To μεγάλο παιχνίδι με τα Ελληνικά Ομόλογα.

Ηλίας Καραβόλιας 10 /4/2011

Η κυβέρνηση εντελώς αμήχανα και ερασιτεχνικά, επιδίδεται σε ένα κυνήγι μαγισσών μηνύοντας πότε την Citigroup για το email προ εβδομάδων και τωρα το Spiegel για τα δημοσιεύματα περί επιστροφής στην δραχμή και αναδιάρθρωσης. Οι χειρισμοί είναι αστείοι έως αφελείς και φυσικά αποδεικνύουν την ασχετοσύνη των διαχειριστών του χρέους μας.
Ενώ το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων( ή της… αξιοποίησης δημόσιας περιουσίας ) δεν προχωράει και οι Άραβες μεσσίες μετά τον Αστακό κουνάνε μαντήλι και στο Ελληνικό ,όπως πολλοί ανέμεναν άλλωστε, στην κυβέρνηση και ειδικά στο Οικονομικών , δεν κάνουν απολύτως τίποτα ώστε να αποτρέψουν το παιχνίδι που επί δύο μήνες φανερά παίζεται με τις ανοιχτές πωλήσεις ελληνικών ομολόγων ! Οσοι γνωρίζουν και παρακολουθούν ενίοτε την εν λόγω αγορά, δεν χρειάζονται πολλές αναλύσεις για να το καταλάβουν…
Μια από τις συνήθεις μεθόδους , με βάση τα στοιχεία του Bloomberg και του Reuters εδώ και 3 μήνες είναι η περίφημη «ανοιχτή πώληση» (short selling).Πρόκειται για την γνωστή τακτική να στοιχηματίζεις ενάντια σε ένα περιουσιακό στοιχείο με δανεικά χρήματα,χωρίς να το κατέχεις, με την προσδο¬κία να κερδίσεις όταν η αξία του αρχίζει να γίνεται καθοδική . Ένας επενδυτης μπορεί έτσι να «πουλήσει ανοιχτά» ,με το να δανειστεί το ελληνικό ομόλογο π.χ , στην τρέχουσα τιμή του, με την προσδοκία να το πουλήσει αρ¬γότερα σε χαμηλότερη τιμή και να καρπωθεί τη διαφορά. Το παράδειγμα είναι φανταστικό, αλλά όσους γνωρίζουν την ιδιότητα μας, κατανοούν ότι είναι ελαφρώς τροποποιημένο από την πραγματικότητα για ευνόητους λόγους…
Την 1η Φεβρουαρίου 2011 η προσδοκία του εν λόγω επενδυτή ηταν ότι τα ελληνι¬κά διετή ομόλογα θα έχουν καθοδική αξία τους αμέσως επόμενους 6μήνες. Τι έκανε λοιπόν ο εν λόγω θεσμικός ; Πήγε σε μια επενδυτική τράπεζα (να μην λέμε ονόματα…) και δανείστηκε για έξι μήνες, στην ονομαστική τους αξία, 100 εκατ. ευρώ από το διετές ομόλογο του 2013 της ελληνικής κυβέρνη¬σης, Εκείνη τη στιγμή πωλεί¬ται στη δευτερογενή αγορά στα 0,81 ευρώ. Για το δάνειο συμφωνεί να πληρώνει στην τράπεζα το αντίστοιχο επιτό¬κιο που προσδοκά να εισπράξει από το ομόλογο - αν το επιτόκιο είναι γύ¬ρω στα 6 % ετησίως, τότε για την περί¬οδο του δανείου αντιστοιχεί περίπου στο 3 % ή 3.000.000 ευρώ.
Επόμενη κίνηση ήταν να πουλήσει το ομόλογο στην αγορά για 0,81 ευρώ και έτσι πηρε 81 εκατ. ευρώ (0,81 ευρώ x 100 εκατ. ευρώ σε ονομαστική τιμή). Αν η πρόβλεψή του επαληθευτεί , στο κλεισιμο της θέσης του ( 30 Ιουλίου 2011 ) , ας υποθέσουμε ότι η ονομαστική τιμή του διετούς ομολόγου χάνει γύρω στο 30 % της ονομαστικής αξίας του. Τότε αναγκαστικά κλείνει θέση και αγοράζει ξανά το ομόλογο σε τι¬μή 0,69 ευρώ ,πληρώνει δηλαδή 69 εκατ. ευρώ. Επιστρέφει το ομόλογο που είχε δανειστεί από την τράπεζα και της καταβάλλει τον τόκο 3 εκατομμ. ευρώ.
Αν χαθήκατε, ακούστε απλά αυτό :το κέρδος του επειδή πόνταρε σωστά είναι (81εκατ. -69 εκατ) .= 12 εκατομ - 3 εκατομ. τόκους που πληρώνει . Δηλαδή πόνταρε σωστά και κέρδισς 9 εκατομμύρια ευρώ , σε έξι μήνες , δηλαδή 9 % στο αρχικό του κεφάλαιο (100 εκατομ.) χωρίς φυσικά να του μείνει στο χέρι το επισφαλές ελληνικό κρατικό ομόλογο….

Όπως μπορεί να καταλάβει ο καθένας, οι δανειστές αυτών των θεσμικών ( επενδυτικές τράπεζες ) είναι οι μόνες που δεν ….χάνουν διότι με αυτό τον τρόπο οι μεγάλες αυτές τρά¬πεζες, που κατέχουν τον κύριο όγκο των ελληνικών ομολόγων, μέσω αυτής της πρακτικής δανεισμού πετυχαίνουν να μην τους μένουν τα ομόλογα σαν…. σκελετοί στην ντουλάπα . Διότι εδώ είναι και το κομβικό σημείο της ωφέλιμης αυτής μεθόδου για τους συμμετέχοντες : πώς οι μεγάλοι κάτοχοι ομολόγων ,αντί να βλέπουν καθημερινά μειώσεις αξιών στα χαρτοφυλάκια τους ,από τα σκάρτα ελληνικά ομόλογα, βγάζουν προμήθειες γυρίζοντας αυτά τα ομόλογα στους περίφημους σορτάκηδες ( αυτοί που πωλούν ανοιχτά ποντάροντας προς τα κάτω). Τα στοιχεία από τις κινήσεις στους όγκους και στις τιμές των ομολόγων είναι δυστυχώς αδιάσειστα . Όποιος ενδιαφέρεται ας συγκρίνει ανοιχτές θέσεις φετινής περιόδου προθεσμιακών τιμών με τις αντίστοιχες διακυμάνσεις της περίφημης καμπύλης των αποδόσεων .Οι αριθμοί και τα γραφήματα : κάποιοι ρίχνουν τις τιμές διότι κλείνουν θέσεις! Φανταστείτε, όμως, ότι στην προ¬σπάθεια τους αυτή, μερικοί να έχουν τις απαραίτητες διασυνδέσεις με τους κρατικούς υπεύθυνους ώστε να εξασφα¬λίσουν δηλώσεις και κινήσεις που θα πυροδοτήσουν ένα σπιράλ καθόδου των τιμών για τους συγκεκριμένους τίτλους.....
Και επειδή πολλοί θα βιαστούν να φωνάξουν ότι στις αγορές όταν ένας κερδίζει κάποιος άλλος χάνει, δεν έχουμε παρά να αναρωτηθούμε μήπως αυτοί που αγοράζουν τα ομόλογα αυτών που σορτάρουν , είναι στην πλειοψηφία τους ο εξής ένας : ο περίφημος ΟΔΔΗΧ εξ ονόματος του περίφημου σωτήριου προγράμματος επαναγοράς, που άτυπα ξεκίνησε ! (βλ. δηλώσεις Π. Χριστοδούλου: Ο ΟΔΔΗΧ έχει επαναγοράσει 2,5 δισ. ελληνικά ομόλογα www.bankingnews.gr 27/04/11 - 18:50 )
Ενώ τρία χρόνια τώρα στις ΗΠΑ , ψάχνονται πώς θα στήσουν την περίφημη Bad Bank( αυτήν που θα συγκεντρώσει τα σκάρτα και τοξικά ομόλογα των υπολοίπων ) στην Ελλάδα βρήκαμε την λύση !
Μετατρέπουμε τον ΟΔΔΗΧ σε κρατική επενδυτική τράπεζα, με επίσημη άδεια από τη Βουλή για να κρατήσει ψηλά την σημαία στη χρηματαγορά ή και στην αγορά παραγώγων, αλλά και να αναθέτει κατά το δοκούν, χωρίς διαγωνισμό, συμβουλευτικές συμβάσεις σε τράπεζες !
Πιστεύουν άραγε στην κυβέρνηση και στο υπουργείο Οικονομικών ότι ο ΟΔΔΗΧ έχει τη δύναμη πχ. να στηρίξει με αγορές την τιμή ενός ομολόγου που δέχεται επίθεση, αντιμετωπίζοντας διαχειριστές με πολύ μεγαλύτερη ρευστότητα και διεισδυτικότητα στις αγορές;
Άραγε τι θα συμβεί σε περίπτωση που ο ΟΔΔΗΧ αγοράσει ένα ομόλογο για να στηρίξει την τιμή του, αλλά η τιμή του κατρακυλήσει λόγω μιας επίθεσης από μαζικές ανοιχτές πωλήσεις;

Oι ικανότητες του διοικητή του ΟΔΔΗΧ( κος Π. Χριστοδούλου) σαφώς και δεν αμφισβητούνται ,ειδικά όταν πρόκειται για πρώην στέλεχος της Goldman Sachs...

''Δομημένες’ επινοήσεις ,αδιαφανή κριτήρια επιλογής του αντισυμβαλλόμενου κάθε φορά και φυσικά κίνδυνος ζημίας, που ως συνήθως πληρώνεται από τον Έλληνα φορολογούμενο: αυτά εξετάζονται και ελέγχονται….