Η Συστημική Αδράνεια στην Κρίση.

Η Συστημική Αδράνεια στην Κρίση.
Toυ Ηλία Καραβόλια

Μας καλούν πολλές φωνές να απεργήσουμε,να μην εργαστούμε,να διεκδικήσουμε, να κινήσουμε την μηχανή της διαμαρτυρίας...Σύμφωνοι!
Αλλά δεν πρέπει όμως κάποτε να γυρίσουμε και τον τροχό της οικονομίας, τον ιμάντα του κέρδους, τον αγωγό της υπεραξίας που χωρίς αυτόν δεν αναδιανέμεται ο πλούτος ;

Μας καλούν να διαδηλώσουμε, αλλά και να στοχαστούμε. θα πρόσθετα να μελετήσουμε και το ''Δικαίωμα στην τεμπελιά'' του Λαφάργκ,αλλά και τα προλεταριακά μανιφέστα του ...πεθερού του (Μαρξ) καθώς και τους αγώνες των εργατών σε όλη την γή.
Και μετά ; Θα...ξανακαθήσουμε στα σύγχρονα εργοστάσια παραγωγής: σε τράπεζες ,γραφεία, πολυεθνικές, δημόσιες υπηρεσίες, ωστε να εισφέρουμε τον χρόνο μας στο απρόσωπο εργοδοτικό καθεστώς, στο αντικοινωνικό και παρασιτικό κύκλωμα των τοκογλύφων της χρηματιστηριακής διεθνούς και των ντόπιων πολιτικών τους νταβατζήδων...

Ζούμε μια πρωτοφανή κατάσταση σύγχυσης μεταξύ της ελευθερίας επιλογής του Ατόμου να δρά εντος Αγοράς και της Κοινωνίας και της συμμετοχής του σε αυτές !

Και ενώ συνεχίζεται το σπιράλ αργού θανάτου των ατομικών επιθυμιών και των συλλογικών οραμάτων,όλοι παραβλέπουν οτι στην μηχανική των οικονομικών συστημάτων, δεν υπάρχει μια ...αριστερή (!) π.χ. θεωρία/ιδεολογία που να μπορεί σήμερα να γυρίσει σωστά τους ιμάντες του κέρδους και να αναδιανείμει πλούτο στις μάζες.
Τον ρόλο αυτό , αναλαμβάνουν τα δελτία των 8:00 ,με τα οποία το εξωτερικό συστημικό καθημερινό άγχος της υπερπροσπάθειας μετοικεί σε μεγάλο βαθμο εντός της δικής μας διχασμένης υποκειμενικότητας, μεγαλώνοντας τον ατομικό φόβο μιας αποτυχίας ή της χρεοκοπίας ψυχής και περιουσιών...
Η δομική οικονομική κρίση που ζουν πολλές κοινωνίες ,αλλά κυρίως η νεοελληνική, στηρίζεται με αυτό τον τρόπο και στην ενδοψυχική εμπλοκή,χαρακτηριστική της δήθεν συλλογικής νοημοσύνης των ΜΜΕ.

Μια κατάσταση παθητικής αποδοχής των δρώμενων, οπότε και οι κοινωνίες σερβίρουν στα μέσα, αυτά τα στοιχεί που τις αποχαυνώνουν !

Η επικληση λοιπόν απο ακραίες φωνές για δηθεν κινηματική συμβολοποίηση της αγανάκτησης, δεν μπορεί να αποσοβήσει δομικές ανισορροπίες :
ολοι μας , μετέχουμε έμμεσα ή αμεσα -σε αυτές τις ανισορροπίες ,ασχετα αν δεν ισχύει η ηλίθια κατα Πάγκαλο λογική οτι όλοι μαζί τα φαγαμε..

Ακόμα και αν ανατρέξουμε στην μαρξιστική θεωρία, θα δούμε την α-δυνατότητα του οργανωτικού Συμβολικού θεάτρου της ανατροπής: η προτροπή για τους προλετάριους να ενωθούν, ηταν περισσότερο σαν...ευχή του γεροΚάρολου, μάλλον απωθημένη, προιόν της εσχατολογικής του προσέγγισης για την συλλογική νοημοσύνη των καταπιεσμένων και την ασυντόνιστη δράση των ατόμων που εξεγείρονται στους δηθεν αδυσώπητους νόμους της Αγοράς.