Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2008

Μια αναγκαία Δευτερολογία.

Μετά από τιs πολύ αξιόλογες τοποθετήσεις των συναδέλφων "φακελιστών", αισθάνομαι την ανάγκη να τοποθετηθώ με 1-2 προτάσεις πάνω στο αρχικό μου πόστ, το οποίο στην ουσία του αποτελεί συρραφή προηγουμένων ευκαιριακών σκέψεων .
Το ασφαλιστικό ως οικονομικό πρόβλημα τίθεται ως συνάρτηση άλλων πραγματικοτήτων στον δυτικό κόσμο.
Η πρώτη παραγματικότητα είναι ότι οι άνθρωποι ζουν πλέον πολλά περισσότερα χρόνια από ότι ζούσαν τον καιρό που στήθηκαν τα ασφαλιστικά συστήματα.
Η δεύτερη πραγματικότητα είναι ότι οι υπηρεσίες Υγείας- των οποίων χρήστες είναι κατά μεγάλο μέρος οι συνταξιούχοι-έχουν αναβαθμιστεί πολύ και αλλίμονο κοστίζουν ανάλογα.
Η τρίτη πραγματικότητα είναι ότι η εισαγωγή της νέας τεχνολογίας μείωσε πολύ τις θέσεις εργασίας, ειδικά στον τριτογενή τομέα και οι όποιες νέες θέσεις εργασίας δημιουργούνται χαρκατηρίζονται από ευλεξία, η οποία δεν επιτρέπει την προοδευτική αύξηση των εισφορών ανά εργαζόμενο, όπως ίσχυε παλαιότερα.
Η τέταρτη πραγματικότητα είναι η υπογεννητικότητα, η οποία δεν αντισταθμίζεται από την εισαγωγή πληθυσμού από τρίτες χώρες. Εδώ που τα λέμε όμως, ευτυχώς που υπάρχει η υπογεννητικότητα, διότι η πίεση της ανεργίας και της υποαπασχόλησης θα ήταν πολύ μεγαλύτερη στην κοινωνία από ότι το πρόβλημα του "ασφαλιστικού". Ο απελπισμένος μετανάστης σε πρώτη φάση βολεύεται καλύτερα σε δουλειές του ποδαριού...

Το "ασφαλιστικό" είναι έτσι μια από τις πίεσεις που πάνε να ανοίξουν "το καπάκι της χύτρας", όπως θα έλεγε και ο παππούς Μάρξ.
Οι διάφοροι "σοφοί" της οικονομίας έχουνε τη λύση στο τσεπάκι τους: "Κοστίζεις πολύ Ευρωπαίε Πολίτη!"
Έτσι, αναλόγως των περιτάσεων, εμφανίζουν το χαρτί τους: "Δεν σου αρέσει ο Βαλές, πάρε την Ντάμα, εγώ όμως μαζεύω το παραδάκι.. "
Οι πολιτικοί, θέλουν "τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ολάκερη"..
Όμως στις αλχημίες υπάρχουν και όρια..

Και ας πούμε ότι οι εργαζόμενοι πείθονται να εργαστούν παραπάνω 10 χρόνια, αν είναι καλά στην υγεία τους βέβαια, με κίνητρο την θεαματική αύξηση της σύνταξης. (Είναι ο μόνος ασφαλής τρόπος να αυξήσεις λειτουργικά τα όρια ηλικίας, αλλιώς, έτσι όπως πάμε, θα μπαίνουν μαστιγωτές στις δουλειές, ειδικά στην Ελλάδα..).
Έχει μετρηθεί τι επίπτωση θα έχει αυτό στην ανεργία των νέων και ειδικότερα στην επαγγελματική τους προοπτική ;
(Δίοτι, το ξανατονίζω, κοινωνικά δεν λύνεται το πρόβλημα της ανεργίας με την δημιουργία μιας φτηνής δευτερεύουσας αγοράς εργασίας..).
Ευτυχώς τα πολιτικά προβλήματα, δεν μπορούν για χρόνια να πάρουν ένα οικονομίστικο μανδύα, όπως κατάφεραν να περάσουν στην κοινή γνώμη προσωρινά.
Ο κόσμος ξυπνάει και ζητά τα δικαιώματά του.
Η όποια ανάπτυξη έγινε στις πλάτες του.
Δεν μπορεί συνέχεια να πληρώνει αυτός το "μάρμαρο".

Τώρα, στις Μπανανίες πάντα υπάρχουν και διαχειριστικά προβλήματα.
Οι περισσότερες προτάσεις μας (ακόμα και οι περισσότερες δικές μου) στην επίλυση αυτών προσβλέπουν.
Σε αυτό το επίπεδο, μπορεί να υπάρξει συναίνεση σε πολλά, φτάνει να είναι δίκαιες..
(Για παράδειγμα, ενώ όλοι είμαστε καχύποπτοι για τις μαϊμού αναπηρικές συντάξεις και δίκαια ίσως, εγώ γνωρίζω και καταθέτω περιπτώσεις χειρονακτών από το άμεσο περιβάλλον μου, που δυσκολεύτηκαν να "βγάλουν" αναπηρική σύνταξη στα 50 και κάτι. Γιατί αν είσαι οικοδόμος από τα 18, είναι πολύ πιθανό στα 50 να μη μπορείς πλέον να δουλέψεις σε αυτή τη δουλειά... και τι άλλο θα κάνεις; Δυστυχώς δεν υπάρχουν πολλά περίπτερα για να απασχοληθείς.)


Τον μάγκα οικονομολόγο τον χρειαζόμαστε για να κάνει δίκαιες προτάσεις δομικού οικονομικού μετασχηματισμού;
Το ερώτημα είναι: "τον θέλουμε τον μετασχηματισμό";

10 σχόλια:

tractatus είπε...

Για το θέμα των αναπηρικών συντάξεων..έχω δουλέψει στο ΙΚΑ στις συντάξεις...κάτι έχω δεί χωρίς να έχω παρακολουθήσει και όλο το φάσμα. Η πρόταση που έκανα για την Επιτροπή(χωρίς εντοπιότητα και ν' αλλάζει κατά τακτά χρονικά διαστήματα) λέει πολλά. Αν, λοιπόν, διασφαλιστούν οι όροι έγκρισης ας πέρνουν αυτοί που δικαιούνται π.χ. οι οικοδόμοι αλλά να μην δουλεύουν σερβιτόροι σε εστιατόρια την ίδια μέρα που πήραν σύνταξη....Επίσης, μια άλλη κατηγορία αναπήρων είναι οι ψυχικά ασθενείς...(σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται οι αλκοολικοί και.....οι ομοφυλόφυλοι! Εχεις δεί αιτιολογία: "Αναπηρία με τάσεις ομοφυλοφυλίας....!!!!" Ε! λοιπόν εγώ την είδα!
Αυτά και σε αφήνω με σκέψεις για να τα ξαναπούμε...;)

Ανώνυμος είπε...

Ασφαλώς να μη δουλεύει. Εκτός κι αν είναι σύνταξη πείνας (των 350 ευρώ)διότι είναι τσίμα- τσίμα τα ένσημα... και αυτό το έχω δει.
Οπωσδήποτε βέβαια δεν μπορεί να δουλεύει σε δουλειά που η αναπηρία του απαγορεύει..
Ο Αλκοολικός, από την άλλη, είναι κατά βάση καταθλιπτικός, ρώτα και τον Ελίας, που, από ότι έχω καταλάβει, ξέρει πολλά από θέματα ψυχικής υγείας.
Η "μείζων κατάθλιψη" θα είναι τα επόμενα χρόνια η δεύτερη πιο συχνή αρρώστια. Θα βάλεις τον καταθλιπτικό σε δουλειά, χωρίς όρους; Τον σκότωσες..
Οι διασφάλιση ενός συστήματος ολοκληρωμένης πρόνοιας θα διασφαλίσει ότι μπορεί να δουλεύει και ο 50άρης οικοδόμος που δεν μπορεί την σκαλωσιά σε άλλη δουλειά, άμα βρεθεί και ο καταθλιπτικός να τοποθετηθεί στο σωστό πλαίσιο, γιατί ίσως του κάνει καλό.
Αν δεν βρεθεί, τότε καλύτερα να συνταξιοδοτηθεί..

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, όποιος αποδεδειγμένα κάνει απάτη, να τιμωρηθεί αυστηρά.
Πάντως η ανθρώπινη κακοήθεια δεν πρόκειται ποτέ να εκλείψει εντελώς.
Υπό αυτή την συνθήκη προτιμώ να υπάρχουν και λίγοι απατεώνες, παρά πολλοί που να υποφέρουν.
Είμαι από την πλευρά του Ανθρώπου!

Ανώνυμος είπε...

Η διασφάλιση..θα διασφαλίσει..
Ασφάλεια (χι χι χι)
όποιος έχει κάνει για κάποια χρόνια "ανεργήσιμος", έχει μανία με αυτή τη λέξη..

tractatus είπε...

OK με τους λίγους απαντεώνες..άλλωστε το Ανθρώπινο δεν είναι στο χέρι μας. Και κάτι άλλο που ίσως δεν γνωρίζετε οι περισσότεροι. Εγινε πρόσφατα. Ενώ απο το 1993 και μετά υπήρεχε ένα ελάχιστο όριο ενσήμων για τον εργολάβο-σήμερα καταργήθηκε με αποτέλεσμα ο εργολάβος-κατασκευαστής να είναι σε θέση να δηλώνει ότι ακόμα και με ένα ένσημο (ένα ημερομίσθιο) τελείωσε την οικοδομή σε μια μέρα...Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό για τους οικοδόμους. Αυτό ίσχυε πριν το 1993 και εκεί επενέρχεται τώρα με νομοθεσία η κυβέρνηση!! Μου το είπε παλιά συνάδελφος απο το ΙΚΑ και μόλις τώρα το άκουσα κι απο εκπρόσωπο των οικοδόμων...

τσότσος είπε...

Μας ερέθισες "κουμμούνι" μου με την εύστοχη ανάλυσή σου.
Απαντώ:
1) Δεν θα ήταν άσχημο να μπορούσε ΟΙΚΕΙΟΘΕΛΩΣ ο κάθε εργαζόμενος να μείνει, όχι 10 αλλά 4-5 χρόνια παραπάνω με κίνητρο γενναία αύξηση της σύνταξής του που θα προέκυπτε από αντίστοιχη αναλογιστική μελέτη: αναμενόμενο προσδόκιμο ζωής του (αν βγεί στη σύνταξη π.χ. στα 70 αντί στα 65), συνεισφορά στα ταμεία του από τις πρόσθετες εισφορές (εργοδοτικές+εργαζόμενου), ύψος νέας σύνταξής του. Ο εργαζόμενος θα δήλωνε 2 χρόνια πριν την θεσμοθετηνένη αποχώρησή του (π.χ. στα 63 χρόνια αν έπρεπε να φύγει στα 65) αν θέλει να παραμείνει για άλλα 5 χρόνια.
2) Μοντέλο πρόβλεψης των εσόδων+εξόδων του ταμείου του για τα επόμενα 20-30 χρόνια και συνολική αναπροσαρμογή των ορίων ηλικίας όλων των ασφαλισμένων του (μπορεί να προέκυπτε αναπροσαρμογή προς τα κάτω) και σταδιακή αναπροσαρμογή των εισφορών με βάση αυτό το μοντέλο.
Αυτά θα γίνονταν για όλα τα ταμεία.
3) Ειλικρινής διάλογος με ΓΣΕΕ κλπ. με βάση τα μοντέλα/μελέτες γήρανσης του πληθυσμού αφού ΠΡΩΤΑ θα εισπράτονταν ΟΛΕΣ οι εργοδοτικές εισφορές από τους "μπαταχτσήδες" και κλείσιμο στη φυλακή μερικών για παραδειγματισμό.
Αφού γίνονταν όλα αυτά, αμφιβάλεις ότι ΟΙ ΠΑΝΤΕΣ θα δέχονταν οποιαδήποτε ρύθμιση θα επέβαλε μετά από τον διάλογο αυτό η κυβέρνηση;
(Ξέχασα: μιλάμε για κυβέρνηση όχι για "τσίρκουλο"...).
Καλό βράδυ.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Εγώ θα πω ότι δεν είναι μόνο ζήτημα οικονομικής φύσης, αλλά και κοινωνικής. Κανείς δεν ξέρει τι επιπτώσεις έχει μία εξέλιξη της εργασίας στα 70 στη ζωή της κοινωνίας και στην εξέλιξή της, και πόσο δε μάλλον στους νεότερους που θα χειραγωγούνται ακόμα περισσότερο οδηγώντας τελικά όχι σε πρόοδο, αλλά στη συντήρηση -αν ζουν οι πρεσβύτεροι βέβαια.

σ.σ. έχω δημοσιεύσει ένα ερωτηματολόγιο κοινωνιολογικής έρευνας για την παιδοφιλία. Αν θες έλα να ρίξεις μια ματιά.

Ανώνυμος είπε...

Λοιπόν το σκέφτομαι από πολλές πλευρές:
Του χρόνου ο πατέρας μου βγαίνει σε σύνταξη (65).
Δόξα τω Θεώ, είναι πολύ καλά.
Βέβαια δεν μπορεί να συνεχίσει στην δουλειά που κάνει.
Θα μπορούσε όμως να τον πάρουν απο κει και να τον βάλουν σε άλλη θέση της δημόσιας διοίκησης, να πληρώνει ακόμα εισφορές αντί να πληρώνεται, στερώντας όμως και αυτή την θέση από έναν αναγκαίο για το κράτος 700άρη ή stageίστα...
Διαλέγεις και παίρνεις..
Όμως, αν καθίσει να βλέπει Τι βι και να φυλάει μωρά θα πάθει κατάθλιψη.
Το πιθανό, βασιζόμενος στην καλή σύνταξη (Δ.Υ.), να ασχοληθεί με τη γη (με την οποία δεν μπορεί κανείς πλέον σε πολλές περιοχές της ελλάδας να ασχοληθεί έχοντας τη κύριο επάγγελμα)και να προσφέρει λίγη υγιεινή - μη βιομηχανοποιημένη- τροφή στους οικίους του, αλλά και με άλλες πολιτιστικές δραστηριότητες.
Για μένα αυτό είναι πολύ πιο χρήσιμο κοινωνικά από το να εξασφαλίσω λίγες παρπάνω εισφορές στον κουμπαρά.

NdN είπε...

Αρχικά να σου πω ότι δεν είναι σωστό, ηθικό δικαιο κτλ να βγάζεις στην σύνταξη κάποιον που δεν θελει. Αν ο αργαζόμενος θέλει να παραμείνει στην εργασία θα πρέπει να έχει αυτό το δικάιωμα.
Σχετικά με τις αναπηρικές σύντάξεις νομίζω ότι δεν είναι δα και τόσο δύσκολο να ελεγθούν.

Στο πρώτο σου κείμενο διαφωνούσα στα περισσότερα σημεία του. Τα σχόλια του άγγελου περιγράφουν αρκετά τις διαφωνίες μου. Στο δεύτερο πλησιάζουμε σε κάποια σημεία και ειδικά στο τελευταίο σου σχόλιο που λες ότι αν καθίσει ο πατέρας σου να βλέπει Τι βι και να φυλάει μωρά θα πάθει κατάθλιψη. Ετσι είναι.

Γενικά πάντως θα διαφωνήσω στο ότι δίνεις την πρωτοβουλία για λύσεις πάνω σε ενέργειες του κράτους που έχει αποδείξει εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια ότι είναι υδροκέφαλο, γραφειοκρατικό και στελεχομένο (και) από ανίκανους, ανίδεους και λαμόγια. Δεν πρέπει να βάλουμε κάπου μέσα και τους ιδιώτες μήπως τα καταφέρουμε καλύτερα? Δηλαδή πόσο χειρότερα θα μας πάνε?

Ανώνυμος είπε...

Λοιπόν, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις:
Στο γενικό πνεύμα και της πρώτης μου τοποθέτησης επιμένω: Και αυτό που την χαρακτηρίζει είναι επιβράβευση από ένα κράτος που σχεδιάζει της οικονομικής δραστηριότητας που δημιουργεί σταθερές και καλά αμοιβόμενες θέσεις εργασίας. Τώρα για το πρακτικό του θέματος νομίζω ότι χρειάζεται κάποιος περισσότερο καταρτισμένενος στα οικονομικά για να επεξεργαστεί καλύτερα τις προτάσεις.
Το κράτος δυσφημίστηκε από πολιτική επιλογή παγκοσμίως τις τελευταίες δεκαετίες.
(Λόγω της αυξημένης πίεσης του ανεξέλεγκτου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και των πολυεθνικών).
Η στενή συνεργασία δημοσίων υπηρεσιών και κερδοσκοπικού ιδιωτικού κεφαλαίου (ακόμα και κάτω από τον μανδύα πολλών -όχι όλων- Μ.Κ.Ο.)έχει αυξήσει τη διαφθορά παγκοσμίως, ακόμα και σε προηγμένα κράτη και όχι μόνο στην Ελλάδα.
Αλλά και ιστορικά να το δεις θα γυρίσουμε πίσω στο Ρωμαϊκό κράτος που ενοικίαζε τους φόρους σε ιδιώτες φοροεισπράκτορες και ολόκληροι λαοί υπέφεραν από αυτό.
Σίγουρα το Κράτος χρειάζεται δομικές αλλαγές, αλλά η λύση δεν είναι τα ιδιωτικά συμφέροντα, αλλά μεγαλύτερο άνοιγμα στην κοινωνία των πολιτών και αποκέντρωση.
Αν έχεις στα χέρια σου μαζί με τους γείτονές σου την δύναμη (δασμολογική, αστυνομική, νομοθετική κτλ) να παρέμβεις αποφασιστικά σε θέματα που σε αφορούν άμεσα και δεν το κάνεις τοτε θα ευθύνεσαι εσύ και όχι το απρόσωπο κράτος..
Τέλος να το ξαναπώ, Μια κατεστραμένη Ευρώπη από τον Πόλεμο την αναστήλωσε ο Κευνσιανισμός.
Είμαι "οπαδός" αυτής της οικονομικής σχολής.
(για τους "πολύ αριστερούς" να τονίσω ότι δεν είναι θεωρία κοινωνικής αλλαγής, αλλά μέθοδος αύξησης του κοινωνικού πλούτου. Έτσι μπορεί να εφαρμοστεί παράλληλα με μια πορεία κοινωνικού μετασχηματισμού)
Σίγουρα πρέπει να εφαρμοστεί σε ένα άλλο πλαίσιο.
Αλλά η Οργανωμένη Κοινωνία, πρέπει να βγει μπροστά από τα Κέρδη.
Σε όλους συστήνω να διαβάσεται το μικρό βιβλιαράκι του Τζον Κήνεθ Γκαλμπρέιθ "η Καλή Κοινωνία". Είναι το βιβλίο που με έκανε να ξεπεράσω την κατεστημένη προπαγάνδα. Και δεν ήταν ο συγγραφέας του κάποιος επαναστάτης, αλλά σύμβουλος του Κένεντυ.

Ανώνυμος είπε...

Επίσης να πω κάτι με την ευτκαιρία του προσωπικού παραδείγματος που παρέθεσα.
Το ανέφερα να να τονίσω την θέση μου, ότι ακόμα και αν υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να συνεχίσουν να εργάζονται (παρόλο που είναι λίγοι, γιατί υπάρχουν άπειροι που η δουλειά τους ήταν μηχανική και δεν τους κινητοποιούσε..), ακόμα και αυτοί κάτι άλλο πρέπει να κάνουν για να απελευθερώσουν σταθερές και καλά αμοιβόμενες θέσεις εργασίας για την νέα γενιά.
Είναι άλλο ένα σημείο που μας αναγκάζει να μη βλέπουμε το θέμα στενά οικονομικά!!!!