Ονειρευόμαστε ένα Δημόσιο Πανεπιστήμιο, αυτοδιοίκητο. Ερευνητική κυψέλη, με μεταπτυχιακές σπουδές για πολύ περισσότερα άτομα.
Ένα πανεπιστήμιο, ευέλικτο, ανοιχτό στην κοινωνία, εξοικειωμένο με την συνεχιζόμενη δια βίου εκπαίδευση.
Μια Ακαδημαϊκή Εκπαίδευση, κλασσικού τύπου , αλλά και "από απόσταση", που θα δημιουργεί την αίσθηση στον πολίτη, ότι δεν πρέπει να διαλέξει το μέλλον του στα δεκαοχτώ του χρόνια, αλλά, αν οποιαδήποτε στιγμή της ζωής του αποφασίσει να σπουδάσει, θα μπορέσει να το επιτύχει! Την εισαγωγή σε αυτά την περιγράψαμε, ήδη.
Προτείνουμε :
Την εξάλειψη του φαινομένου των «αιώνιων φοιτητών». Αν ο φοιτητής αποτύχει να ολοκληρώσει τις σπουδές του σε καθορισμένο χρονικό διάστημα ( συν δυο έτη από τα προβλεπόμενα) να μπορεί να συνεχίσει τις σπουδές του, μόνο εάν καταβάλει δίδακτρα, το ύψος των οποίων θα αναπροσαρμόζεται για κάθε παραπάνω διετία που θα χρειαστεί.
Το αυτοδιοίκητο των δημόσιων πανεπιστημίων. Η διαχείριση των κονδυλίων να περάσει ελεύθερα στα χέρια των πανεπιστημίων. Ειδικό σώμα του υπουργείου Παιδείας και αντιπροσωπεία των φοιτητών και των καθηγητών (με μονοετή θητεία που δεν μπορεί να ανανεωθεί για κανένα μέλος της), θα αναλάβουν τον έλεγχο της διαχείρισης αυτής. Ελεύθερη διάθεση των συγγραμμάτων μέσα από το διαδίκτυο.
Κατάργηση του διαχωρισμού Α.Ε.Ι και Τ.Ε.Ι. Αντικατάσταση μέρους των τεχνολογικών ιδρυμάτων με Ανώτατες Τεχνικές Σχολές και εξίσωση των υπολοίπων με τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.
Κατάργηση των κομματικών φοιτητικών παρατάξεων. Δημιουργία ενιαίου ψηφοδελτίου για την ψήφιση των Φοιτητικών Αντιπροσωπειών. Τα όργανα, αυτά, θα έχουν την δικαιοδοσία του ελέγχου της οικονομικής διαχείρισης των σχολών και ισότιμη θέση σε όλα τα συμβούλια. Θα αποστέλλουν αντιπρόσωπο στην Εθνική Φοιτητική Αντιπροσωπεία, η οποία θα έχει, με την σειρά της ισότιμη θέση στα πρυτανικά συμβούλια και άμεση συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας. Και στα δυο αυτά όργανα, η θητεία θα είναι μονοετής και δεν θα επιτρέπεται επανεκλογή κανενός αντιπροσώπου.
Σύνδεση θέσεων στις σχολές με την αγορά εργασίας. Ανά πενταετία μια ειδική επιτροπή των υπουργείων Ανάπτυξης, Απασχόλησης και Παιδείας να αναπροσαρμόζει της θέσης φοίτησης των σχολών ανάλογα με τις ανάγκες και την ζήτηση στην αγορά εργασίας.
Τον εκσυγχρονισμό και την επέκταση των φοιτητικών εστιών. Τον αυστηρότερο έλεγχο αυτών, για τυχόν φαινόμενα «υπενοικιάσεις», από τους δικαιούχους φοιτητές σε τρίτους.
16 σχόλια:
Παιδιά, μου αρέσει το εποικοδομητικό πνεύμα σας. Σε κάποια συμφωνώ (π.χ. φοιτητικές παρατάξεις), σε κάποια διαφωνώ (π.χ. ΑΕΙ=ΤΕΙ). Συνεχίστε.
κε Λαζαρίδη ως μέλος της συντακτικής ομάδας θα ήθελα να σας ζητήσω να αποσαφηνίσετε την διαφωνία σας με σκοπό να κάνουμε το κείμενό μας ποιο περιεκτικό και συγκεκριμένο. Η άποψή σας θα ήταν πολύτιμη για την συνέχιση του εγχειρήματος.
Σας ευχαριστώ.
P.S. το προηγούμενο σχόλιο το έσβησα λόγο λάθους...
1. Εγώ θα πρότεινα η διάταξη για τους αιώνιους φοιτητές να αφαιρεθεί, όχι μόνο επειδή δε λύνει κανένα πρόβλημα (πες στον αετή "κάτσε διάβασε γιατί μετά τα 6 χρόνια θα σε διαγράψουν", να δούμε αν θα στρωθεί), όχι μόνο επειδή δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή ο απαραίτητος έλεγχος (αξιολόγηση) των καθηγητών (εμένα πρόσφατα καθηγητής με έκοψε με 1, αρνούνταν να μου δείξει το γραπτό και με απείλησε ότι θα με κόβει για άλλα 3 χρόνια!), όχι μόνο επειδή είναι άδικη αυτή η διάταξη για πολλά παιδιά που δουλεύουν για να τα βγάλουν πέρα (και μπορούν να περνάνε 2 μαθήματα στην κάθε εξεταστική), αλλά κυρίως επειδή αποπροσανατολίζει τη συζήτηση από τα πραγματικά προβλήματα του πανεπιστημίου, δυναμιτίζει (κι εσείς στο νούμερο 1 των προτάσεων το βάλατε...) καλώς ή κακώς το κλίμα και προϋποθέτει πολλά άλλα να γίνουν (όπως ανέφερα, αξιολόγηση, ανοιχτό και πραγματικά δημόσιο σχολείο...) πριν αυτό το μέτρο λειτουργήσει υπέρ των φοιτητών και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
2. Το "κατάργηση των κομματικών φοιτητικών παρατάξεων" φαντάζομαι ότι εννοεί το διαχωρισμό της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης μέσα στα πανεπιστήμια...
Αυτό όντως είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του φοιτητικού συνδικαλισμού, καθώς οι "συνδικαλιστές" δεν καταλαβαίνουν ούτε γιατί τρέχουν, ούτε γιατί συζητάνε στα αμφιθέατρα, ούτε πώς μπαίνουν στις πολιτικές νεολαίες, ούτε τι καταφέρνουν στην τελική στο χώρο δράσης τους, ούτε γιατί κατεβαίνουν με κάποιο ψηφοδέλτιο, ούτε γιατί χωρίς πάρτυ και παρεΐστικες καταστάσεις δε θεωρούνται από το εκλογικό αποτέλεσμα πετυχημένοι συνδικαλιστές...
Θα μπορούσε λοιπόν να διαχωριστεί η συμμετοχή στα όργανα συνδιοίκησης με ψηφοδέλτιο ανά όργανο, από τις φοιτητικές (καθαρά πολιτικές) εκλογές. Ας το δούμε και λίγο διαφορετικά: ο κάθε φοιτητής να ξέρει γιατί και για πιο όργανο συνδιοίκησης ψηφίζει τον κάθε υποψήφιο...
ΥΓ1: Το 2 βέβαια είναι τεράστια κουβέντα και καλύτερα να συζητηθεί ξεχωριστά.
ΥΓ2: Για τα μέλη ΔΕΠ ρε παιδιά δεν έχουμε καμία πρόταση; Αυτά μια χαρά κάνουν τη δουλειά τους; φωτογραφικές προκηρύξεις, περίεργη θολούρα στις Επιτροπές Ερευνών, εργαστήρια κλειστά στους φοιτητές και ανοιχτά μόνο στις εταιρίες των καθηγητάδων...
ο φίλος Christoph, έφερε για μένα με τα ερωτήματά του, κάποιον νέο αέρα.
Μιλώντας από την πλευρά μου και υπερασπιζόμενος θέσεις τις οποίες συνυπέγραψα, λέω ότι ασφαλώς αν υπάρχουν κοινωνικοί λόγοι (ανάγκη εργασίας) και λόγοι υγείας που ο φοιτητής δεν τελειώνει τις σπουδές του στο προβλεπόμενο διάστημα, τότε δεν θα έχει καμία συνέπεια..
2. Είναι ενδιαφέρουσα η θέση του, ότι μπορεί να διαχωριστεί η εκλογή αντιπροσώπων στην σύνθεση των διοικητικών οργάνων του ΑΕΙ, από το Συνδικαλιστικό Όργανο. Αρκεί να δίνεται χρόνος στους υποψήφιους και χώρους να παρουσιάζουν τις θέσεις τους προεκλογικά.
3. Είναι μεγάλη κουβέντα το θέμα του Ακαδημαϊκού Λειτουργού Σήμερα...
Προκειμένου να λειτουργήσει αξιοπρεπώς η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση θα πρέπει να υπάρχει σωστή επιλογή των "Ακαδημαϊκών δασκάλων" καθώς και αξιολόγηση των αποτελεσμάτων της διδασκαλίας. Η εκλογή μελών ΔΕΠ θα πρέπει να στηρίζεται σε συγκεκριμένα κριτήρια (αριθμός δημοσιεύσεων, αναφορές στη βιβλιογραφία, εκπαίδευση στο εξωτερικό κλπ.) που θα λαμβάνουν συγκεκριμένη βαθμολογία και δε θα υπόκεινται μόνο σε υποκειμενική κρίση. Επιπλέον, θα πρέπει να υπάρχει ετήσια αξιολόγηση, για παράδειγμα αν σε κάποιο μάθημα κόβεται > 50% των φοιτητών, ο δάσκαλος ανεπαρκεί.
Τo θέμα των αιώνιων φοιτητών πρέπει να το "ψάξουμε" καλά. Όλοι γνωρίζετε ότι από κάποιους που ανήκουν σ' αυτούς ξεκινάνε πολλά προβλήματα τόσο κοστολογικά όσο και συνδικαλιστικά (κάποιοι είναι κατ’ επιλογήν αιώνιοι για να ελέγχουν καταστάσεις). Πολλοί από αυτούς βολεύουν το κράτος και τα ποσοστά ανεργίας αφού ο φοιτητής δεν θεωρείτε άνεργος και έτσι και τα ποσοστά είναι χαμηλά και επίδομα δε παίρνει. Τα χρόνια δείξαν ότι η παρουσία τους είναι ζημιογόνα το χώρο της παιδείας και πρέπει να ελεγχθούν.
Το θέμα του ελέγχου των καθηγητών κτλπ (τρόπου λειτουργίας κ.α.) Θα μπορούσε να επιτευχθεί με εξωτερική αξιολόγηση. Τι εννοώ; μπορεί πολύ εύκολα η κάθε σχολή ή συνολικά το Παιδείας να ζητήσει από επιστροπή της ευρωπαϊκής ένωσης να αξιολογηθεί το κάθε τμήμα βάση διεθνών standards. (Έγινε στη σχολή μου το 1999 – 2000 όπου και συμμετείχα στην στατιστική ανάλυση των ερωτηματολογίων που δόθηκαν στους Φοιτητές, Η σχολή είναι η ΣΤΕΤ-Δ). Υπάρχουν λύσεις…
Φίλοι, με χαρά συμμετέχω στους φακέλλους σας, καλή επιτυχία!
Το σχόλιό μου:
1) Αιώνιοι φοιτητές
Δεν νομίζω ότι είναι πρόβλημα για τις θεωρητικές σχολές, θέμα δημιουργείται στις σχολές με εργαστήρια όπου "μπλοκάρουν" θέσεις. Ας σκεφτούμε ότι πολλά παιδιά εργάζονται κατά την διάρκεια των σπουδών τους, ας τους αφήνουμε ένα λογικό περιθώριο (2-3 χρόνια) μετά το "κανονικό" πέρας των σπουδών για να τελειώσουν. Συμφωνώ απόλυτα με τον Christoph.
2) Αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων. Σωστό.
3) Αξιολόγηση. Αν έκανε κάτι η Μαριέττα, έστω με άκομψο τρόπο, έφερε στο προσκήνιο το θέμα της αξιολόγησης των καθηγητών. Βέβαια έβαλε το κάρο μπροστά από το άλογο (αξιολόγηση χωρίς λεφτά...) αλλά ανάγκασε την πανεπιστημιακή κοινότητα και την κοινή γνώμη να εξοικιωθούν με την ιδέα.
Να δοθούν λοιπόν κονδύλια με σαφή στοχοθεσία και απολογισμό πεπραγμένων στο τέλος, ας πούμε, 4ετίας.
Το κάρο μπροστά από το άλογο δυστυχώς μπαίνει μπροστά σε όλα της παιδείας. Δυστυχώς οι πολιτικοί θέλουν να τα κάνουν όλα χωρίς τις απαραίτητες και χρονοβόρες προΎποθέσεις και τρώνε τα μούτρα τους..
Αντε να πω και εγώ το σχόλιο μου για τους αιώνιους φοιτητές (ΑΦ):
Λόγω εμπειρίας σαν συνδικαλιστής φοιτητής, επαγγελματίας και κατά περίπτωση εισηγητής στην Αυστρία:
Υπάρχουν δύο ειδών ΑΦ:
-"χαραμοφάηδες" 5%
-"ειδικές περιπτώσεις", ήτοι ανύπαντρες μητέρες, εργαζόμενοι, προστάτες, συνταξιούχοι κτλ. κτλ. 95%.
Το οριακό κόστος αυτών των ΑΦ είναι μηδενικό καθως συνήθως αυτοί οι άνθρωποι δεν επιβαρύνουν και ιδιέταιρα το σύστημα.
Την επιβολή διδάκτρων την θεωρώ άδικη ενώ διάφορα μικροπροβλήματα λύνονται εύκολα. Π.χ. στο θέμα των εργαστηρίων υπάρχει άτυπη προτίμηση στους φοιτητές εκέινους που εγγράφονται την χρονιά εκείνη που συνάδει με τον οδηγό σπουδών και το έττος εγγραφής των. Ο Αρ.Μητρώου αρχίζει με το έτος εγγραφής π.χ. 89ΧΧΧΧΧ και έτσι είναι εύκολο για την γραμματεία να κρίνει το ποιους θα πάρει στο εργαστήριο.
τέλος (και το ποιο σημαντικό για μένα) ποτέ δεν θα ξεχάσω τα ωφέλη που αποκόμισα από συμφοιτητές 25-35 ετών όταν εμείς ήμασταν 19αρηδες με σκ...α στο κεφάλι. (όσοι πήγαν φαντάροι παπούδες θα καταλάβουν)
τελικά, με φαίνεται πάλι το λάθος πρόβλημα λύνουμε. Αντί να περιορίσουμε το καπέλωμα των φοιτητικών οργανώσεων κυνηγάμε τους φοιτητές...
@τσοτσος:
Σχετικά με την αξιολόγηση, συμφωνώ αλλά δεν η παροχή πόρων δεν προηγείται της αξιολόγησης (αναγκαστικά).
Η αξιολόγηση χαρακτηρίζεται ώς:
εκ των προτέρων,
ενδιάμεση
τελική και
εκ των υστέρων.
Σαφώς και κάθε αξιολόγηση διέπεται από άλλα ερωτήματα και μεθόδους. Κατά την ταπεινή μου γνώμη η παροχή πόρων προ αξιολόγηης είναι πεταμένα λεφτά.
Οχί δηλαδή ότι η κυβέρνηση το βλέπει έτσι ;)
Αλλά και όταν κάποιο φωνάζουν πρώτα τα φράγκα και υστερίς το ερωτηματολόγιο, είτε είναι άσχετοι,είτε πονηροί
tsouknida
Η δεύτερη κατηγορία Α.Φ. άγγελε θα προστατεύεται είναι και από μένα προϋπόθεση, η πρώτη πρέπει να μην υπάρχει για να μην αμαυρώνονται και οι άλλοι που έχουν σοβαρό λόγο να καθυστερούν τις σπουδές
Καλησπέρα,
αυτό φοβάμαι εγώ, το ότι θα σπαταλήσουμε φαιά ουσία για το πως θα διώξουμε τους ΑΦ1.
Τα δίδακτρα δεν είναι λύση (προσοχή είμαι γενικά υπέρ των διδάκτρων) γιατί εάν οι ΑΦ1 αποσκοπούν στο φοιτητοπατεριλίκι μπορεί και να αξίζει να τα πληρώνουν.
Τα δικαιολογητικά για να αποδείξουν ότι εισαι ΑΦ2 παλί δεν είναι καλή επιλογή. Οι ΑΦ1 σαν χαραμοφάηδες που είναι θα στα φέρουν όπως τα θέλεις. τι αναπηρίες, τι τραγωδίες οικογενειακές, αποσπάσεις από τον ΟΗΕ, ότι τραβάει η ψυχή σου. Αντίθετα το παλικάρι που δουλεύει ντελίβερι το χαντάκωσες. τι βεβαίωση εργοδότη να σε φέρει;
Ίσως μια λύση είναι να μην μπορείς να εκπροσωπήσεις τους φοιτητές σε συλλογικά όργανα μετά το πέρας ενός ν+2.
Για αυτό ας αφήσουμε τους φοιτητές να σπουδάζουν όσα χρόνια θέλουν δεν είναι εκέι το πρόβλημα.
Γ... την ακαδημαική μου ελευθερία τέλος πάντων ;)
Πιστέυω πως στο πρόβλημα ίσως δωθεί λύση με την εξίσωση , καθηγητή ,μαθητή...Τι εννοώ; Ίσως με ένα πιο σωστό σύστημα αξιολόγησης για τους καθηγητές και τη δημιουργία απουσιολογίου και στις θεωρίες...Όλοι οι φοιτητές πιστέυω πως θα ήθελαν να το δούν αυτό...Είναι πιστέυω μια καλή λύση για την αποφυγή Α.Φ και φυσικά άξιους καθηγητές με την έννοια πως δεν κοβουν , ράνουν όποια στιγμή θέλουν χωρίς λόγο.
Προσπαθώ να κάνω μία σούμα λέγοντας συνολικά τη γνώμη μου:
1ον πιστεύω ότι το θέμα των αιώνιων φοιτητών πρέπει να λήξει
Το χρονικό περιθώριο ν+2 είναι καλό. (Αν κάποιος γουστάρει να τελειώσει προλαβαίνει άνετα….)
2ον Αν υπάρχει πρόβλημα με γραπτό ή έστω υπόνοια υστεροβουλίας εξεταστή τότε να έχει το δικαίωμα ο φοιτητής να ζητήσει επανεξέταση γραπτού ή εργασίας από ανεξάρτητη επιτροπή που δε θα γνωρίζει ούτε φοιτητή ούτε καθηγητή (στυλ πανελληνίων εξετάσεων)
3ον Καλό αυτό με το απουσιολόγιο καθηγητών … Επιτέλους οι βοηθοί έξω …
Το ΔΕΠ είναι αυτό που λέμε έρευνα;
Αν είναι αυτό έχω πολλά να πω…
Δούλευα στο ΤΕΙ 2 χρόνια σε ερευνητικά και δεν είδα πουθενά κανέναν να δουλεύει μαζί μου αν και στα χαρτιά ήμασταν 7 άτομα… Τα κριτήρια επιλογής η παρουσία και η τελική έκθεση του ερευνητικού πρέπει να ελέγχονται εξονυχιστικά!!! (Είναι πολλά τα λεφτά Άρη…). Τα τρώνε κανονικά !. Πρέπει να αναρτώνται τα προγράμματα στις σχολές δημόσια σαν προκηρύξεις να γίνονται αιτήσεις και να αναρτώνται και αυτοί που επελέγησαν και για ποιους λόγους. Αυτά για αρχή.
ν+2 (με ευελιξία για τα κοινωνικά θέματα- πάντα οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα και με τίποτα διαγραφή, απλά να καταβάλει τα δίδακτρα..)
Δημοσίευση σχολίου