αντικειμενικα βοηθουν αυτους που σκοπιμως επιθυμουν τη διατηρηση της σημερινης καταστασης που τους βολευει ποικιλοτροπως.
Η επιμορφωση, (που ειναι οσο τιποτα άλλο απαραιτητη)χωρις να ξερει που να στοχευσει ειναι χρησιμη για τους καθηγητες, ουδετερη, αρνητικη εως επιζημια για την βελτιωση της παιδειας.
Η στοχευση βγαινει απο την αξιολογηση.
Η επιμορφωση ειναι η γιατριά, το φαρμακο δηλαδη, αλλά το φαρμακο βγαινει απο τη σωστη διαγνωση που δεν ειναι άλλη παρα μονο η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, εστω και με καποιες παρενεργειες που στην πορεια θα προσπαθουμε να τις εκμηδενιζουμε.
Αν διαγνωστει πνευμονια θα γνωριζουμε οτι χρειαζεται πενικιλινη να γιατρευτει (συγχωρεστε με γιατροι αν κανω λαθος), οι ασπιρινες δεν μπορει να την θεραπευσουν.
Πιστεύω να κατανοείς βαγγνες, ότι δεν είμαι κατά της αξιολόγησης, απλά την θέλω μέσα σε ένα άλλο πλαίσιο.
Το πλαίσιο, οι στόχοι, η αξίες με τις οποίες μετράμε τα πράγματα έχουν για μένα αξία...
στην τεχνολογία θα τα βρούμε.
Και που είσαι, στην δημοκρατία δεν μπορείς να κάνεις καμία ουσιαστική μεταρρύθμιση, αν δεν έχεις μαζί σου μεγάλες ομάδες εμπλεκομένων...
Ακριβως φιλε ΚΚ, επειδη χρειαζονται συναινεσεις απο μεγαλες ομαδες εμπλεκομενων, θα πρεπει ο καθενας μας να ειναι πιο ελαστικος και να μη ζηταει τα προσωπικα του πλαισια αλλα να προσαρμοζεται και σε διαφορετικα πλαισια.
Το ζητουμενο για μενα ειναι να μπει ο θεμελιος λιθος της αξιολογησης και στις απαιτουμενες διορθωσεις θα ειμαστε παλι εδω να τα πουμε και να τα απαιτησουμε.
Αν η καθε κυβερνηση αναγκαζεται αναλογα με τις πιεσεις να κανει συνεχως πισω και να στρογγυλευει τα πραγματα, φοβαμαι πως δεν θα δουμε ποτέ την καθιερωση της αξιολογησης.
Τοτε αυτοι που δεν την επιθυμουν θα εχουν κερδισει και εμεις ολοι θα εχουμε χασει ξανα την ευκαιρια να παμε την παιδεια μας ενα βημα πιο πανω.
Καλημερα.
Σε συντομία θα προσπαθήσω να πω κάτι ακόμα για να μην κουράζω.
- Αντικειμενική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών στην πράξη ειναι πολύ πολύ δύσκολη αλλα ειμαι υπέρ.
- Μπορεί να κάθονται 3 μήνες αλλα αυτο δεν αναιρεί οτι η δουλειά τους έχει κόπο και ιδιαιτερότητες.
Προτείνω να έχει μπόνους όποιος επιμορφώνεται ή κανει εκπαιδευτική εργασία στο διάστημα του "καθισιού"
- Προτείνω μισθολογική εξομοίωση Α'βάθμιας με Β'βάθμια, επέκταση να διδάσκουν και στο Γυμνάσιο οι δάσκαλοι και στο Δημοτικό καθηγητές.
- Γενναία αύξηση κρατικής χρηματοδότησης για βελτίωση κτιρίων, αιθουσών, χώρων, γυμναστηρίων, και συνθηκών εργασίας εκπαιδευτικών.
- Οχι στα μονήμερα σεμινάρια της πλάκας αλλα σοβαρές πιστοποιήσεις όπως αυτη με τις Τεχνολογίες.
- Ενα λαπτοπ σε κάθε δάσκαλο.
- Κατάργηση της κάλπικης "συνέντευξης" για αξιολόγηση διευθυντών, όπου και ένσταση να κάνεις αυτη θα εξεταστεί ξανά απο τους ίδιους !
- Συμμετοχή στο Υπουργείο Παιδείας εκπαιδευτικών εν ενεργεία που θα εκλέγονται απο τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς για να υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν τα προβλήματα απο πρώτο χέρι.
Με σεβασμό στους εν ενεργεία εκαπιδευτικούς και στο έργο τους.
Τζονάκος
Είμαι 7 χρόνια καθηγητής μηχανολόγος σε τεχνικό λύκειο (ΕΠΑΛ) στην Ιεράπετρα και στην Κάλυμνο. Για την παιδεία ακούγονται και γράφονται πολλές απόψεις, συχνά αξιόλογες. Είναι όμως καιρός, σιγά-σιγά, να περνάμε σε προτάσεις. Πρακτικές και εφικτές.
Προτείνω την καταμέτρηση και καταγραφή (όλων) των εκπαιδευτικών, σε ανοιχτή βάση (λίστα) στο ίντερνετ, όπου θα αναφέρουμε:
• ποιοι είμαστε και πού δουλεύουμε
• τις ανάγκες του σχολείου μας σε προσωπικό
• τις ανάγκες για επιμόρφωση, υποδομές, κτήρια, εργαστήρια, εξοπλισμό, εποπτικά μέσα
• τις ανάγκες των μαθητών μας.
Η λίστα αυτή θα πρέπει να ανανεώνεται στο τέλος κάθε σχολικής χρονιάς. Ευθύνη καθενός θα είναι η αλήθεια των προβαλλόμενων στοιχείων.
Περισσότερα γράφω στην ιστοσελίδα μου http://users.sch.gr/michalisalexakis/protaseis/protasi.htm
Περιμένω τις απόψεις σας. Τί λέτε;
Μιχάλης Αλεξάκης
Μιχαλη Αλεξακη
Με τις τελικες μας προτασεις που θα καταθεσουμε μεσα στο κεφαλαιο αξιολογηση θα περιλαβουμε και σχολια και θεσεις που αναπτυχθηκαν εδω.
Φυσικα η προταση σου ειναι μια μορφη αξιολογησης και χαιρομαι να ακουω εκπαιδευτικους να τη δεχονται, γιατι πολλοι συναδελφοι σου αντιδρουν.
Θα μελετησουμε και το post που μας προτεινεις
συμφωνώ με μιχάλη αλεξάκη.
και συμφωνώ επίσης ότι τέτοιες προτάσεις συμβάλουν στην αξιολόγηση που στόχο έχει τη βελτίωση του πλαισίου..
συμφωνώ με μιχάλη αλεξάκη.
και συμφωνώ επίσης ότι τέτοιες προτάσεις συμβάλουν στην αξιολόγηση που στόχο έχει τη βελτίωση του πλαισίου..
Η συντεχνία και η υποκρισία καλά κρατεί. Όλα τα είπατε, αυξλησεις, αξιολογήσεις, μθόδους, αριστερά, δεξιά και μέση,εκτός από ένα:
Στην πατρίδα μου, ο κανόνας είναι οι καθηγητές να κάνουν "ιδιαίτερα" μαθήματα. Αφορολόγητα από 15 έως και 40 ευρώ την ώρα. Ο Λυκειάρχης παίρνει 60 ευρώ.
Στην τιμή περιλαμβάνεται και βαθμός πάνω από 18.
Αυτά μου λένε μαθητές και μου τα επιβεβαιώνουν οι ελάχιστοι καθηγητές που "δεν τα παίρνουν".
Όλα τα είπατε. Γι' αυτό δεν λέτε τίποτα.
Ο ΟΟΣΑ μας κατέταξε στις τελευταίες θέσεις παγκοσμίως, για το είδος της Παιδείας που δίνουμε εμείς οι έλληνες του πολιτισμού και των φιλοσόφων.
Αιδώς κύριοι. Για όλους μας.
Ο μισθός σας μάρανε.
Να συνεχίσω;
Ο καθηγητής έχει φορτωμένο ωράριο και κάνει μάθημα στις 12 το μεσημέρι, ενώ ο μαθητής έπρεπε να είναι σχολείο. Δεν πιέζει κανείς κανέναν για να μάθει.
Αν υποβληθεί απορία, η απάντηση είναι απλή: "Θα τα μάθετε στα φροντιστήρια".
Δε λέω άλλα.
Δεν είναι "δεξιοί" αυτοί. Πρώτα ονόματα του τοπικού ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ, συνδικαλιστές της ΕΛΜΕ και του ΚΚΕ.
Μπράβο σας!!!!!!!!!!!!
Ο γιος μου μου είπε να μη μιλήσω, γιατί κινδυνεύει.
Ξανά μπράβο μας.
Δώστε 20% για την Παιδεία και μισθούς Πρoέδρου της Δημοκρατίας στους καθηγητές και τους δασκάλους.
Τα παιδιά που δεν έχουν τη δυνατότητα φροντιστηρίων μένουν αγράμματα. Γράφουν λάθος το όνομα τους.
Ταξική Παιδεία. Και όλα αυτά δεν τα είχα στην ποχή μου. Ο έλεγχος ήταν αυστηρός. Το φαινόμενο γιγαντώθηκε στη δεκαετία του 90.
Τα χειρότερα δεν τα είπα ακόμα. Λύστε το πρόβλημα.
Οδυσσέα, έχεις δίκαιο.
Δεν κάνουν όμως όλοι ιδιαίτερα.
Λύσεις για την πατάξη αυτού του φαινομένου υπάρχουν. Π.χ. Επιτροπές γονέων με ελεκτικό ρόλο. κτλ κτλ.
Αλλά κακά τα ψέματα, η λύση θα έρθει με την κατάργηση των πανελληνίων και την ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση.
Επειδή προέρχομαι από οικογένεια εκπαιδευτικών (4 άτομα στο στενό μου κύκλο)είμαι σίγουρος ότι για την κατάντια αυτή φταίει το κράτος..
Όταν τουλάχιστον 20 χρόνια το ανέχεται και δεν είχε προσπαθήσει να βρει λύση όταν δεν έκαναν οι περισσότεροι, δεν έκανε τιποτα... σήμερα είναι μια παρανομία που έχει γίνει θεσμός.
Παρόλα αυτά λύσεις και σήμερα υπάρχουν.
Παλιότερα στην τσουκνίδα είχα πει μερικές:
1. υπό όρους απελευθέρωση Όχι βέβαια στους μαθητές που έχεις στην τάξη,
2. απόδειξη και φορολόγηση, σημαντική έκπτωση της φορολογίας από την πλευρά των γονιών,
3. αρνητικά κίνητρα στην εξέλιξη για τον ιδιαιτερατζή γιατί δεν θα μπορεί να συμμετάσχει στην όλη δουλειά υποδομής που θα γίνεται τα σαββατοκύριακα: σεμινάρια κτλ).
4. Δημιουργία από την αρχή μιας νέας γενιάς εκπαιδευτικών με άλλη νοοτροπία. (Ξέρεις π.χ. πόσοι νέοι εκπαιδευτικοί ουσιαστικά πληρώνουν για να αποκτήσουν προϋπηρεσία, η οποία κάποια στιγμή θα τους οδηγήσει στη μονιμοποίηση;)
Αγαπητέ Odyssey,
Έχετε κάθε δίκιο να αγανακτείτε για τα πολλά μειονεκτήματα της εκπαίδευσης στη χώρα μας. Υποθέτω ότι έχετε την ίδια ή χειρότερη γνώμη και για άλλους φορείς παροχής υπηρεσιών του δημοσίου, όπως τα Νοσοκομεία, η Δικαιοσύνη, οι Δ.Ο.Υ. ή οι Πολεοδομίες.
Εκείνο που με απασχολεί, φαντάζομαι κι εσάς, είναι ο τρόπος που θα μπορούσαμε να φτιάξουμε τα πράγματα, ο καθένας από την πλευρά του. Κι αν συμφωνούμε πως η λύση δεν είναι «φωτιά και τσεκούρι», τότε υποχρεωτικά πρέπει να περάσουμε σε προτάσεις. Ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες.
Αν πρόκειται να λύσουμε το πρόβλημα, όπως ζητάτε, νομίζω ότι θα το λύσουμε μαζί. Εγώ, σαν εκπαιδευτικός, μέσα στην Τάξη και εσείς, σαν γονιός, κοντά μας, με συνεχή έλεγχο, παρακολούθηση και πίεση, ειδικά όταν κρίνετε –και σωστά- πως το Δημόσιο Σχολείο δεν είναι αντάξιο του παιδιού σας.
Σας διαβεβαιώνω, με την μικρή εμπειρία μου σε σχολεία της επαρχίας, πως στο χώρο της δημόσιας παιδείας η κατάσταση δεν είναι τόσο αποκαρδιωτική και γενικευμένη όσο την περιγράφετε. Η πλειοψηφία δεν χρηματίζεται. Αντίθετα, ενισχύει –στα όρια της δεοντολογίας της δουλειάς μας- με πείσμα και φανατισμό τα «μη έχοντα» παιδιά που προσπαθούν φιλότιμα. Πιστέψτε με: Ο οδοστρωτήρας της συνολικής απαξίωσης θα παρασύρει άδικα τους αρκετούς –ακόμη- δασκάλους που τιμούν το ρόλο τους.
Μιχάλης Αλεξάκης
@ Οδυσσεα
Οι προτασεις μας εδω διαμορφωνονται και με τις δικες σας αποψεις και κρισεις.
Το τελικο κειμενο θα επεξεργαστει πριν υποβληθει ως ολοκληρωμενη προταση προς τα πανω και κει μεσα θα ενσωματωθουν και οι δικαιες ενστασεις σου.
Ο προβληματισμος που αναπτυσεται, απο μονος του και μονο ειναι χρησιμος για ολους που συμμετεχουν σ' αυτη την προσπαθεια.
Δημοσίευση σχολίου