Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2008

ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

Το ασφαλιστικό πρόβλημα είναι από τα σημαντικότερα που πρόκειται να αντιμετωπίσει τόσο η σημερινή κυβέρνηση όσο και οι επόμενες καθότι από τη φύση του είναι ένα θέμα που βασίζεται και επηρεάζεται από πλείστες παραμέτρους που μεταβάλλονται με την πάροδο του χρόνου. Οπότε είναι αρκετά δύσκολο να κάνει κανείς κάποιες εφαρμόσιμες προτάσεις που να λύνουν το πρόβλημα. Αυτό που μπορεί να γίνει είναι να κατατεθούν κάποιες προτάσεις που να ελαχιστοποιούν το ρίσκο του άμεσου μέλλοντος και να επιτρέπουν μικρές και εύκολες τροποποιήσεις κάθε φορά που θα βρισκόμαστε μπροστά σε μία νέα πρόκληση.

Τα τελευταία χρόνια η επίλυση του ασφαλιστικού επιχειρήθηκε τέσσερις φορές (επί υπουργίας των Σουφλιά, Σιούφα, Γιαννίτση και Ρέππα). Το γεγονός ότι το θέμα επανέρχεται, αποτελεί ομολογία αποτυχίας των παραπάνω προσπαθειών. Από αυτές τις αποτυχημένες απόπειρες, δυστυχώς, δεν φαίνεται να έχει διδαχτεί κανένας.
Το σημερινό σύστημα πάσχει από πολλές ασθένειες οι οποίες δεν είναι όλες ιάσιμες. Θα αρχίσω από τις ιάσιμες.

1.Η εισφοροδιαφυγή είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα. Αυτό το πρόβλημα μπορεί να το λύσει μόνο το κράτος. Αυτό είναι που θα πρέπει να εξασφαλίσει ότι ο καθένας από εμάς θα πληρώσει τις εισφορές που του αρμόζει. Για να συμβεί αυτό πρέπει να υπάρχει πλήρης καταγραφή και μηχανογράφηση των εισφορών που πρέπει να πληρώσουν τόσο οι επιχειρήσεις (μικρές ή μεγάλες), αλλά και οι ιδιώτες. Είναι παράλογο να μιλάμε για χαριστικές ρυθμίσεις και διάφορα bonus όταν κάποιος δεν εισφοροδιαφεύγει. Είναι υποχρέωση του πολίτη και της επιχείρησης και αλίμονο αν καταντήσουμε να επιβραβεύουμε τα αυτονόητα. Επιβάλλεται να γίνονται αυστηροί έλεγχοι, από ειδικό σώμα ελεγκτών που θα επιβλέπεται από επιτροπή που δεν θα αλλάζει με την εκάστοτε κυβέρνηση. Αλίμονο αν ξεκινάμε με το σκεπτικό ότι το σώμα ελεγκτών θα τα παίρνει. Οι ελεγκτικές υπηρεσίες και οι υπάλληλοι που τις απαρτίζουν πρέπει να γίνουν οι θεματοφύλακες της σωστής λειτουργίας. Πρέπει να μπούνε όλες εκείνες οι δικλείδες για να διασφαλιστεί η εύρυθμη λειτουργία του ελεγκτικού μηχανισμού. Δεν είναι δύσκολο, από τη στιγμή που τα κατάφεραν Άγγλοι, Ελβετοί, Νορβηγοί, Σουηδοί, Φιλανδοί κτλ θα τα καταφέρουμε και εμείς. Οι επιχειρήσεις που εισφοροδιαφεύγουν πρέπει να τιμωρούνται παραδειγματικά με αυτόματο λουκέτο. Ο ιδιοκτήτης πρέπει να οδηγείται αυτόματα στη φυλακή και να δημεύεται η περιουσία του όπως ακριβώς στην Αμερική, όπου οι φοροφυγάδες αντιμετωπίζονται χειρότερα από τους βιαστές και τους δολοφόνους. Μην ξεχνάμε ότι και ο Αλ Καπόνε για φοροδιαφυγή συνελήφθη.

2.Στις ιάσιμες ασθένειες του ασφαλιστικού συστήματος ανήκουν και οι ανεξέλεγκτες πληρωμές των ασφαλιστικών ταμείων κυρίως προς τα ιδιωτικά αλλά και δημόσια νοσοκομεία, λόγω αχρείαστων εγχειρήσεων, παράνομων και καταχρηστικών συνταγογραφήσεων, αχρείαστων εξετάσεων που συνήθως εξυπηρετούν τις ψυχαγωγικές ανάγκες των γιατρών που καλύπτονται από τις φαρμακοβιομηχανίες. Όλες οι παραπάνω δαπάνες δεν υπόκεινται σε ουσιαστικό έλεγχο μολονότι θα έπρεπε. Λύση θα μπορούσε να είναι η εξής που εφαρμόζεται στην Αγγλία. Κάθε πολίτης θα πρέπει να είναι εγγεγραμμένος με έναν γιατρό (παθολόγο ή γενικής χειρουργικής). Ό,τι και να συμβαίνει ο πολίτης πρέπει να πάει σε αυτόν το γιατρό. Αυτός τον παραπέμπει όπου χρειάζεται και είναι υπεύθυνος για τον ασθενή του. Η συνταγογράφηση γίνεται ηλεκτρονικά οπότε το σύστημα γνωρίζει ανά πάσα στιγμή τι φάρμακα έδωσε ο κάθε γιατρός, σε ποιον, και πόσο στοίχισαν. Τα νοσοκομεία εξυπηρετούν τα περιστατικά που δέχονται από τους ιατρούς τις περιοχής και τα επείγοντα περιστατικά. Επομένως το σύστημα ξέρει πάντα ποιον είναι στο νοσοκομείο, για ποιο λόγο είναι εκεί και τι χρειάζεται να κάνει. Οι αδικαιολόγητες καθυστερήσεις και δαπάνες εντοπίζονται αμέσως και φυσικά υπάρχει αυτόματος καταλογισμός ευθυνών. Είναι δηλαδή ευθύνη του γιατρού να μεριμνήσει για τη μείωση των δαπανών. Εδώ χρειάζεται μία διευκρίνιση. Τα αγγλικό σύστημα θα λειτουργούσε έτσι αν δεν το κατέστρεφε η Θάτσερ. Έτσι είχε σκοπό να λειτουργήσει. Το τι ακριβώς χάλασε στην πορεία δεν είναι κάτι που θα μας απασχολήσει εν προκειμένω.

3.Όπως είχα διαβάσει και σε ποστ του vaggnes υπάρχουν περιπτώσεις που 25χρονες σύζυγοι εισπράττουν εφ’ όρου ζωής τη σύνταξη του εκλιπόντος 80χρονου συζύγου τους. Αυτές οι περιπτώσεις πρέπει να κοπούν. Αλίμονο, δεν χρειάζεται και η ευφυΐα του Αϊνστάιν για να ξεχωρίσουμε μία χήρα που έχει ανάγκη την σύνταξη του συζύγου της (και αντίστοιχα για έναν άντρα φυσικά) από κάποια που μπορεί να εργαστεί. Κάθε περίπτωση κληρονομιάς της σύνταξης θα πρέπει να ελέγχεται. Όσοι μπορούν να εργαστούν ή έχουν εργασία και ένα ελάχιστο πλαφόν μισθού δεν θα πρέπει να δικαιούνται τη σύνταξη.


4.Κάπως έτσι συμβαίνει και στο επίδομα ανεργίας το οποίο χορηγείται σε άτομα οι οποίοι δεν το δικαιούνται (κυρίως γιατί τα χρήματα από την κύρια απασχόληση τους είναι «μαύρα») είτε γιατί αυτή τη συμφωνία έχουν κάνει με το αφεντικό τους. Το ίδιο συμβαίνει και με τις συντάξεις αναπηρίας, πολέμου κτλ. Υπάρχουν άτομα καθ’ όλα υγιή που λαμβάνουν αναπηρική σύνταξη. Παρόλα αυτά έχουν δίπλωμα οδήγησης κα και πολλοί απασχολούνται σε επιπρόσθετη εργασία. Νομίζω πως όλα αυτά μπορούν να ελεγχθούν και οι παραβάσεις να κοπούν. Δεν είναι δυνατόν οι αναπηρικές συντάξεις στην Ελλάδα να είναι περισσότερες από ότι σε ολόκληρη την Μεγάλη Βρετανία.

5.Η λίστα των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων πρέπει επίσης να τροποποιηθεί. Δεν είναι δυνατόν ι οι υπάλληλοι το 11880 του ΟΤΕ να λαμβάνουν το ίδιο επίδομα με τους υπαλλήλους της ΔΕΗ που ανεβαίνουν στους πυλώνες. Ούτε οι κομμωτές να έχουν τα ίδια προνόμια με τους εργαζομένους στην ναυπηγοεπισκευαστική βάση του Περάματος. Θα πρέπει να γίνει ένα ξεσκαρτάρισμα ανάλογα με το είδος του επαγγέλματος και τον πραγματικό κίνδυνο που διατρέχει ο εργαζόμενος.

Ωστόσο υπάρχουν και οι μη ιάσιμες ασθένειες του συστήματος και εκεί ακριβώς θα πρέπει να υπάρχει πλήρης ανατροπή του σημερινού καθεστώτος. Πράγματι θα πρέπει να δίνονται κίνητρα για την επιπλέον παραμονή στην εργασία. Ο μ.ο ζωής έχει αυξηθεί σημαντικά με αποτέλεσμα να υπάρχουν άνθρωποι που στα 53 τους που έχουν συμπληρώσει 35ετία να μπορούν να παραμείνουν και άλλο στην αγορά εργασίας. Υπάρχουν και άλλοι που ακόμα και στα 65 τους δεν θέλουν να βγουν στην σύνταξη. Το πρόβλημα βέβαια σε αυτή την περίπτωση είναι ότι καθυστερεί η πρόσληψη ενός νεώτερου. Όμως πρέπει να τονιστεί ότι με τον να βγει ένας στην σύνταξη και ένας να προσληφθεί επιβαρύνεται η σχέση εργαζόμενων/συνταξιούχων. Πρέπει να επιλεγεί το λιγότερο κακό σε αυτή την περίπτωση και η λύση του ασφαλιστικού προέχει, διότι μόνο τότε θα μπορέσουμε να ασχοληθούμε πραγματικά με το πρόβλημα της ανεργίας. Κάπου στην δευτερολογία του ΚΚ διάβασα ότι «…η σχέση συνταξιούχων και εργαζομένων μπορεί να αντιμετωπιστεί περισσότερο με την ασφάλιση όλων των μεταναστών και με κίνητρα για την πρόσληψη νέων, αλλά και με δημόσιες επενδύσεις στον κοινωνικό τομέα (και οι κοινωνικές υπηρεσίες πληρώνουν ένσημα). Θα αντιμετωπιστεί λιγότερο με την αύξηση κατά 2 χρόνια των χρόνων εργασίας. Σε λίγο θα θέλουν να αυξηθεί περισσότερο. Αν έχεις διδαχτεί τη θεωρία του Κευνς καταλαβαίνεις τι λέω». Θα απαντήσω ότι η ασφάλιση όλων των μεταναστών είναι δεδομένο, δεν μπορεί να είναι ζητούμενο σε ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα.

Η κυριότερη αλλαγή ωστόσο που πρέπει να γίνει είναι να δοθεί στον εργαζόμενο η δυνατότητα αν θέλει να κάνει μόνο ιδιωτική ασφάλιση που θα ισχύει για την σύνταξη και όχι για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Το συγκεκριμενοποιώ. Ο εργοδότης συνεισφέρει τις εισφορές σε ασφαλιστική εταιρία (λέγονται pension funds) που κυμαίνονται από 4-7% του μεικτού μισθού του εργαζομένου. Ο εργαζόμενος μπορεί επίσης να συνεισφέρει από 0-4% των καθαρών απολαβών του. Η τελική σύνταξη προκύπτει από το άθροισμα μιας σύνταξης που παίρνει ο εργαζόμενος λόγω των κρατήσεων που έδωσε για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και των φόρων και μία που παίρνει από την ιδιωτική εταιρία. Η ιδιωτική εταιρία επενδύει τα χρήματα του εργαζόμενου και η σύνταξη καθορίζεται από την απόδοση των χρημάτων. Αν ωστόσο το κεφάλαιο δεν αποδώσει την κατώτατη σύνταξη τότε αναλαμβάνει το κράτος να καλύψει τη διαφορά. Υπάρχει και η περίπτωση που ο ασφαλισμένος δεν συνεισφέρει τίποτα, δηλαδή δεν έχει κρατήσεις για τη σύνταξη του παρά μόνο για την ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη. Σε αυτή την περίπτωση θα πάρει μόνο την κατώτατη κρατική σύνταξη. Εγώ αυτό ακριβώς το μοντέλο έχω επιλέξει καθώς πληρώνω κανονικά ΤΕΕ και θα πάρω σύνταξη (λέμε τώρα!!) από το ΤΕΕ. Ο λόγος που προτιμώ μία ασφαλιστική εταιρία ή μία τράπεζα για τη διαχείριση των χρημάτων μου είναι επειδή δεν αντέχω άλλο τους ανίδεους διοικητές των ταμείων αλλά και αυτούς που τους διορίζουν.

Τέλος θα πρέπει να σημειωθεί ότι το κράτος θα πρέπει να διασφαλίσει όλους αυτούς που μέχρι τώρα ασφαλιζόντουσαν σε αυτό με το να καλύψει τις όποιες μαύρες τρύπες από τον προϋπολογισμό, μολονότι αυτό δεν είναι δίκαιο για τους νέους εργαζομένους. Πολύ απλά δεν μπορούμε να αφήσουμε τους «γονείς» μας να πεθάνουν στην ψάθα μετά από χρόνια σκληρής δουλειάς. Τρόποι κάλυψης υπάρχουν, για παράδειγμα με την φορολογία της εκκλησίας ή των υπερκερδών συγκεκριμένων εταιριών όπως αναφέρει και ο Τζονάκος στην πρόταση του.

25 σχόλια:

vagnes είπε...

Υπαρχει παντα στην Ελλαδα μια καχυποψια για τους ελεγχους και τους ελεγκτες.
Γενικα ο ελεγχος θεωρειται αντιδημοκρατικο μετρο(!!!!) στη χωρα μας. Ο μη ελεγχος ομως που ειναι γνωστο οτι οδηγει στην ασυδοσια και στον παρανομο πλουτισμο των επιτηδειων, γινεται, ω του θαυματος, πιο αποδεκτος.
Πως εχει ξεπεραστει αυτο (αν εχει ξεπεραστει) στην Αγγλια και στην ΕΕ;
Ποιες ειναι αυτες οι δικλειδες ασφαλειας που αναφερεις;

fisherman είπε...

Να αναφέρω εγώ μία δικλείδα ασφαλείας;
Οι ελεγκτές να μην είναι της τοπικής υπηρεσίας. Να μη γνωρίζουν που θα πάν να ελένξουν. Το λέω απο προσωπική πείρα γιατί όταν ερχεται η κτηνιατρική στο εργοστάσιο για έλεγχο είναι πάντα οι ίδιοι και έρχονται χρώνια οπότε είτε κάνονυ τα στραβά μάτια είτε πίνουμε όλοι μαζί καφέ και ο έλεγχος ...
Όταν ερχεται ο ΕΦΕΤ ποτέ δεν έρχονται οι ίδιοι και δεν κοιτούν ποτέ προηγούμενες εκθέσεις ελέγχου έτσι δεν μπορούν να καλύψουν λαθη συναδέλφων που επισκεύτηκαν στο παρελθόν το εργοστάσιο. Το κακό με τον έλεγχο είναι οτι ...παραγνωριστήκαμε...

Ανώνυμος είπε...

λοιπόν μία- δύο παρατηρήσεις:
Εγώ δεν συμφωνώ με την εκχώρηση στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, που λειτουργούν με άξονα το κέρδος,θεμάτων που έχουν από χρόνια ταξινομηθεί ως δημόσια αγαθά, όπως η κοινωνική ασφάλιση. Και αυτό είναι πρόοδος της κοινωνίας μας. Σε άλλο κείμενο σχολιάζω περισσότερο...
Επίσης, όπως έχω τονίσει απεριόριστες φορές, όταν ασχολούμαστε με το συνταξιοδοτικό, δεν πρέπει να ξεχνάμε το θέμα του προβλήματος της μισθωτής εργασίας που υπάρχει πλέον στον κόσμο.

Ανώνυμος είπε...

Καλή χρονία σε όλους,

@NdN:
Προφανώς εννοείς σύνταξη από το ΤΣΜΕΔΕ και όχι από το ΤΕΕ ;)

Μια μικρή παρατήρηση, σχετικά με το θέμα της τιμωρίας της εισφοροδιαφυγής: Θα αντλήσω το παράδειγμα από το ΙΚΑ και τις οικοδομές όπως το θυμάμαι από τις αρχές της δεκαετίας του 90. Πιο αρμόδιοι ας με διορθώσουν όπου λανθάνω. Φαντάζομαι σήμερα ισχύουν ανάλογα.

τότε λοιπόν, όταν αργούσαμε να πληρώσουμε τις εισφορές στο ΙΚΑ έστω και μια μέρα, τρώγαμε ένα καπέλο της τάξεως του 25%.
Γιατί αργούσαμε; λόγοι πολλοί και διάφοροι για τους οποίους δεν ευθυνόμαστε πάντοτε, π.χ. απεργία στις τράπεζες. Σε κάθε περίπτωση δεν ήμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας. το ΙΚΑ λοιπόν, σκληρός τιμώρος, μας τραβούσε ένα ξεγυρισμένο πρόστιμο και όλα καλά.

Σαν νεός τότε εγώ έλεγα, αμαν βρε παιδιά να κάνουμε κάτι. Οι πιο παλιοί λέγαν, χαλάρωσε και περίμενε... Με τον καιρό το πρόστιμο έφτανε στο 100% του ποσού οφειλής και "κλείδωνε". Μετά περιμέναμε. Στα κοντά ήταν δημοτικές εκλογές και έλεγε η διοίκηση του ΙΚΑ, σε όσους κάνουν ρυθμίσεις χαρίζεται το 80% των πρόστιμων. "Τράβα τώρα" λέγαν οι παλιοί. Έτσι οφειλές 3 χρόνων μας στοίχιζαν 20%, θελκτικό επιτόκιο τότε, αρκετά ελκυστικό σήμερα. Παράλληλα η "αντιπολίτευση" φώναζε, "αίσχος, ξεπούλημα στους εργολάβους και άλλα ωραία.

Σκεφτόμουν τότε εγώ σαν νέος και αμαθής:
Γιατί δεν μας βάζει το ΙΚΑ ένα επιτόκιο και ένα λογικό πρόστιμο, συνάρτηση του κύκλου εργασιών μας, έτσι ώστε, αν έρθει μια στραβή, να μπορέσουμε να ορθοποδήσουμε και να πληρώσουμε όμορφα και ωραία τις οφειλές μας;
Απάντηση δεν πήρα.

ΙΜΗΟ όταν μιλάμε για "κυρώσεις" καλό είναι να μην εστιάζουμε σε παραδειγματικές ποινές, καρατομήσεις και ανασκολοπισμούς στις πλατείες. Έτσι για να θυμηθούμε και τον Ρουσσώ, τιμωρίες, μικρές και άμεσες, και μονο όπου ενδύκνυται κλιμακούμενες.

Άγγελος

dyosmaraki είπε...

Το πρόβλημα για το ασφαλιστικό δύσκολα θα λυθεί γιατί έχει πολλά πλοκάμια.
Στις προτάσεις σου ήθελα να προσθέσω:
1.Την κατάργηση της πρόωρης συνταξιοδότησης στην 15ετία εργαζόμενων γυναικών στο δημόσιο, καθώς και ατόμων που εργάζονται στον Στρατό και στην Αστυνομία οι οποίοι συνταξιοδοτούνται σε πολύ νεαρή ηλικία (κάτω των 50)!!! Στον ιδιωτικό τομέα πέρα από την συμπλήρωση των ενσήμων πρέπει να έχεις συμπληρώσει και το όριο ηλικίας (60 και 65). Γιατί πρέπει να υπάρχουν πολίτες 2 ταχυτήτων??? 2. Να καταργηθούν τα Ιατρεία του ΙΚΑ και όπως λες ο κάθε εργαζόμενος να έχει έναν οικογενειακό γιατρό που να τον παρακολουθεί αλλά στο δικό του γιατρείο και να είναι συμβεβλημένος με το ΙΚΑ. Ετσι κι αλλοιώς η διαδικασία επίσκεψης σε γιατρό του ΙΚΑ είναι πολύπλοκη και συνήθως χωρίς θετικό αντίκρυσμα. Το ΙΚΑ θα εξοικονομήσει ατέλειωτους πόρους αφού οι γιατροί του κυρίως ψαρεύουν πελατεία για το ιδιωτικό τους γιατρείο, ενώ η ποιότητα παροχής υπηρεσιών είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον αριθμό των επισκέψεων του ασθενή στο ιδιωτικό γιατρείο.
Πάντως το ασφαλιστικό είναι ένα πολύ πολύπλοκο ζήτημα και πιστεύω πως δύσκολα θα λυθεί....

Ανώνυμος είπε...

Πάντως μου ένα μου κάνρι εντύπωση. Στην κακδαιμονία του κράτους λέτε να καταργηθεί κάτι και όχι να αναβαθμιστεί...
Και γιατί κάποια ευνοϊκά μέτρα να μην ισχύσουν για όλους και να καταργηθούν και για αυτούς που ισχύουν;
ποιός μας αναγκάζει να κάνουμε εκπτώσεις;

cinderella είπε...

Προσωπικά πιστεύω οτι και αυτός ο νόμος ο οποίος απλά θα φέρει χειρότερες μέρες για μας τους νέους εργαζομένους θα αποτύχει. Όταν δεν υπάρχει ένα στοιχειώδες νοικοκύρεμα στους περισσότερους τομείς της διοίκησης τότε η μόνη και πιο πρόχειρη λύση (δυστυχώς όχι και η πιο ανάιμακτη) θα είναι η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και η αύξηση των εισφορών. Κάνουμε λόγο για το ασφαλιστικό την ώρα που στον τομέα της υγείας μόσο στον "Ευαγγελισμό" οι κενές οργανικές θέσεις είναι πάνω από 1500. Την ίδια ώρα πληρώνουμε τα περισσότερα ιατρικά σκευάσματα, φάρμακα και εξοπλισμό σε τιμές εξωφρενικές όπου ανθρώπου νους δεν τις βάζει. Την ίδια ώρα οι θέσεις στην εκπαίδευση καλύπτονται με κριτήρια κάθε άλλο παρα αξιοκρατικά και ποιός μπορεί να μου πει γιατι ο Έλληνας φορολογούμενος θα πρέπει να πληρώνει 4 καθηγητές Φυσικής Αγωγής στους Φούρνους Ικαρίας την ώρα που οι 3 είναι σε γραφείο στην Αθήνα μαζεύοντας τα μόρια των Φούρνων και ο ένας διδάσκει τα παιδιά του νησιού; Για να μην αναφερθούμε στα αναδρομικά των δικαστικών που εκδικάστηκαν από τους ίδιους και αγγίζουν τις 100.000 ευρώ για τον καθένα. Αν λοιπόν δεν υπάρξει ένα νοικοκύρεμα, μια αλλαγή νοοτροπίας, μια αλλαγή πλέυσης πάντα οι εργαζόμενοι θα την πληρώνουν και πάντα τα ταμεία θα νοσούν. Τις καλησπερες μου!
Καλές οι ιδέες και οι προτάσεις σου Ndn και συμφωνώ αλλά σε ένα άλλο κράτος, όχι στο ελληνικό θα μπορούσαν να εφαρμοστούν.

Βtw: Πληρώνουμε εισφορές στο ΤΣΜΕΔΕ και από αυτό θα πάρουμε σύνταξη. Το ΤΕΕ είναι το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος.

dyosmaraki είπε...

Κανείς δεν μας αναγκάζει να κάνουμε εκπτώσεις. Για να μην κάνουμε εκπτώσεις όμως θα πρέπει οι προτάσεις μας να είναι προσαρμοσμένες στην Ελληνική πραγματικότητα και βιώσιμες.

Για παράδειγμα γιατί να μην καταργηθεί η πρόωρη συνταξιοδότηση που στο κάτω κάτω επιβαρύνει τα Ταμεία?
(μιλώ για τις περιπτώσεις της 15ετίας των γυναικών και των ανδρών με ηλικία νεαρότερη των 50 π.χ. στρατιωτικών,αστυνομικών κλπ)
Με την λογική της 15ετίας μπορούσε μια γυναίκα αν άρχιζε να δουλεύει στα 18 της στο δημόσιο, να συνταξιοδοτηθεί στα 33 της!!!! Η ίδια γυναίκα εάν εργαζόταν στον ιδιωτικό τομέα δεν μπορούσε να συνταξιοδοτηθεί πριν από τα 60 της αφού έπρεπε εκτός από την 15ετία να συμπληρώσει και το όριο ηλικίας!!!

Δημόσιοι υπάλληλοι (στρατιωτικοί,αστυνομικοί κ.λ.π.) μπορούν να συνταξιοδοτηθούν σε ηλικία κάτω των 50!!! Ενας άντρας που εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα πρέπει να φτάσει την ηλικία των 65 !!!! Και καλά να δεχτούμε την περίπτωση εκείνων των αστυνομικών που εργάζονται στον δρόμο και κινδυνεύει η ζωή τους, αλλά εκείνοι που δουλεύουν ως γραφειοκράτες στα γραφεία γιατί να συνταξιοδοτηθούν νωρίτερα από κάποιον ιδιωτικό υπάλληλο??? Σε διαφορετική περίπτωση εάν θέλουμε να υιοθετήσουμε την πλέον ευνοϊκή περίπτωση θα έπρεπε να συνταξιοδοτηθούν όλοι οι ιδιωτικοί υπάλληλοι από τα 50 τους. Είναι όμως βιώσιμη αυτή η λύση?

Στη θέση αυτών των ευνοϊκών ρυθμίσεων που ευνοούν την συνταξιοδότηση μιας προνομιακής μερίδας νεότατων ανθρώπων που θα επιβαρύνουν τα Ταμεία, ας μειωθεί το όριο συνταξιοδότησης για όλους στην ηλικία των 55 ετών, εκτός από εκείνους που εθελοντικά επιθυμούν να συνεχίσουν την εργασία τους. Τότε μόνο δεν θα έχουμε πολίτες 2 ταχυτήτων και παράλληλα θα δημιουργούνται νές θέσεις εργασίας για τους νέους. Σε μια ευνομούμενη δημοκρατία δεν επιτρέπεται να υπάρχουν διακρίσεις ανάμεσα στους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα και εκείνους του ιδιωτικού τομέα (οι οποίοι σε τελική ανάλυση γερνούν γρηγορότερα.....)

Οσον αφορά τις υπηρεσίες του ΙΚΑ για ποιά αναβάθμιση μπορούμε να μιλήσουμε με τις παρούσες συνθήκες? Υπάρχει πληθώρα διοικητικών υπαλλήλων που αμφιβάλλω εάν την εποχή της τεχνολογίας είναι αναγκαίοι (χρειάζεται για το πρωτόκολλο ένας υπάλληλος που να πατά σφραγίδα?) Σωρεία γραφειοκρατικών επιτροπών φιλοξενούν μεγάλο αριθμό υπαλλήλων αποκλειστικά επειδή με την συμμετοχή τους στις επιτροπές εισπράττουν προσαυξημένες αποδοχές. Ποιός από αυτούς θα δεχόταν αλήθεια να γίνει αναβάθμιση υπηρεσιών εάν υποθέσουμε πως αποφασιζόταν να καταργηθούν οι περιττές επιτροπές με ταυτόχρονη περικοπή των αποδοχών τους????

Εάν δεχτούμε πως στη θέση της κατάργησης υπαρχουσών καταστάσεων είναι εφικτό να γίνουν νέες προτάσεις για αναβάθμιση κάποιων μέτρων, προσωπική μου εκτίμηση είναι πως θα πρέπει να προηγηθεί πολιτική βούληση και :
1. Να γίνει άμεση εξόφληση των οφειλών του Δημόσιου Τομέα προς τα Ασφαλιστικά Ταμεία αφού αυτές ήδη έχουν παρακρατηθεί από τις αποδοχές των εργαζομένων. Η είσπραξη αυτών των κονδυλίων θα μπορούσε να βελτιώσει αισθητά την κατάσταση)
2. Να σχεδιαστούν εκ νέου οι υπηρεσίες του Δημόσιου τομέα λαμβάνοντες υπ' όψιν τις σύγχρονες ανάγκες και δυνατότητα των ηλεκτρονικών μέσων, και να καταργηθούν άχρηστες υπηρεσίες οι οποίες διατηρούνται είτε για το βόλεμα των "ημετέρων" (όποιο κόμμα και αν βρίσκεται στην εξουσία) είτε για το "ψυγείο" των ανεπιθύμητων......Με την σωστότερη κατανομή των υπαλλήλων θα διαπιστωθεί εάν χρειάζονται τόσοι εργαζόμενοι (και κατά συνέπεια τόσες ασφαλιστικές απολαβές) στον Δημόσιο Τομέα.....
3. Τα Ασφαλιστικά Ταμεία να αξιοποιήσουν την ακίνητη περιουσία τους (το λέω επειδή πρόσφατα διάβασα πως απαλλοτριώνεται ακίνητο-φιλέτο στην καρδιά της Αθήνας ιδιοκτησίας Ασφαλιστικού Ταμείου εργαζομένων προ όφελος άλλου φορέα και με ξένισε η λέξη απαλλοτρίωση αντί της πώλησης......)

Μετά από αυτές τις κινήσεις πιστεύω θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για αναβάθμιση αντί για κατάργηση ευνοϊκών ρυθμίσεων σε μερίδα εργαζομένων.

ΥΓ. Και κάτι άλλο, σχετικά με την υπαγωγή η μη στα βαρέα και ανθυγιεινά των εργαζομένων στα κομμωτήρια και ανθυγιεινά ας μην ξεχνάμε πως οι εργαζόμενοι στα κομμωτήρια είναι εκτεθειμένοι στην εισπνοή κάθε λογιών χημικών (βαφές,λακ κλπ) και η πλειοψηφία τους συνταξιοδοτούνται συνήθως πάσχοντας από άσθμα!!!

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω, ότι υπάρχει αντιπάθεια σε πολλούς εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα για τους Δ.Υ.
Εγώ δεν λέω ότι όλα είναι καλά.
Σίγουρα χρειάζεται αναδόμηση ο Δημόσιος τομέας.
όΜΩΣ και το ασφαλιστικό θα γίνει προβληματικότερο και η ανεργία θα τιναχτεί πάνω με την ξαφνική αλλαγή και ραγδαία στο καθεστώς συνταξιοδότησης του Δημοσίου.
Με τους αστυνομικούς - στρατιωτικούς τα πράγματα είναι συνθετότερα.
Εγώ, πάλι και πάλι θα τονίζω, όταν κανείς σχεδιάζει διορθωτικές αλλαγές μέσα στο συγκεκριμένο οικονομοκοινωνικό πλαίσιο, δεν πρέπει να ξεχνάει πόσο προβληματικό είναι σήμερα το θέμα της σταθερής και ασφαλούς εργασίας.
Γιατί εγώ έχω την εντύπωση, ότι όταν το δημόσιο δεν αποροφά ένα ικανό αριθμό εργατικού δυναμικού, πάλι ευνοείται το κερδοσκοπικό κεφάλαιο, αφού η προσφορά της εργασίας ανεβαίνει περισσότερο σε σχέση με τη ζήτηση;
Αν ξαφνικά, το δημόσιο αρχίσει να εκμετελεύεται το προσωπικό του σε χρόνο και ένταση όπως ο ιδιωτικός τομέας, τότε η παραπάνω προσφορά εργασίας που θα υπάρξει για τον ιδιωτικό τομέα, αφού θα περισσέψουν εργαζόμενοι από το δημόσιο, θα ρίξει ακόμα παραπάνω την τιμή της εργασίας στο ιδιωτικό τομέα. Συγνώμη αλλά καμιά φορά αγανακτώ με ποιανού πλευρά είστε;

Ανώνυμος είπε...

Αυτό δεν σημαίνει ότι το δημόσιο, δεν πρέπει να γίνει πιο σύγχρονο..
Πάντως, ας μη σκεφτόμαστε με στερεότυπα.
Στο ΙΚΑ που αναφέρεις για παράδειγμα, εργάζονται τελευαταία πολλοί απόφοιτοι ΑΕΙ με Στέιτζ, έχουν κανονικά καθήκοντα, αλλά είναι ντε και καλά "εκπαιδευόμενοι" και πληρώνονται με 400 ευρώ το μήνα.
Για μένα και πάλι καλά, που έχουν το κουράγιο να πατάνε και σφραγίδες..
Τέλος πάντων, μπορεί να υπάρξουν τρόποι, αξιοποίησης του προσωπικού του δημοσίου...
Έγιναν ατέλειωτες σπατάλες: βλέπε εθελούσια έξοδος ΔΕΚΟ, στις εργαζόμενες μητέρες, θα κολλήσουμε μόνο;
Με τους στρατιωτικούς- αστυνομικούς είναι άλλο.
Βλέπεις κάποιο κόμμα να λέει κάτι για αυτούς.
Όλοι αφήνουν τις μαγκιές εδώ.. Η εξουσία είναι στη μπούκα των κανονιών..

dyosmaraki είπε...

Ο δημόσιος τομέας όσες επιχειρήσεις και αν έχει δημιουργήσει είναι συνήθως παθητικές,δεν μας προβληματίζει αυτό? Κανείς στο δημόσιο δεν έχει δείξει πως ενδιαφέρεται για προσλήψεις με σκοπό την εύρυθμη λειτουργία των δημόσιων οργανισμών. Κατά κόρον χρησιμοποιούνται για την απορρόφηση κομματικών ρουσφετιών. Το Δημόσιο έχει τις προϋποθέσεις να αποκτήσει έσοδα και όπως λες να αξιοποιήσει το προσωπικό του δημιουργικά. Ομως χρειάζεται πολιτική βούληση και προσλήψεις τέτοιες που να είναι αναγκαίες και χρήσιμες. Το δημόσιο δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για την απορρόφηση των ανέργων απλά, αφού μπορεί προσωρινά να λύνει ένα πρόβλημα αλλά από την άλλη όταν είναι ζημιογόνο τις ζημιές τις επιστρέφει στους πολίτες με την μορφή φόρων.
Το πρόβλημα της ασφαλούς εργασίας μπορεί να λυθεί μόνο με ανάπτυξη, και ανάπτυξη σημαίνει δημιουργία δημόσιων επιχειρήσεων που είναι ικανές να αυτοχρηματοδοτηθούν και να βοηθά να καταπολεμηθεί η ανεργία των νέων στην επαρχία και να μείνουν στον τόπο τους π.χ. (για την επαρχία δημιουργία δημοτικών ξενώνων - θυμάμαι το παράδειγμα της Σιάτιστας-, εκμετάλλευση τουριστικών περιπτέρων, στην Αθήνα εκμετάλλευση δημοτικών αναψυκτηρίων κλπ κλπ). Θα φέρω σαν παράδειγμα (παρ΄όλο που δεν γνωρίζω εάν είναι δημοτική επιχείρηση) την εκμετάλλευση ενός ξενώνα στον Αγιο Γερμανό στις Πρέσπες καθώς και τις πωλήσεις παραδοσιακών προϊόντων που κάνει ο εκεί συνεταιρισμός γυναικών. Τέτοιου είδους προσπάθειες πρέπει να στηρίξει το Δημόσιο ανά περιοχή και να βοηθήσει στην απορρόφηση του ντόπιου πληθυσμού και όχι να επικεντρώνει το ενδιαφέρον στις προσλήψεις διοικητικών γραφιάδων στα υπουργεία των Αθηνών......

dyosmaraki είπε...

Οσον αφορά την εργασία με την μορφή stage, όπως έχω γράψει και σε άλλα blogs το θεωρώ ως κοροϊδία. Και εξηγώ γιατί : Στο εξωτερικό ως εργασία stage εννοείται η 6μηνη πρακτική ενός νέου πτυχιούχου κάτι απόλυτα θεμιτό αφού ο νέος πρέπει να αποκτήσει κάποια εργασιακή εμπειρία. Μόνο στην Ελλάδα έχουμε 35ρηδες και βάλε να εργάζονται (και να θεωρείται η εργασία τους stage!!!!). Οχι μόνο όπως λες αμοίβονται με 400 Ευρώ αλλά εργάζονται και ανασφάλιστοι, αφού θεωρείται πως μόνο εάν προσληφθούν ως μόνιμοι τους αναγνωρίζουν την προϋπηρεσία και τους κολλάνε αναδρομικά τα ένσημα. Αυτό το θεωρώ κατάφορη παραβίαση του εργατικού δικαίου. Ποιό κόμμα έχει θέσει επί τάπητος να καταργηθεί αυτού του είδους η εργασία? Κανένα!!! Ολα πολεμάνε να μονιμοποιηθούν οι συμβασιούχοι....για ευνόητους ψηφοθηρικούς λόγους.....Και μάλιστα το άκρον άωτο του παραλόγου είναι πως οι συμβασιούχοι (stage) δεν εργάζονται μόνο στο ΙΚΑ αλλά και στην ΓΕΣΕΕ και σε όλα τα Υπουργεία!!!!

Ανώνυμος είπε...

H πρόταση για καινοτόμους συνεταιρισμούς νέων θα ήταν και μία από τις δικές μου για το θέμα της ανεργίας.
Νομίζω ότι είναι κατανοητό ότι δεν υπερασπίζομαι το δημόσιο όπως είναι σήμερα.
Απλά σημειώνω ότι συχνά χρησιμοποιείται η κακοδαιμονία του ως ευκαιρία "κοινωνικού αυτοματισμού" να σπρώξεις δηλαδή τον ένα εργαζόμενο εναντίον του άλλου.
Πάω παρακάτω. Για τις εργαζόμενες μητέρες και την συνταξιοδότησή τους στα 55 έχω προτείνει μια μεταβατική λύση, δίκαιη, που πιστεύω δεν θα επιβαρύνει την ανεργία των νέων (την παραγματική, όχι την στατιστική).
Δεν μένω στην Αθήνα, σιχαίνομαι την γραφειοκρατία και θέλω ριζική αλλαγή του δημοσίου.
Για τους στρατιωτικούς και τους αστυνομικούς δεν νομίζω να ισχύουν αλλού πολύ μεγαλύτερα όρια, αλλά το βλέπουμε.
Ένα πρόβλημα είναι ότι έχουμε διογκωμένο στρατό, σε σχέση με τον πληθυσμό.
Από την στιγμή όμως που δεν γίνονται γενικότερες θεσμικές, οικονομικές αλλαγές, μεταφορά κοινωνικής ισχύος κτλ., το να επικεντρώνουμε την κριτική μας των παγκόσμιων πιέσεων στους μισθούς, στην κρίση της μισθωτής εργασίας και να νομίζουμε με μια διορθωτική κίνηση σε βάρος κάποιων έστω δευτεροκλασσάτων προνομιούχων θα λυθεί το θέμα, νομίζω ότι χάνουμε το δάσος και μένουμε στο δέντρο.

vagnes είπε...

Αν λυνεται το προβλημα ανεργιας με προσληψη αχρειαστων Δημοσ. υπαλληλων, το οικονομικο προβλημα διογκουται περαιτερω και δημιουργει ανακυκλουμενα προβληματα που επιβαρυνουν ολους, αλλα κυριως του ελευθερους επαγγελματιες και μικρομεσαιους επιχειρηματιες με δεομενο οτι οι μεγαλοι απολαμβανουν και πολλες φοροαπαλλαγες.
Αντι λοιπον να προσλαμβανεται ενας αχρειαστος-αχρηστος ρουσφετοδιορισμενος Δημ υπαλληλος, μπορει καλλιστα να χρηματοδοτειται ενας νεος που επιθυμει να ανοιξει δικη δουλεια, με επιχορηγηση απο το δημοσιο τους μισθους εστω 3 χρονων του αχρειαστου Δημ. υπαλληλου δηλαδη 600€Χ14μηνεςΧ3χρονια=25200€.
Οταν οι νεοι στρεψουν το ενδιαφερον τους στην αυτοαπασχοληση τοτε θα περισευουν λιγοι για ιδιωτικοι και δημ. υπαλληλοι. Με προσφορα εργασιας μικρη θα ανεβαινει η ζητηση αρα και ο μισθος.
Θεωρω εξαιρετικα ζημιογονα οικονομικα την αντιθετη προταση να αποροφα δηλ. ο Δημοσιος τομεας ολο και περισσοτερο εργατικο δυναμικο ωστε εξ αυτου να μειωνεται η προσφορα και να αυξανεται η ζητηση.

Ανώνυμος είπε...

''Θεωρω εξαιρετικα ζημιογονα οικονομικα την αντιθετη προταση να αποροφα δηλ. ο Δημοσιος τομεας ολο και περισσοτερο εργατικο δυναμικο ωστε εξ αυτου να μειωνεται η προσφορα και να αυξανεται η ζητηση.''
Δεν είναι η δική πρόταση αυτή.
Εγώ απλά παραθέτω κάποιες σκέψεις για μη φτάσουμε στο άλλο άκρο, να θεωρούμε κάθε εργαζόμενο στο δημόσιο "αχρηστο ρουσφετοδιορισμενο Δημ υπαλληλο" και περίπου ώς βάρος στην κοινωνία.
Να το πω και θετικά:
Δημόσιες επενδύσεις σε επιλέγμένους αναπτυξιακά και κοινωνικά τομείς (και κυρίως όχι στη διοίκηση), οι οποίες ανάμεσα στα άλλα θα αποροφήσουν ένα μεγάλο μέρος του υψηλά καταρτισμένου προλεταριάτου των 700 ευρώ, ή της ανεργίας.
Αυτό είναι το ένα μέτρο.
Άλλα μέτρα είναι αυτό που λέει το Δυοσμαράκι και αν ψάξετε στην "Τσουκνίδα" θα δείτε ότι είναι και δική μου πρόταση.
Άλλο μέτρο είναι και αυτό που λες εσύ, το οποίο δεν είναι πανάκεια.
Όπως το "κακό δημόσιο", έχει και αυτό τις κακές πλευρές του. Μια και έχει εφαρμοστεί, έστω και περιορισμένα, κάτω από προϋποθέσεις μπορεί να αυξήσει τη διαφθορά, λόγω στημένων επιδοτήσεων, ή εκδουλεύσεων για πάρεις την επιδότηση (μέχρι και μίζες)..
Επίσης πρέπει να είναι σε ένα γενικότερο σχέδιο ανάπτυξης, γιατί δεν σημαίνει ότι κάθε μαγαζάκι συνεισφέρει στην γενικότερη οικονομική ανάπτυξη.

Το ξαναγράφω:
Δεν παίρνω την μία πλευρά:
Δημόσιο vs Ιδιώτες
Tα διαμορφωμένα στερεότυπα πάω να σπάσω:
Δημόσιο = διαφθορά και αναποτελεσματικότητα
Ιδιωτικός τομέας= αξιοκαρτία και αποτελεσματικότητα.
Και τα δυο, αν τα ψάξεις την ίδια εικόνα έχουν.

dyosmaraki είπε...

"Tα διαμορφωμένα στερεότυπα πάω να σπάσω:
Δημόσιο = διαφθορά και αναποτελεσματικότητα
Ιδιωτικός τομέας= αξιοκαρτία και αποτελεσματικότητα.
Και τα δυο, αν τα ψάξεις την ίδια εικόνα έχουν."
Δυστυχώς δεν μπορώ να συμφωνήσω μαζί σου πως και τα δύο στερεότυπα έχουν την ίδια εικόνα. Δεν είναι το ίδιο να προσλαμβάνεις εργαζόμενους για καθαρά ρουσφετολογικούς λόγους χωρίς να νοιάζεσαι για τις ικανότητές τους. Ούτε φυσικά είναι το ίδιο να προσλαμβάνεις εργαζόμενους που πρακτικά δεν είναι αναγκαίοι σε μια επιχείρηση (δημόσια).
Οι ιδιωτικές επιχειρήσεις σαφώς και βάζουν ψηλά τον πήχυ για τις ικανότητες του προσωπικού τους εφ΄όσον ενδιαφέρονται πρωτίστως για την παραγωγικότητα και αδιαφορούν για το "πολιτικό δόντι" που μπορεί να έχει ο εργαζόμενος. Κάποτε σε πολυεθνική που εργαζόμουν επρόκειτο να γίνουν νέες προσλήψεις. Αφού είχαν παραληφθεί τα βιογραφικά των υποψήφιων, έπεσε τηλέφωνο από πολιτικό πρόσωπο (Υπουργό) προκειμένου να ζητήσει "εξυπηρέτηση" δηλαδή να προσληφθεί μία κοπέλα. Η κοπέλα "κόπηκε" προτού καν περάσει από συνέντευξη, επειδή μεσολάβησε πολιτικό μέσον. Η ίδια μπορεί να ήταν ικανότατη όμως ή χρήση πολιτικού μέσου θεωρήθηκε ως αντικίνητρο!!!!
Δεν μπορούμε επομένως να καταδικάζουμε αβλεπτί τον ιδιωτικό τομέα. Φυσικά όλοι γνωρίζουμε πως τα τελευταία χρόνια η εργασία στον ιδωτικό τομέα είναι ασφυκτική και παραβιάζονται πολλές φορές τα εργατικά δικαιώματα. Αυτό όμως είναι στο χέρι των υπεράριθμων ελεγκτικών Επιτροπών του Δημοσίου να κάνουν σωστούς και τακτικούς ελέγχους για να εξασφαλίσουν την προστασία των εργαζομένων. Δεν νομίζω όμως πως αυτός είναι λόγος για να εκθειάζουμε τον δημόσιο τομέα. Εάν αναβαθμιστεί ο δημόσιος τομέας και γίνει παραγωγικός και όλοι οι πολίτες θα τον στηρίξουν.
Να φέρω σαν παράδειγμα τα ΚΕΠ που διεκπεραιώνουν υποθέσεις σχετικές με το δημόσιο? Ποιός μπορεί να αμφισβητήσει την παραγωγικότητά τους? Και ενώ οι πολίτες αγκάλιασαν τον θεσμό οι μόνιμοι υπάλληλοι του Δημοσίου τον πολέμησαν εν τη γενέσει του αφού ένοιωσαν να τρίζει η καρέκλα τους.
ΥΓ. Οσο για την αυτοαπασχόληση θα συμφωνήσω με τον vagnes. Κάπως έτσι δημιουργήθηκαν τα μικρά μαγαζάκια με τα βιολογικά προϊόντα, τα Προπατζίδικα, τα μαγαζάκια επιδιόρθωσης ενδυμάτων κλπ Ολα περισσότερο χρήσιμα για την κοινωνία από τους υπεράριθμους διοικητικούς υπαλλήλους.

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω, πως ή αλήθεια εδώ είναι όπως την έχει βιώσει κανείς.
Προσωπικά γνωρίζω αρκετούς ανθρώπους, οι οποίοι μετά την εισαγωγή του ΑΣΕΠ, τακτοποιήθηκαν προσωρινά σε ιδωτικές αναλώσιμες θέσεις με πολιτικό μέσο (βουλευτές κτλ, ή άλλο μέσο, μέχρι και γκομενικό για να θυμηθούμε τα πρόσφατα).
Σούπερ Μάρκετ, Εργολάβοι, Τράπεζες, Ασφάλειες ότι θες. Όλοι χρειαζόνται τη στήριξη παραγοντίσκων, ανάμεσα στα άλλα για να μη γίνονται έλεγχοι.
Ασφαλώς μια δυναμική πολυεθνική επιχείρηση για στέλεχος αιχμής δεν θα προσλάβει κάποιον με μέσο.
Εδώ, υστερεί το δημόσιο, το παραδέχομαι και ούτε και η εισαγωγή του ΑΣΕΠ, έχει βελτιώσει ουσιαστικά την κατάσταση, γιατί τα τυπικά προσόντα πολλές φορές δεν σηματοδοτούν και την πραγματική ικανότητα του ανθρώπου.
Εδώ όμως μιλάμε για τους πολλούς και οι πολλοί δεν είναι στελέχη αιχμής.
Από την άλλη, δεν μπορώ να τα βάλω με τους ανθρώπους, που κατάφεραν και διορίστηκαν. Η αγωνία για την ασφάλεια είναι φοβερό συναίσθημα. Ας υπήρχε πολιτική απασχόλησης για να μη διαλέγουν οι άνθρωποι θέσεις που δεν κινητοποιούν, μόνο και μόνο για μη μείνουνε στο δρόμο.

Σίγουρα το δημόσιο χρειάζεται γενναία αναδόμηση.
Αυτή η αναδόμηση δυστυχώς όμως δεν μπορεί να γίνει μέσα σε ένα περιβάλλον μιζέριας και ανασφάλειας.
Σε περιβάλλον πολυεπίπεδης αποεπένδυσης.
Σε ένα δυναμικό πλαίσιο, που θα εξασφαλίζει κάποια βασικά και θα υπάρχουν κίνητρα ανάπτυξης. τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.
Επίσης να πω το εξής: Ναι υπάρχουν τομείς που υπάρχουν υπεράριθμοι ανιδείκευτοι γραφειοκράτες, αλλά υπάρχουν τομείς που το προσωπικό όντως δεν επαρκεί για να βγάλει πέρα τα βασικά.
Και κυρίως είναι θέσεις στον κοινωνικό τομέα, θέσεις που απαιτούνται από τις σύγχρονες ανάγκες, αλλά η νεοφιλελεύθερη λογική του περιορισμού του δημοσίου, δεν βοήθησε στην κάλυψή τους.
Θα μπορούσε να γίνει μετεκπαίδευση προσωπικού, σίγουρα όχι χωρίς αντιδράσεις.
Γενικά πιστεύω ότι αυτό που θα απαλάξει το δημόσιο από την δυσκινησία είναι η κατάργηση του πυραμιδικού σχήματος και η μετάθεση των ευθυνών, όσο γίνεται σε πιο χαμηλό επίπεδο με ταυτόχρονο δημοκρατικό έλεγχο- μέσω π.χ. λογοδοσίας της διοίκησης σε ειδικές συνελεύσεις. Δες άν θες το θέμα της Παιδείας, όπου εγώ και άλλοι έχουμε προτείνει σχετικά.
Όμως δεν είναι το θέμα εδώ.
Το θέμα είναι ότι συνήθως ενθυμούμαστε τους υπεράριθμους Δ.Υ. όταν είναι να ασχοληθούμε με θέματα σαν το ασφαλιστικό, των μισθών, της ακρίβειας κτλ.
Για μένα αυτό είναι αποτέλεσμα μιας σκόπιμα καλλιεργημένης νοοτροπίας, η οποία δεν οδηγεί και πουθενά. Διότι πολλοί θέλουν π.χ. να καταργηθεί η μονιμότητα στο δημόσιο και όλοι τρέχουν μετά στους διαγωνισμούς.
Τέλος, να καταθέσω ότι τα γράφω όλα αυτά, αξιοποιώντας την εμεπιρία μου.
Έχω δουλέψει ως φοιτητής στην οικοδομή- ελαιοχρωματιστής.
Έχω δουλέψει στις αποσκευές του αεροδρομίου, εισπράκτορας στο ΚΤΕΛ, σε ξενοδοχείο, γραμματέας σε ελεύθερο επαγγελματία, τον ίδιο καιρό είχα απασχοληθεί ημιεπαγγελματικά και στην έρευνα και εδώ και πολλά χρόνια είμαι στέλεχος σε μη κερδοσκοπική εταιρεία του κοινωνικού τομέα, που κανονικά θα έπρεπε να χρηματοδοτείται από το δημόσιο.

fisherman είπε...

Συμφωνώ με τα περισσότερα το μόνιμο πρόβλημά μου είναι ο έλεγχος ότι το σύστημα θα δουλέψει δίκαια. Για παράδειγμα ο προσωπικός γιατρός δεν θα κάνει κόλπα και δε θα γράφει ότι να ‘ναι… Η εκάστοτε εταιρία που θα επενδύω τα λεφτά μου δεν θα γίνει μπαταχτσής κάποια στιγμή αφήνοντάς το δημόσιο να έρθει να καλύψει το κενό. Στο δημόσιο χρειάζεται σαφής διαφανής και ξεκάθαρος έλεγχος με συμμετοχή και των συνδικάτων φορέων που ελέγχονται από τον λαό απ’ ευθείας. Όλα λοιπόν καλά αλλά πρέπει να βρεθούν πρώτα οι τρόποι ελέγχου. Ζω για την μέρα που θα δω να φορολογείτε όλο το παπαδαριό (ο εφραιμ και η παρέα του στο Βατοπέδι…!)
PS Είμαι και εγώ οπαδός ενός ελαστικού συνταξιοδοτικού προγράμματος το οποίο θα έχει ΟΠΟΣΔΗΠΟΤΕ την συμμετοχή του κράτους που θα λειτουργεί επικουρικά ελέγχοντας και καλύπτωντας τα κενά.

NdN είπε...

Οταν ανέβασα στο κείμενο είχα σκεφτεί να απαντήσω στα σχόλια που θα έχουν μαζευτεί, μόλις ο επόμενος ανεβάσει κείμενο με νές προτάσεις πάνω στο ασφαιστικό. Ετσι λοιπόν προτείνω, να διευκρινίσω όσες απορίες υπήρχαν πάνω στο κείμενο μου και μετά να περάσουμε στο σχολιασμό του κειμένου του Not the boy next door. Οποις φυσικά θεωρεί σκόπιμο να κάνει και άλλη παρέμβαση είναι ελεύθερος. Απλά το λέω γιατι αν κολλάμε σε ένα κείμενο, αδικούνται τα κείμενα που ακολουθούν.

Πράγματι φίλε vagnes υπάρχει μία καχυποψία για τους ελέγχους στην Ελλάδα. Γενικά υπάρχει μία αντίληψη που μας κάνει να θεωρούμε καρφί και χαφιέ όποιον πάει να διορθώσει δικό μας λάθος, παρανομία ή ανυπευθυνότητα. Ωστόσο πιστεύω ότι εάν η ποινή για την δωροδοκία αλλά και για τον πλημμελή έλεγχο είναι αυστηρή και εφαρμόζεται σε κάθε περίπτωση, χωρίς εξαιρέσεις τότε το φαινόμενο θα ελαττωθεί. Και στην Αγγλία έχουν βρεθεί άνθρωποι που «τα παίρνουν», ωστόσο η ποινή φυλάκισης χωρίς αναστολή, η δήμευση περιουσίας και ο κοινωνικός στιγματισμός που είναι εντονότατος σε τέτοιες περιπτώσεις λειτουργούν αποτρεπτικά. Φυσικά μία ακόμα δικλείδα σφαλείας είναι αυτή που αναφέρει ο fisherman.
Με την πρόταση που αναφέρεις παρακάτω για επιδότηση των νέων επιχειρήσεων νομίζω πως το έχουμε συζητήσει σε ένα ποστ σου και με βρίσκεις απολύτως σύμφωνο.



Φίλε ΚΚ διάβασα με προσοχή τα κείμενα σου και έχω καταλάβει και το ότι δεν συμφωνείς με την εκχώρηση στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, που λειτουργούν με άξονα το κέρδος, αλλά και το γιατί. Θεωρητικά θα μπορούσα να συμφωνήσω, αλλά αυτό που γίνεται στην πράξη σε διαψεύδει. Επίσης εσύ προκειμένου να «λύσεις» το ασφαλιστικό προτείνεις βαθιές τομές στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, οι οποίες και θα αργήσουν να πραγματοποιηθούν , αλλά και εγώ προσωπικά τις βρίσκω μη εφαρμόσιμες ή καλύτερα μη βιώσιμες. Εγώ προτείνω κάποιες λύσεις με τα δεδομένα που υπάρχουν σήμερα. Κακά τα ψέματα, τα περισσότερα κομμάτια του ιδιωτικού τοομέα λειτουργούν πιο αποτελεσματικά από ότι του δημόσιου. Εγώ προτείνω να δοκιμάσουμε κάτι ακόμα, γιατί το σημερινό μοντέλο έχει αποτύχει. Ο λόγος που δεν προτείνω όπως λες την αναβάθμιση κάποιων υπηρεσιών του κράτους και προτείνω την κατάργησή τους είναι ότι κουράστικα από τις συνεχείς αποτυχίες. Συνεχώς λέμε τα πράγματα θα πάνε καλύτερα και συνεχώς διαψευδομαστε. Το παράδειγμα που περιγράφει το Dyosmaraki για το ΙΚΑ είναι κάτι περισσότερο από ενδεικτικό.
Με την απάντηση του vagnes για απορρόφηση από το δημόσιο υπαλλήλων θα συμφωνήσω 100%. Το ζήτημα είναι να αποθαρρύνουμε τον κόσμο να πάει προς το δημόσιο και όχι να τον στρέψουμε προς τα εκεί (όπως έχουμε κάνει ήδη).
Δεν είμαι της άποψης ότι η παραγωγικότητα στον δημόσιο και τον διωτικό τομέα είναι ίδια όπως γράφεις. Δυστυχώς δεν μπορώ να συμφωνήσω μαζί σου πως και τα δύο στερεότυπα έχουν την ίδια εικόνα. Εγώ πιστεύω ότι υπάρχουν πολλές επιχειρήσεις στον ιδιωτικό τομέα στον οποίο παράγεται έργο.


Φίλε Αγγελε αυτό που εννοώ είναι οι εισφορές που πληρώνω στο ΤΕΕ να διαχειρίζονται από μηχανικούς και μόνο, που θα δίνουν λογαριασμό σε όλους μας με δημοσιοποίηση των οικονομικών αποτελεσμάτων των επενδύσεων που κάνουνε κάθε εξάμηνο, χωρίς να έχει καμία σχέση το κράτος. Ενδεικτικά θα σου πω ότι σύμφωνα με μία μελέτη που δημοσιοποίηθηκε χτες, το 62% των μηχανικών που βγαίνουν από τα Αγγλικά πανεπιστήμια εργάζονται σε τράπεζες και χρηματιστηριακές του CITY. Αυτό σημαίνει πως δεν έχουμε ανάγκη κανέναν κολλητό του Αλογοσκούφη ή του Χριστοδουλάκη να μας λέει αν πρέπει να πουλήσουμε την Αττικής. Εγώ προσωπικά θα εμπιστευόμουν κάποιον απο εμάς που έχει κάνει καριέρα και έχει περγαμηνές στο αντίστοιχο αντικείμενο, και όχι τους διορισμένους ανίδεους διοικητές.
Αυτό που έγραψες για την εισφοροδιαφυγή φανερώνει για ακόμα μία φορά πόσο λάθος λειτουργει το σύστημα.
Με την πρόταση σου για μικρές και άμεσες ποινές και μονο όπου ενδύκνυται κλιμακούμενες θα συμφωνήσω απόλυτα.


Dyosmaraki, εγώ είμαι υπέρ της κατάργησης της πρόωρης συνταξιοδότησης στο σύνολο της. Μόνο η περίπτωση ανίατης ασθένειας θα μπορούσε να εξαιρεθεί από τον κανόνα. Λυπάμαι που δεν το συμπεριέλαβα στις προτάσεις μου, αλλά γράφτηκε τόσες φορές από τα άλλα παιδιά που θα το ξέχασα. Αυτό πο γράφεις με το γιατρό, είναι πάνω-κάτω το μοντέλο που περιέγραψα και εγώ.
Πάνω στις 3 προτάσεις σου έχω να πω τα εξής. Η άμεση εξόφληση των οφειλών του Δημόσιου Τομέα προς τα Ασφαλιστικά Ταμεία (αφού αυτές ήδη έχουν παρακρατηθεί από τις αποδοχές των εργαζομένων) πρέπει να γίνει ως το ύψος που θα καλύπτονται οι συντάξεις αυτών που ασφαλίστικαν με το παρόν σύστημα. Μην ξεχνάς ότι και τα χρήματα που θα δώσει το κράτος είναι στην ουσία δικά μας, από την τσέπη μας βγαίνουνε. Τη σωστή σχεδίαση των δημοσίων υπηρεσιών δεν την θεωρώ πιθανή διότι πάλι οι εξυπηρετήσεις θα έχουν τον πρώτο λόγο. Σκοπός είναι το πάγωμα προσλήψεων στο δημόσιο και η εισαγωγή των μετατάξεων μέχρι τη στιγμή που δεν θα πλεονάζει ούτε ένας δημόσιος υπάλληλος. Τα ασφαλιστικά ταμεία με τους σιορισμένους διοικητές δεν μπορούν να πάρουν αποφάσεις τέτοιου είδους (investment management) γιατί πολύ απλά δεν έχουν τις γνώσεις. Η διαχείριση από τεχνοκράτες (ακόμα και ιδιώτες) και την υωηλή εποπτεία του κράτους είναι μία καλύτερη λύση.
Σε συτό που μου έγραψες για τα κομμωτήρια θα συνεχίσω να λέω ότι δεν είναι κοινωνικά δίκαιο ο εγαζόμενος στον ΧΥΤΑ και ο κομμωτής να έχουν τα ίδια προνόμια.
Σχετικά με το stage έχεις απόλυτο δίκιο. Στο εξωτερικό ονομάζεται internship και αφορά τους νέους ανθρώπους και έχει ως σκοπό την εισαγωγή τους στην αγορά εργασίας. Το πρόγραμμα του ΟΑΕΔ έχει ως μοναδικό σκοπό να ρίχνει τεχνητά την ανεργία.
Γενικά θα έλεγα πως με τα σχόλια σου συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό. Ειδικά το παράδειγμα της κοπελιάς στην πολυεθνική που κόπηκε το θεωρώ δεδομένο. Σκέφτομαι αν ήταν η εταιρία που εργάζομαι εγώ και συνέβαινε κάτι τέτοιο τι φάτσα που θα έπαιρνε ο Αγγλος και με πιάνουν τα γέλια.


cinderella όπως έγραψα και στο κείμενο πιστεύω πως η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και η αύξηση των εισφορών απλά μεταθέτουν χρονικά το πρόβλημα. Οι προτάσεις μου είναι αφαρμόσιμες γιατί προυποθέτουν 2 δύσκολα μεν αλλά απλά πράγματα. Τον υγειή, συστηματικό και χωρίς διακρίσεις έλεγχο του κράτους στις επιχειρήσεις και τους ιδιώτες (πράγμα που θα έπρπε να θεωρείται αυτονόητο) και β) την εισαγωγή τεχνοκρράτων ιδιωτών μέσα στο παιχνίδι της διαχείρισης των χρημάτων με την επίβλεψη του κράτους άνωθεν. Και οι 2 προτάσεις έχουν αφαρμοστεί και έχουν ως ένα βαθμό επιτύχει σε πολλές χώρες του κόσμου. Όσον αφορα την τελευταία σου παρατήρηση, απλά θα πω ότι το ΤΣΜΕΔΕ μπορεί να έχει 3 δις πελόνασμα σήμερα, αλλά αν συνεχίσουνε (ο Αλογοσκούφης και η παρέα του) να μας επιβάλλουν να (ξε)πουλάμε τα περουσιακά μας στοιχεία όπως θέλουν να πουλήσουμε την «Αττικής», μην είσι και πού αισιόδοξη οτι θα πάρουμε τελικά σύνταξη από το ΤΣΜΕΔΕ.


Τέλος θα ήθελα να κάνω ένα σχόλιο απευθυνόμενος στο ΚΚ. Να μην έχεις καμία αμφιβολία ότι όλοι μας (και ειδικά εγώ που δουλεύω 3000χμ μακριά από την οικογένεια και τους φίλους μου) είμαστε με την πλευρά του εργαζόμενου. Οπου και αν είναι αυτός. Στο ιδιωτικό ή στον δημόσιο τομέα. Με τον εργαζόμενο που δουλεύει όμως. Με αυτόν που κοπιάζει και όχι με αυτόν που βολεύτηκε και τώρα πίνει καφέ και φεύγει από την υπηρεσία 2 ώρες νωρίτερα. Με τον μεροκαμματιάρη που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα και όχι με το διορισμένο κομματόσκυλο. Νομίζω πως με αυτούς είσαι και εσύ. Δεν λέω, οι καλοί και οι δουλευταράδες στο δημόσιο είναι πειρσσότεροι, αλλά τους άλλους γιατί τους αφήνουμε ήσυχους; Με το να αλλάξεις κάποια πράγματα και να στραφείς εναντίον αυτών δεν ενισχύεις τον "κοινωνικο αυτοματισμο". Κανείς μας δεν τα βάζει με τα παιδιά που πέρασαν στον ΑΣΕΠ. Να σου πω την αλήθεια όταν έμπαινα πέρυσι την Πρωτοχρονιά στις 11.20 το πρωί στο αεροπλάνο της επιστροφής στο Λονδίνο, μπορεί και να τους ζήλεψα κιόλας. Εγώ απλά ζητάω να κάνουν τη δουλειά τους. Να σέβονται τα χρήματα που παίρνουν. Νομίζω πως σε αυτά συμφωνούμε απόλυτα. Εγώ δεν μίλησα για κατάργηση της μονιμότητας στο δημόσιο. Ισα ισα πιστεύω ότι αν κάτι κρατά τα θετικά του τομέα είναι η μονιμότητα. Αλλά άλλο η πρόσληψη δεκάδων χιλιάδων υπαράρθμων υπαλλήλων και η ατιμωρησία όσων δεν εργάζονται υπεύθυνα.
Και εγώ σαν εσένα φίλε ΚΚ. Αφενός μεν έχω δουλέψει ως σερβιτόρος, σε διαφημιστική εταιρία, σε παρκτορείο ταξιδίων, σε εταιρία δημοσκοπήσεων κτλ και τώρα εργάζομαι σε μία από τις μεγαλύτερες Engineering, Construction and Procurement Companies. Με αυτή την εμπειρία λέω ότι κάτι πρέπει να αλλάξει δραστικά στην Ελλάδα μας.

NdN είπε...

Λίγο μεγάλο νομίζω βγήκε το σχόλιο, αλλά μην νομίζετε ότι τα δικά σας ήταν μικρότερα αν τα προσθέσετε!

Συγγνώμη πάντως!

Ανώνυμος είπε...

ndn...
To θέμα του δημοσίου είναι μεγάλο επίσης και της αναπτυξιακής στατηγικής και της διαχείρησης της παγκοσμιοποίσης είναι τεράστιο. Ας μην το λύσουμε εδώ...
Να το βάλουμε κάτω αν θέλεις κατά τμήμα.
Απλά να σημειώσω ότι παρόλο που πιστεύω ότι ένα κομμάτι του θέματος που συζητάμε είναι δομικό, ένα άλλο κομμάτι έχει άλλες πτυχές. Όπως ας πούμε, ο ανέξοδος δανεισμός των ιδιωτικών επιχειρήσεων σε κάθε περίπτωση εδώ και μια πεντηκονταετία από τα ασφαλιστικά ταμεία, πτυχή που έφερε το κείμενο που ανέβασε ο stefan. Ακόμα και αυτά που έχει προτείνει ο Ελλίας τα συζητώ υπό όρους, όπως είδες...
Γιαυτό πιστεύω ότι υπάρχει και ένα διαχειριστικό κομμάτι, που μπορεί να λυθεί και βλέπουμε στο πιο μακρόχρονο μέλλον σε σχέση πάντα με την πορεία που θα πάρει ο κόσμος...
Φτάνει οι λύσεις να είναι δίκαιες.
Γιατί να σου πω και το άλλο.
Βαθειά μέσα μου πιστεύω, ότι όλος ο καυγάς δεν γίνεται για την σωτηρία των ταμείων, αλλά γιατί οι "επενδυτές" προσμετρούν στο κόστος εργασίας και την ασφάλιση..
Και η εργασία στη χώρα μας πρέπει να γίνει φτηνότερη...

vagnes είπε...

Η ασφαλιση στη χωρα μας θα επρεπε να γινει φτηνοτερη φιλε ΚΚ, οχι η εργασια.
Με φτηνοτερη ασφαλιση περισσοτεροι εργοδοτες θα ειχαν κινητρα προσληψης εργατικου δυναμικου και μιλαω για μικρομεσαιους εργοδοτες για να συμφωνουμε.
Η τεραστια βιομηχανια των μικρομεσαιων αν δυναμικα στηριχτει, μπορει πολλα να προβληματα να επιλυσει ακομη και του ασφαλιστικου

Ανώνυμος είπε...

"Η τεραστια βιομηχανια των μικρομεσαιων αν δυναμικα στηριχτει, μπορει πολλα να προβληματα να επιλυσει ακομη και του ασφαλιστικου"
Φίλε Βάγγνες, εδώ συμφωνούμε.
Στο έχω πει στο παρελθόν: η γυναίκα μου έχει μικρή επιχείρηση και ξέρω από κοντά τον πόνο του μικρομεσαίου, που ρισκάρει πολλά, συχνά έχει λιγότερο ελεύθερο χρόνο και σε πολλές περιπτώσεις η εργατοώρα του είναι χαμηλότερα αμοιβόμενη από τον μέσο μισθωτό.
Και να σου πω στις περισσότερες περιπτώσεις των μικρομεσαίων δεν είναι το χρηματικό κέρδος το μεγαλύτερο κίνητρο, αλλά η δημιουργία και η ανεξαρτησία.
Δεν είναι όμως ο μισθωτός ο αντίπαλός του μικρομεσαίου.
Και οι αμερικάνοι συμπεριφοριστές πρώτα έδιναν το καρότο, ε, Ελλίας;
Γαμ... πάλι ξέχασα να βρω και να σκανάρω το εκπληκτικό κείμενο του Γκαλμπρέιθ για το τι είναι για τον καθένα το κέρδος.

vagnes είπε...

Ο αχρειαστος ειναι βαρος στο μικριμεσαιο, γιατι φιλε μου ο μισθος του απο μας πληρωνεται και αμα ειναι αχρειαστος ειναι σαν να πεταω τα χρηματα μου, ενω θα μπορουσα να προσλαβω εναν χρησιμο στη δικη μου επιχειρηση...
Ποσο να με αρμεξιυν αλλο κι' εμενα, ας σκεφτομαστε και λιγο το μικρομεσαιο εδω μεσα.

vagnes είπε...

Ποσο να με αρμεξουν... ειναι το σωστο