Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2008

ΤΟ ΕΚΚΡΕΜΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ

(Elias- Kαλή χρονιά σε όλους, με υγεία)

Το θέμα του Ασφαλιστικού, χωρίζεται σε αρκετές συνιστώσες,όπως την οικονομική, την πολιτική, την κοινωνική .Θα προσπαθήσω να το προσεγγίσω απο την συνθετη οπτική της Συμπεριφορικής Οικονομικής Ανάλυσης, εκμεταλλευόμενος και την εμπειρία μου σε επιτροπή γνωμοδότησης ξένης κυβέρνησης ,πρόσφατα, σε κλαδικά κρατικά ταμεία.
Κατ΄αρχην θα ακουστώ αιρετικός, όμως οφείλω να πώ οτι δεν είναι το πρόβλημα σωστά οριοθετημένο και σαφές. Δεν μιλάμε δηλαδή μόνο για κίνδυνο μή πληρωμών συντάξεων σε μέλλουσες γενιές απόμαχων της εργασίας. Δεν είναι μόνο ζήτημα κακοδιαχείρισης των ταμείων και πάταξης της εισφοροδιαφυγής. Το Ασφαλιστικό πρόβλημα, διεθνώς, ξεκινάει και απο αλλού: απο τον επαναπροσδιορισμό της έννοιας Εργασία και του κοινωνικού οφέλους της Συνταξιοδότησης στα τελευταία χρόνια της ζωής του ατόμου. Αλλά ας μην το κάνουμε τόσο κοινωνιολογικo και φιλοσοφικό το ζήτημα. Ας περιοριστούμε στην ακριβοδίκαιη δίακριση των ρόλων της Κοινωνικής Πρόνοιας, της Κεντρικής Κυβέρνησης, των διορισθέντων Διαχειριστικών Αρχών στα Ταμεία και γενικοτερα στους διαμεσολαβούντες υπέθυνους για την υποχρεωτική διαφύλαξη και απόδοση των πρός σύνταξιοδοτηση χρημάτων των πολιτών.

Οι περίφημες Αναλογιστικές μελέτες, είναι ουσιαστικά το αναγκαίο εργαλείο της διαχειριστικής (ταξικής) εξουσίας ώστε να αποτυπώσει την μέλλουσα άξία των τωρινών διαθεσίμων ,ο αναγκαίος calcurator για να μας πούν οι κυβερνώντες και οι τεχνοκράτες( καλή ώρα και εγώ δηλαδή..) αν και πόσο θα καταφέρει να δουλεψει σωστά το ισοζύγιο χρόνου-χρήματος για τα συντάξιμα χρόνια των πολιτών. Ένα σύγχρονο οικονομικό κράτος ,όπως η χώρα μας, καλείται να παρέχει το αυτονόητο στον μέσο πολίτη της: εισόδημα απο τους κόπους μιας ζώης. Αλλά ας αναρωτηθούμε: είναι κουμπαράς ένα δημόσιο ταμείο ασφάλισης; πρέπει να τον εμπιστευθούμε; Ομολογώ οτι έχω άκρως αντίθετες απόψεις απο αυτές των νεοαριστερών συντρόφων και κινούμαι σε πολύ πιο... ακραία σοσιαλιστική φιλοσοφία για το θέμα.

Πιστεύω οτι το να μετρηθούν με ράντες μελλοντικής αξίας τα τωρινά αποθέματα των ταμείων, ωφελεί τελικά τους μεγαλοτραπεζίτες και τους μεγαλοχρηματιστές που θα κληθούν να υποσχεθούν τα μαγικά ποσοστά απόδοσης. Και ως γνώστης σύγχρονων εργαλείων χρημ/κής όπως τα περίφημα Δομημένα Ομόλογα και τα κεφάλαια Αντιστάθμισης Κινδύνου(hedge funds) με τις γνωστές αντιδράσεις περί τζόγου και προμηθειών, δεν έχω παρά να καταθέσω το αυτονόητο: είναι τα μόνα αναγκαία όπλα μαζικής οικονομικής καταστροφής ,που άν χρησιμοποιηθούν σωστά και νομίμως ελεγχόμενα,δεν θα εκραγούν στα χέρια των κοινωνιών αλλα θα αποτελέσουν το δίχτυ ασφαλείας.

Επειδή όμως οι Φάκελοι Προτάσεων πρέπει να προτείνουν, θα συνοψίσω την προσωπική μου εμπειρία με την μελέτη του φαινομένου, σε πέντε φράσεις: το ασφαλιστικό δεν αποτελεί ούτε πρόβλημα αλλά ούτε και ζήτημα αυτορρύθμισης κοινωνίας και οικονομίας. Αποτελεί μια άσκηση επιστημονικής επάρκειας των οικονομικών στελεχών στην Ανώνυμη Εταιρεία Ελληνικό Δημόσιο, για το αν θα μπορέσει να επιδείξει έναν όχι κατ 'ανάγκη κευνσιανό ή σοσιαλιστικό χαρακτήρα( ελλείμματα προς χάριν κοινωνικής πολιτικής) αλλά ένα αποτέλεσμα σωστής και αποδοτικής φύλαξης των εισφορών των εργαζομένων.

Η πρόταση μου, θα ταρακουνήσει κάπως: μεταβίβαση της ευθύνης διαχείρισης στην Κεντρική Τράπεζα,που πλέον , λογώ της ανεξαρτητοποίησης της απο τον κυβερνητικό έλεγχο, να αναλάβει ως φορέας θεματοφυλακής και διαχείρισης , ως νομικό πρόσωπο που οφείλει να αποδίδει ισολογίσμό, την πλήρη διαχείριση των ταμείων ασφάλισης(να σημειώσω ότι είμαι κατά της ενοποίησης των ταμείων και υπέρ της κατάργησης των εξόφθαλμων δήθεν προνομίων συνταξιοδότητησης σε πολλούς κλάδους απασχόλησης)

Αν ένας τραπεζικός φορέας μπορέι να μην βγάλει κέρδος απο το σωστό αυγάτισμα των αποθεματικών ,και να έχει και εποπτικές επιτροπές, κρατικά διορισμένες, για περιοδική παρακολούθηση αποτελεσμάτων ,αυτός πιστεύω οτι έιναι η Κεντρική Τράπεζα. Χρειάζεται φυσικά να υιοθετήσει υψηλά πρότυπα χρηματοοικονομικής αξιολόγησης κινδύνου και το αναγκαίο, θα μπορούσε, μήπως και άποκτήσει και κοινωνικό έρεισμα ο (εξ'ανάγκης ) αντιπαθής και ψυχρός κος Γκαργκάνας, να εισηγηθεί την δημιουργία μια θυγατρικής Κεντρικής Τράπεζας Συντάξεων, που χωρίς την συμμετοχή κυβερνώντων αξιωματούχων αλλά με την συμμετοχή ακαδημαικών τεχνοκρατών και Διακομματικής Επιστημονικής Επιτροπής, να αποτυπώνουν κάθε χρόνο σε Ισολογισμούς διεθνών λογιστικών προτύπων , την πορεία των αποθεματικών ,την αξία και τις προβλέψεις, την δημοσιονομική ισοσκελισμένη εικόνα κτλ.

Ακούγεται ακραίο, μονεταριστικής εμπνέυσεως,αλλά δεν είναι,πιστέψτε με. Εχει αρχίσει και αποδίδει σε δυο -τρείς χώρες της Αφρικής(!) με παρόμοιο οικονομικό περιβάλλον.
Βασική προυπόθεση: πλήρης ανεξαρτητοποίηση της ΚτΕ απο την Κεντρική Εξουσία και φυσικά απόσυρση της μετοχής της απο το Χρηματιστήριο Αξιών, με παράλληλη όμως υποχρέωση δημοσίευσης των αποτελεσμάτων της , με βάση του κανόνες Εταιρικής Διακυβέρνησης. Εξ άλλου, καιρός είναι ο μεγαλομέτοχος της , να γίνει το Κοινό Συμφέρον.
Αναμένω τα σχόλια σας...

3 σχόλια:

tractatus είπε...

θα περιμένω ν' ακούσω κι άλλους πιο ειδικούς απο εμένα στο θέμα και γιατί όχι και κάποιους να επανέλθουν με σχόλια όπως η 'τσουκνίδα'. Κατ΄αρχήν γιατί όχι στην πρότασή σου δηλαδή να μετατρέψουμε προς όφελος ημών των εργαζομένων όλα όσα κακώς διαχειρίζεται ο μεγαλομέτοχος που είναι η ΚτΕ αλλλά ποιοί και πώς θα ελέχουν και πώς θα εξασφαλιστεί ο αποκλεισμός διαφθοράς τους; Περιμένω κι άλλες προτάσεις κι επι του συγκεκριμένου και θα επανέλθω...

vagnes είπε...

Η προταση σου εισηγειται με απολυτη επιτυχια, την αποδοτικη και εγγυημενη διαχειρηση των αποθεματικων των ασφαλιστικων ταμειων.
Θα επρεπε ομως να αντιμετωπιζει και τις αλλες παραμετρους που εχει το συγκεκριμενο προβλημα.
Το να διαχειριστει καποιος αξιοπιστος τα χρηματα των ταμειων ειναι ισως το πιο σημαντικο, αλλα δεν αρκει.
Πρεπει να βρει και τροπους αυτα τα χρηματα να μη κατασπαταλουνται, στις ανοιχτες πληγες του συστηματος, με αλογιστες και ανευ ουσιαστικου ελεγχου εκροες, πριν καταληξουν να αποθεματοποιηθουν και να επενδυθουν.
Ο συνδυασμος επενδυσης των αποθεματικων απο την ΚεΤ και η εξοικονομιση πορων απο το νοικοκυρεμα του ασφαλιστικου συστηματος, μπορει να αποτελεσει το πρωτο θετικο αλλα σπουδαιοτατο οπλο προς την σωστη κατευθυνση.

Ανώνυμος είπε...

Ναι είναι ένα θέμα δημοκρατικής λειτουργίας της Κεντρικής Τράπεζας..
Γιατί έτσι όπως λειτουργεί σήμερα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (και οι περιφερειακές της εθνικές) μόνο προς όφελος των εργαζομένων δεν είναι..
Γιατί αντί για την κεντρική τράπεζα, να μην είναι ένα Κεντρικό Ασφαλιστικό Ταμείο, ελεγχόμενο και από αιρετούς εκπροσώπους των ασφαλσισμένων του, και να λειτουργεί έτσι όπως ακριβώς λες;