ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το ασφαλιστικό σύστημα στην Ελλάδα αποτελεί εδώ και πολλά χρόνια ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα που καμία από τις κυβερνήσεις δεν αγγίζει ουσιαστικά (μόνο η τωρινή αλλά για μένα με λάθος τρόπο…). Η αναμόρφωσή του πρέπει να αποτελέσει βασική προτεραιότητα των κομμάτων. Πως θα γίνει όμως αυτό; Παρακάτω παραθέτω κάποιες από τις απόψεις μου δηλώνοντας εκ των προτέρων ότι το θέμα δεν αποτελεί το «φόρτε» μου.
1. Δημιουργία ενός ενιαίου ταμείου αρωγής όπου όλα τα επιμέρους ταμεία θα συνεισφέρουν με κάποιο ποσοστό. Το ποσό που θα μαζεύεται θα χρησιμοποιείται για την βοήθεια των ταμείων που δεν έχουν την δυνατότητα να αντεπεξέλθουν, καθώς επίσης και για την κάλυψη αναγκών που έχουν να κάνουν με ιατρική κάλυψη αναγκών που έχουν σχέση με την υπογεννητικότητα, προβλήματα στην κύηση, εξωσωματικές, και γενικότερα να καλυφθούν θέματα που έχουν να κάνουν με τα υπέρογκα έξοδα ζευγαριών που βρίσκονται σε διαδικασία να κάνουν παιδιά. (αν έχετε δει τις ουρές έξω από το ΙΚΑ νέων ζευγαριών που προσπαθούν να πάρουν έγκριση για εξωσωματικές θα καταλάβετε πόσο άσχημο είναι να κρίνει άλλος αν θα κάνεις παιδιά ή όχι, και πόσο αναγκαίο είναι να στηρίξουμε τα νέα ζευγάρια)
2. (Αυτό κάπου το διάβασα δε θυμάμαι πού, συγχωρέστε με …) Δημιουργία εγκαταστάσεων που θα παράγουν φάρμακα ευρείας κατανάλωσης που δίδονται από τους γιατρούς του ΙΚΑ. Επίσης να μη δίδεται μάρκα φαρμάκου από τον γιατρό αλλά δραστική ουσία.
3. Τα ταμεία να συμμετέχουν έως ένα βαθμό στην τελική σύνταξη αλλά ο εκάστοτε εργαζόμενος να έχει το δικαίωμα να επιλέγει ΚΑΙ ιδιωτική ασφάλιση έως ότου συμπληρώσει το συνολικό ποσό που θέλει ή μπορεί να διαθέσει κάθε φορά. Αν επιλέξει μόνο το ταμείο τότε θα παίρνει το ελάχιστο δυνατό ποσό ως σύνταξη ανάλογα με την συμμετοχή του στο ταμείο. Το ταμείο θα είναι υποχρεωμένο να παρέχει και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στον εργαζόμενο. Ο εκάστοτε εργοδότης θα συμμετέχει και αυτός όπως και τώρα με εισφορές στο ταμείο των εργαζομένων. Το ποσό που θα δίνει ο εκάστοτε εργαζόμενος στο ταμείο θα πρέπει να είναι πάντοτε μεγαλύτερο από αυτό στο ιδιωτικό του πρόγραμμα. Το τελευταίο θα είναι ΜΟΝΟ συνταξιοδοτικό και όχι ιατροφαρμακευτικό.
4. Ανά πενταετία αναπροσαρμογή των ποσών που αποδίδονται στο εκάστοτε ταμείο από τους εργαζομένους.
5. Συμμετοχή της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ στην οικονομική διαχείριση των ταμείων.
6. Να μην υπάρχει οικονομική σχέση μεταξύ διαχείρισης ταμείων και υπουργείου Οικονομικών ή όταν αυτή κρίνεται αναγκαία να γίνεται κατόπιν ψηφοφορίας στη βουλή με ποσοστό πέραν του 51%.
7. Εκλογή και όχι διορισμός των διευθυντών των ταμείων από τα μέλη αυτών με τετραετή θητεία ασύγχρονη με αυτή των κυβερνήσεων.
Ανάρτηση εσόδων εξόδων όλων των ταμείων σε ετήσια βάση σε εφημερίδες, Internet και τηλεόραση.
8. Φοροαπαλλαγή στους εργοδότες που αποδίδουν μεγαλύτερο (πάνω από ένα ποσοστό) από το κατώτερο ποσό που τους αναλογεί στο ασφαλιστικό ταμείο του εργαζομένου.
9. Άρση κάθε είδους ασυλίας ή απαλλαγής από κατηγορίες οποιουδήποτε έχει «κλέψει» ή ζημιώσει ταμείο. Αν η πράξη αποδειχτεί τότε να ακολουθεί δήμευση περιουσίας από το ταμείο στο ποσό που έκλεψε (και ένα καλό ξύλο…πλάκα κάνω…).
10. Αυστηρός έλεγχος των αναπηρικών συντάξεων όχι μόνο από τους υπεύθυνους των ταμείων αλλά και από τα αρμόδια συνδικαλιστικά όργανα που συμμετέχουν στα ταμεία.
11. Με το σκεπτικό ότι κάθε συνταξιοδότηση πρέπει να οδηγεί σε μία νέα θέση εργασίας, προτείνω την ανάπτυξη ενός μηχανισμού ελέγχου που θα εξασφαλίζει το γεγονός ότι ο κάθε συνταξιούχος ΔΕΝ εργάζεται παράνομα και μετά την έναρξη της καταβολής της σύνταξης του. Αυτό πρέπει να τεθεί σε ένα γενικότερο πλαίσιο πάταξης της παράνομης εργασίας. Στην περίπτωση που αναφέρω θα προβλέπεται η παύση καταβολής της σύνταξης (αφού δουλεύει … δεν χρειάζεται σύνταξη…)
Δεν ξέρω αν κάλυψα όλα τα κομμάτια που έπρεπε. Προφανώς μου έχουν διαφύγει πολλά. Ήθελα να καταθέσω τις απόψεις μου επάνω στο ασφαλιστικό σύστημα που για μένα πρέπει να είναι κατά το δυνατό ανεξάρτητο από κυβερνητικές επιρροές και ευέλικτο έτσι ώστε να μην εξαρτόμαστε αποκλειστικά από την βούληση ενός και μόνο φορέα.
Το Νο 3 μοιάζει με το αγγλικό σύστημα το οποίο ανέλυσε ένας φίλος (ndn) και μου φάνηκε εφαρμόσιμο ως ένα βαθμό.